یستم ایمنی بدن همواره برای دفاع از بدن در برابر عوامل خارجی و بیگانه آفریده شده است.اما گاهی اوقات به دلیل نقص های گوناگون این سیستم عوامل ، بافت ها و سلول های بدن را عاملی بیگانه تلقی کرده و به آن ها حمله می کند.
بیماری هایی که به این طریق در بدن ایجاد می شوند متعدد بوده و بیماری های خود ایمنی نامیده می شوند. سندروم گیلن باره یکی از این بیماری های خود ایمنی است که در آناعصاب محیطی بدن مورد حمله سیستم ایمنی قرار می گیرد.
علایم بالینی بیماری گیلن باره :
بیمار در ابتدا علایمی مثل گزگز ، سوزش ، مور مور و خواب رفتگی اندام ها را احساس خواهد کرد. در ۱۰ درصد موارد درد عضلانی نیز احساس می شود. ضعف عضلانی پیش رونده است و از نوع خفیف تا فلج کامل ادامه دارد. در صورت اختلال عملکرد ماهیچه های تنفسی و درگیری اعصاب مغز ، بیمار قادر نخواهد بود چشم ها را محکم ببندد و یا عضلات صورت را حرکت دهد.
اختلالات ادراری و علایم درگیری دستگاه عصبی خودکار ( افزایش ضربان قلب ، کاهش فشار خون ، نوسانات فشار خون و کاهش تعداد ضربان قلب ) ، و در بعضی موارد نادر میوکایمیا ( MYOKYMIA ) که حرکات ظریف موجی شکل ماهیچه ها به ویژه در ناحیه صورت می باشد ، دیده می شود.
راه های تشخیص بیماری گیلن باره :
تشخیص قطعی بیماری بر مبنای علایم بالینی و یافته های نوار عصب و عضله می باشد. آزمایش مایع مغزی نخاعی نیز برای تشخیص سندروم گیلن باره مؤثر خواهد بود.
راه های درمانی بیماری گیلن باره :
انجام پلاسمافرز ( تعویض پلاسما ) و یا درمان ایمونوگلوبولین وریدی ( IV IG ) با دوز بالا یکی از راه های معالجه سندروم گیلن باره می باشد.
پلاسمافرز روشی است که در آن آنتی بادی های زیان بار در پلاسمای خون بیمار را خارج می کنند. خصوصا در بیماری های اتوایمون که سیستم ایمنی بدن به اشتباه بافت های خودی را عاملی بیگانه تلقی کرده ، علیه آنها فعال شده و آنتی بادی تولید می کند و به دنبال آن موجب تخریب بافتی و بروز نشانه های بیماری می گردد. پلاسمافرز شدت و مدت بیماری را کاهش می دهد.
سایر درمان ها برای بیماری گیلن باره :
سایر درمان های بهبود دهنده سندروم گیلن باره استفاده از ماده ضد انعقاد هپارین برای پیشگیریی از آمبولی ( لخته شدن خون یا چربی ) ، گذاشتن سوند فولی و لوله معده برای بیمار و هم چنین استفاده از داروهای مسکن و فیزیوتراپی ریه می باشند.
منبع: سلامتی
