متخصصان معتقدند این توده‌ها که گاهی به کوچکی یک نخودفرنگی هستند و گاهی هم به اندازه یک گریپ فروت رشد می‌کنند؛ در بیشتر مواقع خوش خیم و قابل درمان هستند اما بی‌توجهی به آن می‌تواند به نازایی، کم خونی و مشکلات خطرناکی منجر شود.
دکتر لیلا نعمت‌اللهی در توضیح این بیماری می‌گوید: فیبروم نوعی تومور خوش خیم رحم و یکی از شایع‌ترین بیماری‌های زنانه است که بیشتر در دهه سوم و چهارم زندگی زنان نمایان می‌شود.این جراح و فوق تخصص زنان، زایمان و نازایی می‌افزاید: هرچند هنوزعلت دقیق بروز این بیماری شناخته نشده اما می‌توان گفت ژنتیک، ‌اختلالات هورمونی، ‌تماس با مواد شیمیایی، سبک زندگی نامناسب و وزن زیاد در ایجاد این توده‌ها بی‌تأثیر نیستند.
او با اشاره به نشانه‌های این بیماری اظهار می‌کند: خونریزی‌های شدید در دوران قاعدگی یا قاعدگی‌های طولانی و دردناک، احساس درد مداوم و طولانی مدت در ناحیه لگن، یبوست، احساس پری و فشار بر مثانه و‌ تکرر ادرار همه از نشانه‌های وجود فیبروم هستند که بیمار با مشاهده آنها باید به یک متخصص مراجعه کند.
به گفته دکتر نعمت اللهی، فیبروم‌ها معمولاً خوش خیم هستند و احتمال بدخیمی در آنها بسیار ناچیز است. اما در مواردی  هم خطر بدخیمی برای  فیبروم‌های کوچک پس از یائسگی که بی‌دلیل و البته بسرعت رشد می‌کنند و بزرگ می‌شوند وجود دارد. در این صورت باید پروسه درمان خیلی سریع آغاز شود تا فرد دچار عوارض بدخیمی نشود.
وی در پاسخ به این سؤال که آیا با فیبروم می‌توان باردار شد، می‌گوید: این موضوع به اندازه و محل قرارگیری فیبروم بستگی دارد. در برخی موارد فیبروم‌ها آنقدر کوچک هستند که هیچ اختلالی در روند رشد جنین (Fetus)ایجاد نمی‌کنند؛ اما گاهی هم فیبروم‌ها بزرگ هستند یا در محلی نامناسب قرار دارند و مانع خون‌رسانی مناسب به جنین می‌شوند. چنین فیبروم‌هایی رشد طبیعی جفت و جنین را با مشکل مواجه می‌کنند و باید قبل از بارداری از رحم خارج شوند. گروهی از زنانی که فیبروم(Fibroids) دارند در دوران بارداری دردهای شکمی و خونریزی را هم تجربه می‌کنند که به همین دلیل توصیه می‌شود افرادی که فیبروم‌های بزرگ‌تر از حد طبیعی دارند، قبل از بارداری برای درمان بیماری خود اقدام کنند.
این جراح معتقد است نمی‌توان همزمان با عمل سزارین فیبروم را نیز از رحم خارج کرد، چراکه هنگام بارداری و زایمان، بافت داخل رحم و ضمائم آن بشدت پرخون بوده و عمل برداشت فیبروم می‌تواند به خونریزی‌های شدید و تهدید سلامت مادر منجر شود.
وی همچنین تاکید می کند: اصلاح سبک زندگی و حذف غذاهای چرب و شور و استفاده از مکمل های آهن گام مثبتی است که می توان در پیشگیری از برخی عوارض این بیماری برداشت.
این متخصص با اشاره به روش‌های مختلف درمان فیبروم می‌گوید: درمان این بیماری به عوامل مختلفی مانند سن بیمار، تعداد و اندازه فیبروم‌ها، شدت نشانه‌ها و همچنین ابتلای فرد به برخی بیماری‌های پیشرفته مانند بیماری‌های قلبی و عروقی بستگی دارد.
فیبروم معمولاً با عمل جراحی درمان می‌شود اما در مورد افرادی که به دلیل ابتلا به برخی بیماری‌های پیشرفته درمعرض خطرات عمل جراحی قرار دارند، سعی می‌شود با دارو درمانی، مشکل را کنترل کرد. درمان دارویی و استفاده از داروهای ضداستروژنی یکی از راه‌های موقت درمان این بیماری است، چراکه با قطع دارو، فیبروم دوباره رشد خواهد کرد. البته نباید از نظر دور داشت که مصرف طولانی مدت این داروها بیمار را با عوارض متعددی مانند پوکی استخوان و یائسگی کاذب مواجه می‌کند.
در مورد زنانی هم که به یائسگی نزدیک هستند، از عمل جراحی استفاده نمی‌شود چراکه در اغلب موارد با بروز یائسگی و قطع ترشح هورمون‌های تخمدانی، رشد فیبروم‌ها نیز قطع و بتدریج کوچک‌تر می‌شوند.
در برخی از بیماران نیز که فیبروم به اندازه‌ای کوچک است که مزاحمتی برای بیمار ایجاد نمی‌کند طبق صلاحدید متخصص مداخله‌ای صورت نمی‌گیرد و تنها با معاینات دوره‌ای اندازه فیبروم کنترل می‌شود.این جراح متخصص در خاتمه خاطرنشان می‌کند: فیزیولوژی افراد و به همین نسبت بیماری‌های آنها نیز با یکدیگر فرق دارند. از این رو، انتظار نداشته باشید شیوه درمانی که در مورد یکی از دوستان یا اقوامتان مؤثر بوده در مورد شما نیز پاسخ دهد. چراکه انتخاب شیوه درمانی با بررسی همه جوانب و شرایط یک بیمار انتخاب می‌شود.

شفا آنلاین