درمان بیماری‌ اتوایمیون با هومیوپاتی امکان پذیر است؟

درمان اتوایمیون و هومیوپاتی

بیماری‌ اتوایمیون یا خودایمنی

بیماری‌های اتوایمیون یا خودایمنی حاصل عملکرد غلط و لجام گسیخته سیستم ایمنی ما هستند. در این بیماری‌ها سیستم ایمنی فرد به اشتباه بافت‌های خودی را دشمن تشخیص داد و شروع به تخریب آنها می‌کند. متاسفانه این بیماری‌ها بسیار پرتعداد و گسترده هستند.

تقریبا همه بافت‌های بدن مستعد ابتلا به این بیماری هستند. در ادامه به فهرستی از این بیماری‌ها اشاره می‌شود؛ هاشیموتو یا تیروئیدیت خودایمن، اسکلرودرمی یا درگیری مخاطات تنفسی، گوارشی، چشم‌ها و پوست،‌ درماتومیوزیت (بیماری خودایمن عضلات)، هپاتیت خودایمن، IBD یا درگیری خود ایمن روده کوچک و روده بزرگ، آنمی همولیتیک (درگیری گلبول‌های قرمز و ایجاد کم‌خونی، ITP یا تخریب پلاکت‌ها و آرتریت روماتوئید (درگیری اتوایمیون مفاصل).

در بین این بیماری‌ها، لوپوس به علت درگیری همزمان تمامی سلول‌های بدن و خصوصا کلیه‌ها خطرناکترین بیماری خودایمن است. در طب رایج برای کنترل و سرکوب سیستم ایمنی از داروهای سرکوبگر سیستم ایمنی استفاده می‌شود. این داروها در نوع خود بسیار خوب و نجات‌بخش هستند، چون سبب نجات جان بیمار و بهبود سریع علائم آزاردهنده می‌شوند.

در این میان کورتن، پرمصرف‌ترین داروی سرکوبگر سیستم ایمنی است اما با این حال، این داروها معمولا عوارض بسیار بدی برای بیمار دارند. افزایش میزان و شدت بیماری‌های عفونی، مشکلات پر تعداد گوارشی، ورم و چاقی از جمله این عوارض ناخواسته هستند. اما مشکل اصلی این داروها، عدم توانایی‌شان در درمان کامل بیماری‌های خودایمن است.

درمان مکمل در بیماری‌ خودایمن

در هومیوپاتی نیز ادعایی مبنی بر درمان قطعی و کامل این بیماری‌ها وجود ندارد اما پیشرفت‌هایی در این زمینه حاصل شده است. هومیوپاتی تلاش می‌کند با کمک یافتن ساختار شخصیتی و جسمی بیمار، اختلال زمینه‌ای را تا حد امکان شناسایی و راه‌حلی برای درمان ارائه دهد. امروزه به‌کارگیری هومیوپاتی به عنوان درمان مکمل در بیماری‌های خودایمن تجارب خوب و ارزشمندی را به همراه داشته است.

سلامانه