آیا برای خوابیدن، خیلی استرس دارید؟ هر روز که می گذرد، بیشتر مشخص می شود که استرس، نقش آشکاری در اختلال خواب، بازی میکند. گسترش  بی خوابی، تا حد زیادی بستگی به عکس العمل ما در مقابل استرس دارد؛ چه فیزیکی و چه روانی.

در حقیقت بسیاری از افراد، اختلال بی خوابی را به صورت گذرا، تجربه می کنند. بعد از یک حادثه استرس زا، اختلال بی خوابی ، برای یک دوره کوتاه طول میکشد. اگر چه برای برخی از ما، عوامل استرس زا مثل بیماری، تغییرات برنامه کاری و تضادهای درون فردی میتواند به اینسومنیای مزمن منتهی شود.

چگونه استرس برخواب ما اثر می گذارد؟

همه ما میدانیم افرادی که بیشتر آسیب پذیر هستند، ناچیزترین مهارت های مقابله ای را در برابر بی خوابی دارا هستند. آنها مرتب در حال نشخوار کردن افکار خود هستند؛ این افکار به طور مکرر و بخصوص در هنگام خواب، به ذهنشان رسوخ میکند. آنها معمولا به یک متخصص خواب رجوع کرده و چنین شکایت میکنند: ” نمیتوانم ذهنم را خاموش کنم ” . همین مشکلات قدیمی باعث می شود تا به خواب رفتن برای آنها بسیار مشکل شود. بسیاری از افراد مبتلا به بی خوابی مزمن، به نظر می رسد که در هر دو قسمت روانی و فیزیکی، آمادگی قبول استرس را دارا هستند.

بسیاری از آنها، هورمون مخصوص استرس مثل کورتیزول و یا آدرنالین را بیش از حد تولید می کنند. در چندین تحقیق نشان داده شده است که افراد متمایل به استرس ناشی از اینسومنیا، دارای سیستم عصبی بیش از حد فعال و دلسوزانه هستند؛ همانگونه که محور آدرنال-هیپوفیز-هیپوتالاموس بیش فعال دارند. درنتیجه ، فرآوری بسیار هورمون استرس نیز، با آنهاست ؛

در اینصورت خواب، به شدت مختل و منقطع خواهد شد . بدتر از آن، این حقیقت است که امواج آهسته خواب عمیق، باعث کاهش سطح هورمون استرس و کاهش فعالیت محور آدرنال-هیپوفیز-هیپوتالاموس، شناخته می شوند. پس در نتیجه کاهش خواب، سطوح این دو هورمون افزایش می یابد.

بیداری نیز، ازطرف دیگر، خود باعث افزایش تولید این دو هورمون می شود؛ نتیجه این تحقیق به صورت خلاصه چنین است: “خواب ناکافی، چرخه معیوب مشکلات خواب را گسترش می دهد و در نتیجه منجر به افزایش سطوح هورمون استرس و مهار خواب می شود”.

از طرفی، سطح بالای کورتیزول، میتواند باعث کاهش سطوح ملاتونین( هورمون عصبی گسترش خواب)، شده و در نتیجه آنچه باقی می ماند ، خواب بسیار ناچیز خواهد بود.

استرس کمتر، خواب بیشتر

برای 15 درصد از امریکایی هایی که مبتلا به اختلال خواب مزمن هستند، مهارت های مقابله ای قوی بسیار حیاتی است. تغییر سبک زندگی، شامل ورزش منظم، قطع نیکوتین و الکل و البته کافئین،  قدم خوبی برای شروع است. درمان رفتاری- شناختی، مدیتیشن ، آرام سازی پیشرونده عضلانی و هیپنوتیزم، میتوانند در از بین بردن سطوح اضطراب و اندیشه های ناخواسته کمک کنند.

قبول کردن این نکته که “عدم خواب کافی شما” ممکن است با کنار آمدن با استرستان، مرتبط باشد میتواند به درمان مشکلات خوابتان کمک کند. بیشتر افراد مبتلا، زمانی که قرص های خواب خود را قطع می کنند، دچار عود بیماری می شوند؛ چون در واقع با مشکل اساسی استرس، رو در رو می شوند.

کنترل استرس خود را فرا بگیرید. اگر نیاز به کمک داشتید، آن را انجام دهید. آن زمان است که میتوانید محصول کاشته شده خود را برداشت کنید، که همان مزایای خواب عمیق بی وقفه است.


درمان بی خوابی و به خواب رفتن در 60 ثانیه


برگردان: سیما آزادفلاح

دکتر سلام