دکتر محمدعلی نیلفروش زاده: ابرو در زیبایی افراد نقش بسزایی دارد. ریزش ابروها می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد. برای درمان ریزش ابرو باید علت اصلی آن را تشخیص داد و در جهت رفع آن بر آمد.

ابرو بخشی از پیشانی است که با موهای نسبتاً زبری در بالای چشم‌ها قرار گرفته است. این بخش در زیبایی صورت نقش مهمی ایفا می‌کند.

علاوه بر این، نقش مهمی در حفاظت از چشم‌ها دارد. موهای ابرو مانع ورود آب، عرق و غبار پیشانی به چشم می‌شوند.

چند ماهیچه نیز در این بخش از پیشانی وجود دارند که باعث ایجاد رفلکس‌ها و حرکت ابروها می‌شوند. بعضی از افراد به‌طور سرشتی ابروهای کم‌پشتی دارند.

برای پرپشت کردن موهای ابروی این افراد کاشت ابرو توصیه می‌شود. البته این روش نیز مشکلاتی دارد زیرا ابروی پیوندی از ناحیه دیگری گرفته می‌شود.

از طرفی، رشد مو در نواحی دیگر بدن، مانند ابرو متوقف نمی‌شود و لازم است فرد ابرو را هرازگاهی کوتاه کند، اما وقتی فرد از پرپشتی ابرو شکایتی ندارد و ناگهان متوجه کم‌پشتی آن می‌شود، حتماً باید به وجود مشکلاتی در پوست یا بدن شک کرد. کم‌خونی یکی از عواملی است که می‌تواند باعث ریزش ابرو شود و در خانم‌های ایرانی شایع است.

از سوی دیگر، نقش استرس در ریزش موی تلوژنی اثبات شده است. حتی در استرس‎های ناشی از بیماری‌های تب‌دار یا جراحی‌ها معمولاً شاهد ریزش مو در ابرو یا موهای سر هستیم.

قبل از اینکه بیماران شروع به درمان‌های سنتی و… کنند، حتماً باید علت ریزش ابرو مشخص شود.

ریشه‌های ریزش ابروها

1- مهم‌ترین درماتیت‌های پوستی مانند آتوپیک، سبورئیک، بیماری پسوریازیس و پدیده تلوژن افلوریم که نوعی ریزش موقت ساقه مو است، معمولاً به دنبال استرس و… اتفاق می‌افتند.

2- ریزش ابرو همیشه ناشی از بیماری‌های پوستی نیست و ممکن است عوارض بیماری‌های داخلی زیادی باشد.

مشکلات هورمونی مثل اختلال در عملکرد تیرویید، بارداری، داروهای پیشگیری کننده از بارداری و… نیز می‌توانند چنین عارضه‌ای ایجاد کنند.

بیماری‌های عفونی و خودایمنی نیز می‌توانند روی فولیکول مو تأثیر بگذارند.

3- شیمی درمانی نیز یکی از عواملی است که باعث ریزش ابروها می‌شود. این نوع ریزش درمان ندارد و بیمار فقط باید صبر کند تا طول دوره درمانی تمام شود.

سرطان‌های مهاجم مانند لنفوم و لوسمی نیز جدا از درمان‌هایی مانند شیمی درمانی می‌توانند باعث ریزش ابروها شوند.

4- سرطان‌های پوستی مانند BCC و SCC یا سارکومکاپوزی نیز باعث ریزش ابروها می‌شوند.

5- عفونت‌های قارچی، باکتریال مانند شپش، سیفلیس نیز باعث ریزش ابرو می‌شوند.

البته این موضوع قابل توجه است که همه بیماریهای پوستی روی فولیکول مو اثر نمی‌گذارند؛ بعضی از آنها مانند اگزما بهدلیل اینکه بیمار مجبور است ناحیه را بخاراند، باعث ریزش مو می‌شوند.

6- تومورهای پوستی که به سرعت رشد می‌کنند نیز باعث خالی شدن ابرو از مو می‌شوند زیرا در این موارد مو قادر نیست به لایه نفوذ کند.

7- بیماری اسکلروز بدلیل ایجاد زخم روی پوست باعث از بین رفتن فولیکول مو و ریزش ابرو می‌شود.

زخم ممکن است از نوع کلوئیدی یا گوشت اضافه باشد. در این مواقع نیز گوشت اضافه مانع رویش ابرو می‌شود.

8- مصرف داروهای ضدفشارخون پروپرانولول، کاپتوپریل، کلومیدین، داروهای روانپزشکی و استفاده از فلزات سنگین مثل طلا، نقره، آرسنیک و ید نیز ممکن است باعث ریزش مو شوند.

9- مصرف بیش از حد مواد معدنی مانند ویتامینB و مشتقات ویتامین A که در دارویی مانند ایزوترتینویین وجود دارد نیز برای موها مضر است.

10- گاهی ممکن است بیمار بعد از جراحی و به علت استفاده از داروی بیهوشی هالوتان دچار ریزش ابرو، مژه و… شود. این مشکل نیز موقتی است و نگرانی ندارد.

11- یک عادت رفتاری نیز در بعضی از افراد وجود دارد که بیمار خودش موهای بخشی از موی سر یا سبیل، ابرو و مژه را می‌کند.

این افراد باید به روانپزشک ارجاع داده شوند زیرا تداوم این کار ممکن است باعث از بین رفتن همیشگی فولیکول مو شود.

12- ضربه‌های فیزیکی، سوختگی، تصادف، حرارت، عوامل شیمیایی و الکتریکی و ابرو برداشتن خانم‌ها طی چند سال روی فولیکول ابرو تأثیر می‌گذارد و ممکن است فولیکول برای همیشه از بین برود.

13- درمان ریزش ابرو از روی یافتن علت‌های ایجاد کننده آن است.

در واقع، وقتی پزشک با چنین مواردی مواجه می‌شود حتماً باید علت اصلی ریزش مو را بیابد، وگرنه درمان بی‌تاثیر خواهد بود.
* متخصص پوست و مو