از شایع ترین بیماری های سالمندان که تاکنون شناخته شده است بیماری آلزایمر می باشد. طبق مطالعات فراوانی که در زمینه ورزش و تحرک صورت گرفته است حاکی از این است که ورزش موجب جلوگیری از پیرشدن مغز می شود، بر اساس پژوهش علمی جدیدی که انجام شده است به این نتیجه رسیده اند که کاهش خطر مبتلا شدن به بیماری آلزایمر با فعالیت های فیزیکی رابطه بسیار نزدیکی دارند. حتی این احتمال وجود دارد که افرادی که دچار این بیماری شده اند با انجام فعالیت های روزانه می توانند بهبود یابند.
تاثیر ورزش بر بیماری آلزایمر
سرپرست این پژوهش، Kathleen Martin Ginis، استاد سلامتی و علوم ورزش در دانشگاه بریتیش کلمبیا، می‌گوید: تحرک‌های ساده روزمره کافی نیست. مطالعات نشان می‌دهند، برای استفاده حداکثری از فواید ورزش و تحرک بزرگ‌سالان نیاز دارند تا خود را سطح تمرین با شدت معتدل‌تر قرار دهند.
مطالعه جدید که در نشریه BMC Public Health منتشر شد، به شکلی به اجرا درآمده که بتواند راهنمای مناسبی برای بزرگ‌سالان باسن بالاتر همچون دیگر افرادی که توسط سازمان سلامت جهانی WHO و مرکز کنترل و پیشگیری بیماری طبقه‌بندی‌شده‌اند، کمک‌کننده و تأمین‌کننده سلامت باشد.
Martin Ginis می‌گوید: فعالیت‌های پیشنهادشده نقش و تأثیر خود در برابر ۲۰ یا دیگر بیماری‌های مزمن و جدی خواهد داشت. اما متأسفانه شواهد کافی وقتی این راهنماها طراحی شدند وجود نداشت تا نشان دهد که ورزش می‌تواند خطر ابتلا به بیماری جنون را کاهش دهد.
Martin Ginis و همکارانش اطلاعاتی که از بیش از ۱۵۰ مقاله تحقیقاتی جمع‌آوری‌شده بود را بازبینی کردند. برخی از آنها خطر بیمارى آلزایمر را بررسی می‌کردند و برخی به بررسی کیفیت زندگی برای افرادی که شناسایی‌شده‌اند می‌پرداخت. بر اساس آن مقالات گروه با اطمینان بالایی نتیجه گیری کرد بزرگ‌سالان با سن بالاتر که ازنظر فیزیکی فعال‌ترند به شکل قابل‌توجهی نسبت به افراد دیگر کمتر در معرض بیمارى آلزایمر پیشرفته قرار دارند.
Martin Ginis می‌گوید: این مسئله بسیار شگفت‌انگیز است که مسئله دریان نقطه بسیار روشن و واضح است و اگر ما بتوانیم پیام را از آن استخراج‌کنیم ممکن است بزرگ‌سالانی وجود داشته باشند که بسیار مشتاق به ورزش می‌شوند اگر این فایده آن را بدانند.
این تحقیق همچنین نشان داد که افرادی که مبتلابه بیمارى آلزایمر هستند اما ازنظر فیزیکی همچنان فعال و پرتحرک هستند بهتر می‌توانند فعالیت‌های روزمره خود را انجام دهند در مقایسه با مبتلایان به بیمارى آلزایمر که فعالیت کمتری دارند. فعالیت‌های فیزیکی همچنین می‌تواند هشیاری عمومی و تعادل را افزایش دهد باوجود اینکه این ادعاها آن‌قدر محکم نیستند. او می‌گوید هشیاری عمومی مسئله‌ی مهمی است که مردم‌دوست دارند راجع به آن اطلاعات بیشتری کسب کنند. درحالی‌که ما هنوز نمی‌توانیم دقیقاً بگوییم شواهد به شکلی کاملاً مشهود روشن هستند، می‌توانیم بگوییم که امیدوارکننده‌اند.
متخصصان هنوز به اندازه کافی اطلاعات ندارند تا یک تمرین دقیق برای پیشگیری یا درمان بیمارى آلزایمر ارائه دهند. اما Martin Ginis می‌گوید که این هدف نهایی اوست. هم اکنون بهترین پیشنهاد او برای سالمندان دنبال کردن راهنمایی است که برای افراد ۶۵ سال به بالا تهیه‌شده است. این به این معنی است که سالمندانی که تندرست و سالم‌تر هستند باید دست‌کم ۱۵۰ دقیقه از فعالیت‌های هوازی متعادل را هر هفته انجام دهند و فعالیت‌های کششی عضلات را ۲ روز یا بیشتر در هفته انجام دهند. این فعالیت‌های متعادل می‌تواند تا ۷۵ دقیقه فعالیت‌های شدید افزایش یابد یا حتی ترکیبی از این دو.
از سطح متعادل تا شدید بخش بسیار مهمی است. شما نمی‌توانید تنها برای تفریح شروع به قدم زدن کنید. باید این تمرین را با شدت بیشتری انجام دهید و آن را برای خود کمی دشوارتر کنید تا به نفس‌نفس بیافتید و صحبت کردن با دوست خود برای شما کمی دشوار شود.
Martin Ginis اشاره می‌کند که بیشتر مطالعات بر روی بزرگ‌سالان با سطوح اولیه بیمارى آلزایمر تمرکز دارند، درست زمانی که هنوز برای انها راحت است تا بیرون بروند و قدم بزنند یا یک تمرین و ورزش روتین داشته باشند. تشویق کسی که درجات بالاتری از این بیماری رادار است به ورزش و تمرین کمی چالش‌برانگیز است و نیاز به دانش پیشرفته‌تری دارد.
برای کمک به این چالش‌ها او و همکارانش ابزاری طراحی کرده‌اند (در وب‌سایت موسسه Ontario Brain در دسترس است) تا سالمندان را برای ایمن ماندن و به‌دست آوردن تمرین درست و موردنیاز خود کمک کنند. اگر کسی به‌طور مثال با پویایی یا تعادل مشکل داشت، همچنان نیازمند آن است که ضربان قلب خود را از طریق تمرین‌های هوازی در سطح بالایی نگه دارد. هر فرد بزرگ‌سال با مشکل سلامتی فیزیکی حتماً پیش از شروع به ورزش باید با پزشک معالج خود مشورت کند.
بیمارى آلزایمر رایج‌ترین شکل از بیماری جنون است. و پیش‌بینی می‌شود افراد مبتلابه این بیماری از ۲۰٫۸ میلیون مبتلا در سال ۲۰۱۰ به نزدیک ۱۰۶ میلیون مبتلا در سال ۲۰۵۰ افزایش یابد. اما Martin Ginis می‌گوید این مطالعه می‌تواند خبر خوبی برای هر شخصی که می‌خواهد یا تمایل دارد پیش‌دستی کند خبر خوبی است.
منبع: مجله قرمز