با افزایش سن، در پوستمان تغییر و تحولاتی به وجود می آید که از این تغییرات می شود به سستی و چروک شدن پوست اشاره کرد، همچنین لکه های رنگی و تغییرات عروقی در روی پوست نمایان می شود که علت به وجود آمدن این لکه ها، تغییراتی است که در بافت همبند پوست ایجاد شده است. در این مقاله می خواهیم به بیماری های پوستی سالمندان بپردازیم. با ما همراه شوید.
پوست بافتی است که سدی بین بدن و دنیای خارج ایجاد کرده و از خشک شدن بافت‌ها جلوگیری می‌کند.
با گذشت سن، تغییرات محسوسی در غدد عرق به وجود می‌آید. این غدد سفت شده، مقدار عرق و همچنین مقدار سدیم عرق کاهش قابل توجهی می‌یابد.
تعداد عروق پوست نیز کم می‌شود. از لحاظ ایمنی بدن ضعیف می‌شود و در نتیجه، عفونت‌های ویروسی و باکتریایی پوست افزایش می‌یابد.
بیماری‌های خود ایمنی و سرطان‌های پوستی در سالمندان شایع است.
بیماری‌های دیگری چون، زونا، تاول، خارش، خشکی پوست نیز شایع می‌باشد.
سالمندان باید در معرض اشعه ماوراء بنفش قرار نگیرند، زیرا باعث تغییراتی در سیستم ایمنی می‌شود.
بهترین محافظ پوست از نور خورشید، مصرف مجموعه‌ای از کاروتنوئیدها، اسیدهای چرب امگا 3 و ویتامین‌های C و E می‌باشد.
به طور کلی تغذیه نقش مهمی در سلامت پوست ایفا می‌کند. دریافت مواد آنتی‌اکسیدان که از اکسیده شدن چربی‌های غشاء سلول‌ها جلوگیری می‌کنند، مانند ویتامین‌های A, E ,C و ماده معدنی سلنیوم در حفظ سلامت پوست نقش حیاتی دارد.
با مصرف سبزی‌ها، میوه‌ها، حبوبات، خشکبار و نان‌های سبوسدار، ویتامین‌ها و مواد معدنی مورد نیاز پوست و فیبر لازم برای بدن تأمین می‌شود.
ویتامین A سرعت بازسازی و ترمیم پوست و رشد سلول‌ها را افزایش می‌دهد.
مصرف مواد پروتئینی با کیفیت بالا مانند گوشت‌های قرمز بدون چربی و گوشت سفید، تخم پرندگان و انواع ماهی‌ها، پروتئین مورد نیاز را فراهم می‌کند.
دریافت آب نیز به اندازه کافی از ضروریات است و باعث انعطاف‌پذیری پوست شده و مانع از خشکی آن می‌شود.
بر عکس مصرف چای، قهوه و نوشابه‌های گا زدار به شادابی پوست لطمه وارد می‌کند ولی مصرف چای سبز از تخریب پوست جلوگیری می‌کند و پوست را در مقابل اشعه محافظت می‌کند.
محققین مصرف اسیدهای چرب امگا 3 را برای جلوگیری از سرطان پوست مؤثر می‌دانند.
از کمبودهای دیگر تغذیه‌ای، کمبود ویتامین 3 B است که ایجاد بیماری پلاگر می‌کند و کمبود ویتامین C که ایجاد اسکوربوت و خونریزی از لثه و لکه‌هایی در پوست می‌نماید.
زخم بستر
در سالمندان بافت‌های زیر پوست لاغرتر می‌باشند و جریان خون ضعیفی دارند، به همین جهت اگر مدتی طولانی در بستر بدون تحرک باشند، بافت‌های زیر پوست متلاشی شده و زخم بستر ایجاد می‌شود.
در اثر ضعف سیستم جریان خون، محل زخم اکسیژن کافی دریافت نمی‌کند. عفونت، تغذیه ناکافی نیز به این عمل کمک می‌کند.
سطح آلبومین در آنها پائین است. از لحاظ تغذیه‌ای، مقدار پروتئین و کالری دریافتی آنها باید مورد توجه قرار گیرد.
مقدار پروتئین را 1/25 تا 1/15 گرم بر حسب کیلوگرم وزن بدن توصیه می‌کنند.
غذا باید به مقدار کم و به دفعات داده شود. دادن مکمل‌های ویتامینی ضروری است.
سیستم ایمنی بیمار باید تقویت شود. عفونت، تب، اسهال و استفراغ در آنها باید کاهش یابد. پس از التیام پوست باید از آن مراقبت کرد.
منبع: زندگی آنلاین
