دکتر مهسا تهرانی، بنیانگذار مرکز بالینی آرتریت و روماتولوژی از ویرجینیای شمالی، میگوید: به عنوان یک روماتولوژیست، با همه افرادی که با انواع گوناگون آرتریت زندگی میکنند، سروکار دارم. بیشتر آنها سوالاتی درباره مشکلاتشان از من می پرسند که برخی از آنها مدام تکرار میشوند. در این مقاله تلاش کردم تا این 5 پرسش ساده را که نسبتا بین همه آنها شایع است عنوان کنم و امیدوارم پاسخهای من برای هر فردی که مبتلا به نوعی آرتریت است، کمک کننده باشد:
1- انواع آرتریت
پاسخ آن یک “نه” بزرگ است. انواع گوناگونی از آرتریت موجود است. در مورد این بیماری اغلب ما با شنیدن نام آن، به یاد پدربزرگ و مادربزرگ خود می افتیم که به سختی از روی صندلی بلند میشدند. البته آن هم یک نوع شایع از آرتریت به نام “استئوآرتریت” می باشد. برطبق آمار مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریها، نزدیک به 27 میلیون امریکایی مبتلا به استئوآرتریت هستند.
انواع دیگری از آرتریت موجود است، مثل بیماریهای وابسته به سیستم خود ایمنی که در آن بدن به مفاصل خودش حمله میکند. شایعترین مثال از این گروه میتواند “آرتریت روماتوئید“ و “آرتریت پسوریازیس“ باشد.
2- درمان آرتریت
هیچ درمانی برای هیچ یک از انواع آرتریت وجود ندارد. هدف در استئوآرتریت کنترل درد برای به حداکثر رساندن کیفیت زندگی و حفاظت مفاصل از تروما میباشد؛ که میتواند فرد را برای تشدید انحطاط مفاصل مستعد سازد. هدف در بیماریهای سیستم خود ایمنی مرتبط با آرتریت، کم کردن شدت آن است، که با تشکر از پیشرفت سریع تحقیقات پزشکی، امروزه قابل دستیابی است.
اگر شما دارای آرتریت التهابی مثل آرتریت روماتوئید هستید، زمان میتواند بهترین دوست یا دشمن شما باشد. هرچه از شروع التهاب بیشتر بگذرد، درمان آسیب مفاصل میتواند مشکل تر باشد. بنابراین شروع به موقع درمان های دارویی مناسب برای تغییر وضعیت بیمار، امری ضروری است.
3- پیشنهاداتی غیر از استفاده از مسکن ها و جایگزینی مفصل
اغلب افراد مبتلا با مصرف مسکن های بیش از حد، میخواهند چیزی جدید را تجربه کنند؛ اما لزوما نمیخواهند جراحی جایگزینی مفصل را انجام دهند. ممکن است انتخابهایی بسته به نوع آرتریت شما جهت کاستن از درد موجود باشد. بطور مثال برای آرتریت دست، بر اساس توصیه های کالج روماتولوژی امریکا (ACR)، علاوه بر درمانهای دارویی خوراکی، شما میتوانید از کرم های موضعی کپساسین بیش از اندازه استفاده کنید. چنانچه کمکی نکرد، از پزشک متخصص خود در مورد تجویز کرم ضد التهابی و غیر استروئیدی موضعی سوال کنید. حمام پارافین گرم و تراشیدن استخوان نیز ممکن است باعث تسکین درد شوند.
در مورد آرتروز زانو کم کردن وزن، برنامه های تای چی، آب درمانی و تحریک الکتریکی پوستی (TENS)، همه درمانهای غیر دارویی توصیه شده برای آرتروز زانو از طرفACR است. تزریق استروئید در درون زانو و لگن، میتواند برای تسکین درد آرتریت و همچنین کاهش التهاب مفاصل کمک کننده باشد. اگر اقدامات محافظه کارانه بیشتر، کافی نیست، برخی اطلاعات از تزریق اسید هیالورونیک (ویسکوزیته) وجود دارد که میتواند به کاهش درد کمک کند. (ویسکوزیته، یک ژل غلیظ شبیه به مواد جامد است که به روان شدن مفاصل کمک میکند). در حقیقت مطالعه ای جدید نشان داده است که چون تزریق استروئید باعث تسکین درد به صورت فوری و در کوتاه مدت میشود، ویسکوزیته میتواند برای تسکین درد به صورت طولانی مدت نتایج بهتری داشته باشد.
4- پرهیز غذایی برای کمک به آرتریت
به وسیله یک رژیم ضد التهابی، نه تنها احساس و تناسب اندام بهتری خواهید داشت، بلکه ممکن است به مفاصل خود نیز کمک کنید. امگاهای مهربان موجود در گردو و ماهی میتوانند علیه شروع التهاب، اعلام جنگ کنند. ادویه هایی مثل زنجبیل و زردچوبه را که گفته میشود دارای خواص ضد التهابی هستند، فراموش نکنید. غذاهای فرآوری شده و چربی های ترانس را محدود کنید. چاقی باعث افزایش سطوح لپتین میشود که به نوبه خود با ریسک ابتلا به استئوآرتریت مرتبط است.
اگر به سندرم سلیاک مبتلا هستید، از گلوتن پرهیز کنید. عدم مصرف گلوتن برای شما، نه تنها باعث میشود سلامت گوارشی بیشتر و افزایش جذب مواد مغذی داشته باشید، بلکه باعث کمک به حل آرتریت مرتبط با سلیاک نیز میشود. بیمارانی که آرتریت گسترده ناشی از عود نقرس مزمن دارند، بهترین خوراک، پرهیز از غذاهایی است که اسید اوریک بالا دارند. گوشتها، غذاهای دریایی، خرگوش، شربت ذرت با فروکتوز بالا از غذاهایی هستند که برای این گروه به هیچ عنوان مناسب نیست. لیستی از غذاهایی که دارای اسید اوریک بالا هستند تهیه کنید؛ درست است که طولانی است اما افراد مبتلا به نقرس مزمن میدانند چه چیزی برای بدنشان مناسب تر است.
5- آیا گلوکزامین/کندراتین به مفاصل من کمک میکند؟
این یک بحث بسیار گسترده در پزشکی و بخصوص در روماتولوژی است. ما مطالعه میکنیم، تحقیق انجام می دهیم، هر روز بیشتر از روز پیش میخوانیم، اما به نظر می رسد هنوز توافق جامعی در باره این مورد وجود ندارد. داده های علمی پایه نشان می دهند که یک اثر هم افزایی در ترکیب این دو با هم وجود دارد.(حداقل در مورد حیوانات آزمایشگاهی).
بنظر می رسد هر دو باعث کاهش تحلیل بیش از حد استخوان میشوند. این به معنی آن است که دسته کوچکی از گلوکزامین/کندراتین ممکن است به صورت بالقوه به حفظ قدرت استخوانها، حداقل بر طبق داده های مرتبط با حیوانات، کمک کند. در مطالعه ای دیگر که در مجله انجمن علمی امریکا چاپ شده است، نشان داده است که گرچه مطالعات نشان دهنده فواید قابل توجه از گلوکزامین/کندراتین شاید کمی جانبدارانه باشد، اما این دو هنوز هم میتوانند کمک کننده باشند.
در تحقیق دیگری نشان داده شد که این ترکیب، هیچ تفاوتی با داروی ساخته شده ای به نام placebo ندارد. اگرچه در یک زیرگروه از افراد مبتلا به آرتریت متوسط تا شدید، بیماران با استفاده از این مکمل ها، تسکین درد را تجربه کردند. ACR بطور خاص، استفاده از ترکیبات سولفات یا گلوکزامین را در آرتریت زانو و لگن پیشنهاد نمی دهد. این بیماری با استفاده از اولویت بندی، به راستی پایین می آید.
دستورالعمل های روماتولوژی، مصرف گلوکزامین/کندراتین را حمایت نمیکند. اگرچه که نتایج با هم مخلوط شده اند. برای برخی افراد مبتلا به آرتریت مزمن که به مصرف داروهای مسکن روزانه وابسته هستند، اگر حتی کمی هم درد کمتری حس کنند، این یک پیروزی است.
برگردان: سیما آزادفلاح
بازنویسی: فرزانه پاشایی
هرگونه کپی برداری با نام دکتر سلام و لینک دهی مستقیم مجاز می باشد.
