در یک تحقیق که در مجله “روانشناسی اجتماعی و شخصیت” چاپ شده بود، نگاهی به تاثیرات اندازه گروه برای حل مسائل انداخته شده بود. محققان، کارآیی حل مشکل را در یک گروه کوچک، با افرادی که به تنهایی کار میکردند، مقایسهکردند. نتایج این تحقیق نشان داد که گروههایی که سه نفره بودند، حتی بهتر از افراد خبره ای که به تنهایی کار میکردند، قادر به حل مسائل بودند.
پیامدهای این نتایج چه هستند؟
یافته ها ممکن است برای دانشگاهیانی که گروههای حل مشکل را به عنوان “موثرترین ابزار یادگیری” درست میکنند، مفید باشد. از طرفی گروهها و تیم هایی در علوم،مراقبت های بهداشتی و تجارت نیز ممکن است این روشها را برای خود مفید تشخیص بدهند.
1- آیا گروه برای حل مسائل بهتر است؟
آیا گروهها یا جمع افراد برای حل مشکلات بهترند؟ برطبق یک تحقیق، گروههایی متشکل از 5-3 نفر، نسبت به افرادی که قصد دارند یک مشکل پیچیده را به تنهایی حل کنند، کارآیی بهتری دارند. این تحقیق نشان میدهد که گروههای 3 نفره برای حل مشکلات سخت، حتی از بهترین افراد که مسائل را به تنهایی حل میکنند نیز، قابلیت بیشتری داشته و موفق ترند.
2- روش
محققان تعداد 760 دانشجوی شرکت کننده از دانشگاه ایلی نویز را برای حل مسئله رمزگذاری “نامه ها به اعداد” در نظر گرفتند. این دانشجویان برای حل این مسئله، صاحب اختیار بودند که آیا به تنهایی میخواهند مسئله را حل کنند و یا در یک گروه جمع شده و باهم به حل این مشکل بپردازند.این تحقیق همچنین به این نکته اشاره کرده است که یک میزان کوچک ولی قابل ملاحظه از تحقیق،درمورد “اثر اندازه گروه بر روی حل مسئله” است.
در تحقیقات قبلی، به این موضوع اشاره شده بود که: “ایجاد یک گروه، برای مشکلاتی با سختی متوسط، بهتر از افرادی است که به تنهایی کار میکنند”. ارزیابی عملکرد تحقیق جاری، به وسیله مقایسه تعدادی از آزمایشاتی که نیاز به حل مشکل داشت صورت گرفت؛ البته همانگونه که اشتباهاتی نیز در آنها به وجود می آمد. نتایج حاکی از آن بود که گروههایی با اندازه 3،4 و یا 5 نفره برای حل مسئله، بهتراز یک فرد عمل میکرد.
در یک انتشار مطبوعاتی از انجمن روانشناسی امریکایی، سرمحقق تیم تحقیق، کارآیی بهتر یک گروه را به عنوان “توانایی افراد برای انجام کار با یکدیگر در مورد به وجود آوردن و ایجاد پاسخهای درست، رد پاسخ های اشتباه و پردازش اطلاعات به طور موثر” تعریف کرده است. این مطالعه همچنین موفقیت گروههای کوچک را در وظایف “نامه به اعداد” توصیف کرد و اعضای گروه را “ترکیبی از توانایی ها و منابع که در کار گروهی تکمیلی نیز بسیار باهوش بودند” معرفی کرد. در حالی که محققان براین باور بودند که گروههای دو نفره، از تعداد معینی از افراد برتر خواهند بود،نتیجه این مطالعه در واقع نشان داد که گروههای دونفره، در همان سطح ومعادل افرادی که به تنهایی کار میکردند، عمل میکرد.
همچنین گروههایی متشکل از 3،4 و یا 5 نفره، بطور قابل ملاحظه ای بهتر از گروه معادل”بهترین فرد” و گروههای دونفره عمل میکردند. این سه گروه (3-4-5نفره) از لحاظ عملکرد با هم متفاوت نبودند. بنابراین نتایج این تحقیق نشان می دهد که یک گروه 3 نفره برای اجرای بهتر حل مسئله نسبت به بهترین افراد معین و مستقل، لازم و کافی بود.
3- پیامدهای تحقیق
این مطالعه دارای شماری از پیامدها برای دانشگاهیان، علوم پایه، علم طب و تجارت می باشد.نتایج در واقع نشان دهنده آن بود که گروههایی متشکل از 3 نفر دارای کارآمدی بیشتر و دقت بیشتری در حل مسائل نسبتا سختی هستند که نیاز به استفاده از منطق و درک کیفی و کلامی دارند.نویسندگان این تحقیق پیشنهاد می دهند که هنوز باید برای یک مسئله تحقیقات بیشتری انجام شود و آن این است که :
“آیا گروههای سه نفره برای حل دیگر انواع مسائل هم موثرند، یا فقط در داخل یک گروه موثرند و سپس باید آن را به افرادی که به تنهایی قادر به حل مسئله هستند، واگذار کنند”؟
در این باره بیشتر بخوانید: چگونه به کودکان مهارت تصمیم گیری و حل مسئله را آموزش بدهیم؟
برگردان: سیما آزادفلاح
هرگونه کپی برداری با نام دکتر سلام و لینک دهی مستقیم مجاز است
