در انجام استادانه حرکات، انگیزش، تنش و هیجان منتج شده از آن در خیلی از رشته های ورزشی امری طبیعی است. اصرار به برنده شدن و خطر بازندگی در مسابقه علت مهم انگیختگی بازیکنان می باشند.ا انجام موفقیت آمیز سریع و دقیق به تصمیم گیری ارتباط دارد و مرحله انگیختگی ایجاد شده تاثیر مهم و تعیین کننده ای دارد.
اصل یو وارونه
انگیختگی را می توان سطح هیجان یا فعالیت به وجود آمده در دستگاه عصبی مرکزی تعریف کرد.
سطوح پایین انگیختگی به حالت های شبیه خواب سطوح بالای آن با حالت های هوشیاری و آشفتگی شدید که در شرایط حساس بین مرگ و زندگی، دیده می شود معمولاً بهترین اجرا در حد متوسط از انگیختگی دیده میشود و به همین ترتیب اگر انگیختگی افزایش یابد؛ اجرا ضعیف تر میشودمعولا” بهترین اجرا در حد متوسط انگیختگی دیده می شود.
ممکن است این اصل به نظر برخی از کسانی که دستی در مربیگری دارند کمی تعجب آور باشد.زیرا معمولا” اینگونه فرض می شود که هر چه سطح انگیختگی بالاتر رود ، اجرای بهتری در پی خواهد داشت.مربیان زمان بسیاری را صرف انگیختگی تیم های خود می کنند و مفسران ورزشی غالبا” علت باخت و ضعیف بودن تیم ها را عدم آمادگی روانی آن ها می دانند.با وجود این باید اذعان کرد که یافته های تحقیقات نظریه های عموم را تأیید نمی کند و در واقع افزایش انگیختگی تا حد بخصوصی باعث بهبود اجرا و بیشتر از آن باعث ضعیف شدن اجرا می شود.
این اثر به نوع مهارت نیز تا حدی بستگی دارد. اگر مهارت به کنترل عضلانی بسیار ظریف نیاز داشته باشد (تیر و کمان) یا دارای عوامل تصمیم گیری مهم باشد (بسکتبال) منحنی انگیختگی به سمت چپ کشیده میشود مهارتهای پیچیده با سطح انگیختگی پایینتر، بهتر اجرا می شود مهارت هایی وجود دارند که با عضلات بزرگ انجام می شود آن ها به کنترل ظریف و دقیق نیاز ندارند. اجرای چنین مهارت هایی با سطح انگیختگی زیاد ضعیف نمی شود.
ورزشی مثل والیبال منطقه بازی در تعیین سطح انگیختگی نقش دارد. پاسور به دلیل تصمیمات مهمی که میگیرد به انگیختگی نیاز دارد و بازیکنی که آبشار میزند به دلیل حداکثر نیرویی که اعمال میکند به سطح بالایی از انگیختگی نیاز دارد.
در روانشناسی ورزشی، آماده سازی ورزشکار برای اجرا با تعدیل سطح انگیختگی ، بسیار مهم است.این اصول اخیرا” شناخته شده و مطالعه شده اند.به طور کلی پیش از اجرای مهارت های ورزشی ، انگیختگی ورزشکار بسیار زیاد است و در روش های تنش- مهاری سعی می شود که پیش از مسابقه و اجرای ورزشی، انگیختگی ورزشکار را کم کنند.
اصل یو وارونه را می توان به شرح زیر خلاصه کرد:
افزایش انگیختگی، اجرای مهارت های ورزشی را تا حد معینی بهبود میبخشد.
افزایش بیشتر درانگیختگی، سطح اجرا را پایین می آورد.
مهارت هایی که شامل تصمیم گیری اندک و حرکات عمدهاند، انگیختگی بیشتری را میطلبند.
برخی از مردم و ورزشکاران ، نسبت به بعضی دیگر، آسان تر برانگیخته می شوند.
منبع: یادگیری حرکتی و اجرا، ریچارد ای.اشمیت
