نتايج يك تحقيق جديد نشان داده است كه ميليون‌ها بيمار مبتلا به اختلالات رواني نبايد از داروهاي ضد افسردگي استفاده كنند.
گروهي از متخصصان به تازگي دريافته‌اند كه ميليون‌ها نفر از اين بيماران نبايد داروهاي ضد افسردگي مصرف كنند؛ چون مغز آنها نسبت به اين داروها مقاوم است.
بررسي‌ها نشان مي‌دهد: نيمي از بيماران به اين داروها واكنش مثبت نشان نمي‌دهند در حالي كه داروهاي ضد افسردگي به عنوان ابزاري قدرتمند براي كمك به بيماران افسرده و ايجاد احساسات بهتر خلقي در آنها شناخته شده هستند.
مصرف اين داروها به طور معمول سبب افزايش هورمون شادي موسوم به سروتونين مي‌شود اما در افرادي كه مغزشان نسبت به اين داروها مقاوم است، مصرف دارو تاثير معكوس مي‌گذارد يعني سبب كاهش توليد سروتونين مي‌شود.
دكتر رنه هن محقق دانشگاه كلمبيا در نيويورك و دستيارانش خاطرنشان كردند: سلول‌هاي مغزي كه معمولا با افزايش مصرف داروهاي ضد افسردگي سروتونين بيشتري توليد مي‌كنند در برخي افراد برعكس عمل مي‌كنند و توليد سروتونين را كاهش مي‌دهند.
بنا براين تحقيق، پژوهشگران توصيه مي‌كنند كه قبل از تجويز دارو پزشك متخصص حتما بايد بتواند تشخيص دهد كه كداميك از بيماران نبايد از اين داروها استفاده كنند.
به گزارش ايسنا، افرادي که به افسردگي شديد مبتلا هستند، معمولا با يکي از انواع داروهاي ضد افسردگي درمان مي‌شوند و گاهي ممکن است براي بيمار دو نوع دارو تجويز شود. انواع داروهاي ضدافسردگي عبارت از سه حلقه‌اي‌ها، بازدارنده‌هاي مونوآمين اکسيداز و مهارکننده‌هاي انتخابي بازجذب سروتونين هستند.
سه حلقه‌اي‌ها شامل ايمي پرامين، آمي تريپتيلين و نورتريپتيلين هستند. اين داروها اولين دسته از داروهاي ضدافسردگي هستند که پيدايش آنها تحول بزرگي در درمان بيماران افسرده ايجاد کرد. از محاسن اين داروها اثربخشي بالا و قيمت ارزان آنها است. ولي خواب آلودگي، افزايش وزن، خشکي دهان و تاري ديد از عوارض جانبي بارز اين داروها هستند که باعث مي‌شود برخي از بيماران نتوانند آنها را تحمل کنند. همچنين اين داروها ممکن است باعث کاهش فشار خون و اختلال در كاركرد قلب شوند و به همين سبب استفاده از آنها در سنين بالا و در بيماران قلبي مي‌تواند مخاطره آميز باشد. گروه دوم يعني بازدارنده‌هاي مونوآمين اکسيداز شامل ترانيل سيپرومين هستند. مصرف کنندگان اين دسته دارويي بايد از مصرف غذاهاي حاوي تيرامين مانند پنير پرورده اجتناب کنند.
گروه سوم داروهاي ضد افسردگي يا مهارکننده‌هاي انتخابي بازجذب سروتونين از جذب مجدد سروتونين در سيناپس‌ها جلوگيري مي‌كنند. اين داروها عوارض جانبي کمتري دارند و از جمله آنها مي‌توان به فلوکستين و فلووكسامين اشاره كرد. در حال حاضر به علت اثربخشي خوب، عوارض کم و در دسترس بودن، اين دسته از داروها خط اول درمان را تشکيل مي‌دهند. شايع‌ترين عارضه اين دسته از داروها، عوارض جنسي شامل کاهش ميل جنسي است.
گفتني است، عوارض جانبي داروهاي ضدافسردگي معمولا با گذشت زمان به تدريج کم مي‌شود. اگرچه داروهاي ضد افسردگي براي درمان افسردگي توليد شده‌اند، اما در درمان اختلالات اضطراب هم موثر هستند.
