انجمن ملی اختلالات خوردن، تخمین می زند که بیشتر از نیمی از همه افرادی که مبتلا به «اختلالات خوردن» هستند، هرگز درمان نشده اند. اولین گام بحرانی برای درمان، توانایی تشخیص نشانه هایی از «اختلالات خوردن» در یک فرد است. بسیاری از افراد، بطور مشترک به این عقیده باور دارند که: «اختلال خوردن» در واقع یک اصطلاح گفتاری است.
“تام هیلدربرانت” رئیس انجمن تقسیم اختلالات خوردن و وزن از Mount Sinai میگوید: اختلال خوردن، چیزی بیشتر از «مصرف زیاده از حد» است. این یک نوع الگو ازآشفتگی در خوردن است. اختلال خوردن در باره نیروی اراده یا انتخاب نیست. افرادی که با آن مبارزه میکنند شکم پرست نیستند که به محض اینکه بخواهند، بتوانند آن را متوقف کنند.
دکتر هیلدربرانت اغلب بیمارانی را می بیند که برای سالها و قبل از اینکه به دنبال درمان باشند، تنها سکوت کرده اند. دلیل آن نیز این است که این افراد در واقع نمیدانستند که این یک نوع اختلال است؛ حتی گاهی از داشتن آن خجالت زده نیز هستند.
1- معیارهای تشخیصی اختلال خوردن
در سال 2013 «اختلال خوردن»، درنسخه پنجم از (DSM-5 )* به عنوان یک اختلال خوردن قابل تشخیص به رسمیت شناخته شد.
معیارهای تشخیصی شامل: خوردن غیرمعمول در اندازه های بزرگ غذا برای دوره های کوتاه مدت زمانی و نیز احساس عدم کنترل بود. جنبه کلیدی آن نیز این است که «احساس عدم کنترل» وجود دارد. هیلدربرانت میگوید: شما دوست دارید یکبار شروع به خوردن کنید، اما نمیتوانید دست از خوردن کشیده و آن را قطع کنید.
یکی از بیماران میگوید: “میدانم که این احساس در بچگی شروع شد؛ من تلاش کردم تا با غذا ارتباط برقرار کنم و تصویر خوبی از بدن خود بسازم. تلاش کردم تا رژیم بگیرم اما نمیتوانستم جلوی خود را بگیرم. این یک اختلال پیچیده و جدی است که پیامدهایی در باره سلامت ذهنی و روانی دارد.
2- نشانه های رفتاری اختلال خوردن
کدام نشانه های رفتاری میتواند نشان دهنده این باشد که یک فرد به «اختلال خوردن» مبتلاست؟ شاید برخی از نشانه های این باشد که به طور مثال، فرد مقداری غذا در جایی ذخیره یا انباشته میکند و بعد ظرف خالی آن را نیز پنهان میکند. دکتر شریر دستیار پروفسور روانپزشکی و علوم رفتاری از دانشگاه جاونز هاپکینز میگوید: افراد مبتلا ممکن است گاهی از احساس گناه خود صحبت کنند.
افسردگی، اضطراب و سوء مصرف مواد بطور کلی با «اختلال خوردن» همراه هستند. دکتر فریدمان رئیس مرکز «برنامه تلاش مجدد اجباری» (CORE) میگوید: میتوان در جستجوی رفتارهایی مثل اضطراب، احساس غمگینی بیش از حد، سوء مصرف مواد مخدر و یا رفتارهای نمایشی اجباری در فرد بود.
3- نوسانات وزن
بالا و پایین رفتن مداوم وزن، اگرچه که شاخص قابل اطمینانی نیست، ولی برخی داستانها میگویند: همه افرادی که چاق هستند، یا دارای اضافه وزن هستند، اختلال خوردن دارند. دکتر هیلدربرانت میگوید: افرادی نیز وجود دارند که با اینکه وزنشان طبیعی است، مبتلا به این اختلال هستند.
دکتر فریدمان بر این نکته تاکید دارد که هر گونه نشانه ای از «اختلال خوردن» نباید به هیچ عنوان نادیده گرفته شود. وی می افزاید: تعداد زیادی از این بیماران فکر نمیکنند که این یک بیماری باشد و فکر میکنند اگر کمی تلاش کنند، نشانه ها ناپدید میشود؛ اما این در همه موارد رخ نمی دهد.
برگردان: سیما آزادفلاح
هرگونه کپی برداری با نام دکتر سلام و لینک دهی مستقیم مجاز است.
*=راهنمای تشخیصی و آماری انجمن اختلالات روانی امریکا
