بیماری های روانی از جمله اصلی ترین اختلالاتی هستند که سلامت فرد را تهدید می کنند؛ متاسفانه هنوز مراجعه به روانپزشک و یا روانشناس در کشور ما جا نیافتاده است و یه علت وجود برخی مسائل اجتماعی، افراد از مراجعه به روانپزشک خودداری می کنند که همین عامل سبب تشدید بیماری آنها خواهد شد. شخصیت منفعل مهاجم از جمله اختلالات شخصیتی بسیار خطرناک است که در این مطلب به بررسی علل و روش های درمان آن خواهیم پرداخت. با دکتر سلام همراه باشید.
شخصیت منفعل مهاجم
اختلال شخصیت منفعل مهاجم عبارت است از کارشکنی پنهانی، مسامحه، سرسختی و بی‌کفایتی، به صورتی که با کارشکنی پنهانی، تعلل ورزیدن، لجاجت و خودسری و عدم کارآیی تظاهر می‌کند. این رفتار تظاهری از وجود پرخاشگری زمینه‌ای است که منفعلانه بروز می‌کند. به این حالت، اختلال شخصیت منفی گرا نیز گفته می‌شود.
از نظر بالینی این افراد مسامحه کارند. در مقابل درخواست انجام کار از آنها مقاومت می‌کنند و برای دیرکردهای خود دلیل‌تراشی می‌کنند و فاقد قاطعیت هستند. از نظر روابط اجتماعی سعی می‌کنند خود را در موقعیت وابستگی قرار دهند. اکثراً وظایف و مسئولیت‌های کاری آنها را دیگران باید بر عهده گیرند. این افراد به طور معمول نسبت به آینده، بدبین بوده، فاقد اعتماد به نفس هستند و خودشان نیز نمی‌دانند که چه کاری باعث لذت بردن‌شان می‌شود. برقراری تفاهم و روابط خوب این افراد ندرتاً امکان‌پذیر است.
در واقع این افراد مقاومت منفعلانه در انجام تکالیف، معمولا شغلی و اجتماعی از خود نشان می‌دهند و شکایت از عدم تفاهم و بی‌توجهی در برخورد با دیگران دارند. آنها برخوردی خشک و استدلالی دارند و بحران آفرینی بدون منطق انجام می‌دهند. این افراد حسادت و ابراز خشم نسبت به کسانی که به وضوح از آنان خوشبخت‌تر هستند را نشان می‌دهند. این افراد شکایات مستمر و اغراق‌آمیز در مورد بدشانسی خود ابراز می‌کنند و نوسان بین مبارزه‌طلبی خصمانه و ابراز پشیمانی دارند. الگوی نافذ حالات منفی‌گرایانه و مقاومت منفعلانه در اختلال شخصیت منفعل و مهاجم در برابر درخواست برای عملکردی مناسب از اوایل بزرگسالی شروع می‌شود و میزان شیوع این اختلال مشخص نیست.
درمان اختلال شخصیت منفعل مهاجم
بیشتر این افراد تحریک پذیر، مضطرب و افسرده هستند و عوارض افسردگی از جمله اقدام به خودکشی در آنها شایع است. عده‌ای نیز به دام الکل گرفتار می‌شوند. اقدام درمانی مفید این بیماران، روان‌درمانی حمایتی است. در صورت لزوم ضد افسردگی‌ها، بنزودیازپین‌ها و محرک‌های روانی نیز بسته به شرایط استفاده می‌شود.
