یکی از بیماری های خود ایمنی که سیستم ایمنی بدن را هدف قرار می دهند، بیماری لوپوس می باشد که مشکلاتی را برای بیمار ایجاد می کند. در این مقاله از دکتر سلام حقایقی از بیماری لوپوس را آماده کرده ایم. با ما همراه شوید.
بیماری‌های خود ایمنی به بیماری‌هایی گفته می‌شود که در آن سیستم ایمنی، بافت‌های سالم بدن را به عنوان یک عامل خارجی فرض می‌کند و به آن‌ها حمله می‌کند.
مطالعات یک روماتولوژیست در موسسه تحقیقات پزشکی فاینستاین در آمریکا نشان می‌دهد یک پروتئین عامل خطر بیماری لوپوس است.
مطالعات نشان می‌دهد تغییر ژن PRDM۱ که پلی مورفیسم نام دارد، عامل اصلی لوپوس است. این ژن باعث تولید پروتئینی به نام Blimp- ۱ می‌شود. کمبود یا فقدان این پروتئین منجر به افزایش یک پروتئین دیگر به نام CTSS می‌شود. این پروتئین باعث می‌شود سیستم ایمنی سلول‌های سالم را مورد هدف قرار دهد و بیماری خود ایمنی لوپوس بروز کند.
لوپوس یک بیماری خودایمنی است که ۹۰ درصد مبتلایان را زنان تشکیل می‌دهند؛ بیماری‌های خود ایمنی به بیماری‌هایی گفته می‌شود که در آن سیستم ایمنی، بافت‌های سالم بدن را به عنوان یک عامل خارجی فرض می‌کند و به آن‌ها حمله می‌کند.
این مطالعه حیوانی نشان می‌دهد کاهش پروتئین Blimp- ۱ منجر به افزایش پروتئین CTSS شده و همین امر پاسخ خودایمنی سیستم ایمنی را به همراه دارد. محققان معتقدند این دستاورد به درمان‌های بالقوه لوپوس کمک می‌کند.
لوپوس به دو نوع DLE و SLE تقسیم بندی می‌شود. نقطه هدف DLE معمولا پوست است و روی ارگان‌های دیگر بدن تاثیر نمی‌گذارد. نوع SLE جدی‌تر است و علاوه بر پوست، اندام‌های حیاتی را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد. در نوع شدید بیماری، بافت مفاصل و عضلات و غشای ریه، قلب، کلیه‌ها و مغز آسیب می‌بیند. تشنج، افسردگی، گیجی و سکته مغزی، از عوارض لوپوس هستند.
خستگی و ناتوانی از مهمترین و اولین نشانه‌های لوپوس است. در مراحل بعدی علایمی مانند سر درد، درد مفاصل، تب، کم خونی، ریزش مو، تورم در ناحیه دست و پا و اطراف چشم، لخته شدن غیر طبیعی خون، سفید شدن یا آبی شدن انگشتان در سرما، حساسیت پوست نسبت به نور خورشید و زخم‌های پروانه‌ای شکل روی بینی و گونه دیده می‌شود.
افراد مبتلا به لوپوس در ظاهر خوب دیده می‌شوند، در حالیکه مبارزه سختی در بدنشان وجود دارد و همین امر منجر به منزوی شدن بیمار می‌شود.
حقایقی درباره لوپوس
– ۹۰ درصد مبتلایان به لوپوس را زنان تشکیل می‌دهند.
-این بیماری بین سنین ۱۵ تا ۴۵ سال شایع‌تر است.
-هیچ درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد؛ ولی می‌توان علایم را با دارو کنترل کرد.
-استفاده از ضد آفتاب، کلاه و دستکش در روزهای آفتابی برای بیماران ضروری است.
-استفاده از دستکش گرم در سرما برای بیماران ضروری است.
-این بیماری کاملا غیر قابل پیش بینی است و در آمریکا بیش از ۱. ۵ میلیون نفر به آن مبتلا هستند.
-نوع خفیف بیماری می‌تواند با دارو کنترل شود؛ بدون اینکه کیفیت زندگی تحت تاثیر قرار گیرد.
-نوع شدید بیماری می‌تواند سبب خانه نشینی و ناتوانی در انجام امور روزمره شود.
متخصصان به زنان توصیه می‌کنند که در صورت مشاهده علایم، حتما به پزشک داخلی یا عفونی مراجعه کنند تا قبل از گسترش بیماری، علایم کنترل شود. در صورت درمان به موقع، می‌توان با لوپوس به طور مسالمت آمیز زندگی کرد.
منبع: بلاغ نیوز
