کار، فعالیت و ورزش در محیط‌های گرم و بخصوص در این روزهای گرم تابستان و همچنین میزان فعالیت عضلانی و مدت زمان تماس فرد با هوای گرم می‌تواند منجر به بروز اختلالات گرمایی شود
مشکلات عصبی و روانی، عرق سوز شدن قسمت‌هایی از بدن که با لباس پوشیده شده، کرامپ یا همان اسپاسم عضلانی که اغلب از ساق پا شروع می‌شود، خستگی و بی‌حالی گرمایی در اثر کاهش حجم آب بدن و در نهایت، گرمازدگی، ازجمله اختلالات گرمایی است که فرد بعلت عادت نداشتن به فعالیت بدنی در محیط گرم، گرفتار یکی از این اختلالات خواهد شد.
چه باید کرد؟
برای به دست آوردن تطابق‌های لازم، فعالیت روزانه در محیط‌های گرم باید محدود به دو ساعت در روز شود. بعد از چهار تا شش روز، تطابق با گرما ایجاد می‌شود و بعد از دو هفته، بدن فرد به گرما عادت می‌کند. در این حالت، فرد تعریق می‌کند بدون این که املاح ضروری و سدیم زیادی از بدنش دفع شود.
لباس‌هایی که برای فصول گرم سال انتخاب می‌شود، باید از جنس کتان یا نخی باشد که تبخیر عرق فرد از بافت‌های آن به سهولت انجام و بدن بسرعت خنک شود.
از آنجا که گرما همیشه از طریق سوخت و ساز مواد غذایی به وجود می‌آید، باید سعی شود غذاهای انرژی زا، تا حد امکان از برنامه غذایی حذف شود.
یکی دو ساعت پس از مصرف غذا، مقدار قابل توجهی از انرژی غذاهای سرشار از پروتئین و چربی به گرما تبدیل و از بدن دفع می‌شود. این مقدار در مورد غذاهایی که عمدتا از کربوهیدرات تشکیل شده‌اند، کمتر است.
انجام کارهای عضلانی موجب تولید حرارت می‌شود. در واقع انرژی آزاد شده از عضلات، صرف انجام کارهای مکانیکی نمی‌شود و مقداری از آن به شکل گرما ظاهر و موجب افزایش بار حرارتی بدن می‌شود. با کاهش فعالیت بدنی در ساعات گرم روز و در نظر گرفتن زمان‌های استراحت در طول مدت کار، می‌توان از تولید و تجمع این نوع گرما در بدن جلوگیری کرد.
زمان‌های استراحت باید در محیط‌هایی صورت گیرد که بدن بتواند حرارت خود را دفع کند.
در ساعات گرم روز از خوردن چای خودداری کنید و به دفعات زیاد، اما در حجم کم، هر یک ربع یک لیوان آب خنک و گاهی شربت آبلیمو بنوشید.
افراد چاق، بالای 45 سال، افراد با وزن کمتر از 50 کیلوگرم و کسانی که دچار بیماری‌های قلبی ـ عروقی، تنفسی و پوستی هستند، نباید در محیط‌های گرم حضور یابند.
منبع: جام جم آنلاین