اسکن قلب هسته ای یک نوع آزمون پزشکی است که دکتر خود برای دریافت اطلاعات مهم در مورد سلامت قلب انجام می دهد. در طول اسکن قلب هسته ای، یک ماده رادیو اکتیو ردیاب از طریق ورید به جریان خون تزریق می شود. این ردیاب پس از آن به قلب می رود. انرژی آزاد ردیاب، که دوربین های ویژه ای در خارج از بدن وجود دارد. دوربین با استفاده از از بخش های مختلف قلب تصویر برداری می کند
اسکن هسته ای قلب به مفهوم تصویربرداری خونرسانی میوکارد (عضله قلب) به شیوه تصویربرداری هسته‌ای می‌باشد که با تزریق وریدی از یک ماده رادیو اکتیو بی‌خطر (معمولا تکنسیم یا تالیوم)، خونرسانی به عضله قلب در دو وضعیت ورزش و استراحت بطور جداگانه مورد ارزیابی قرار می‌‌‌گیرد.
اسکن هسته ای قلب یکی از آزمایشهای دقیق قلب و عروق برای تشخیص بیماری سرخرگهای کرونر قلب (CAD) است و طی دو مرحله ورزش و استراحت ، کمیت و کیفیت خونرسانی به عضله قلب (سرخرگهای کرونر) را در زوایا و سطوح مختلف قلب بررسی می‌کند. استفاده دیگر اسکن هسته ای قلب در بیماران با سابقه سکته قلبی یا بیماران نارسایی قلبی، تشخیص میزان بافت زنده باقیمانده (بافت قابل نجات با اقدامات درمانی) در عضله قلب است.
در قلب طبیعی ، ماده رادیواکتیو بطور یکنواخت در عضله قلب پخش می‌شود. در بیماران مبتلا به تنگی عروق کرونر قلب ، در حال استراحت اسکن قلب نرمال اما پس از تست ورزش یا استرس دارویی در منطقه مشخصی کاهش برداشت دیده می‌شود که مجددا پس از استراحت بطور کامل(آنژین قلبی) یا ناقص(سکته قلبی) به حال اول برمی‌گردد.
اسکن هسته ای قلب در دو مرحله استراحت و بعد از استرس (تست ورزش یا استرس دارویی) انجام می شود.
منبع-http://iranheart.ir/
