وابستگی به حشیش، روانی و غیر جسمی است. نشانه های ناشی از ترك در معتادین محدود به افزایش تحریك پذیری، بی قراری، بی خوابی، بی اشتهایی و تهوع خفیف است و همه این نشانه ها هنگامی بروز می كنند كه شخص به طور ناگهانی مصرف مقادیر زیاد حشیش را قطع كند.
از هزاران سال پیش می‌دانستند كه حشیش اثرات نشئه آور دارد. هردوت مورخ یونانی (قرن پنجم قبل از میلاد) قبیله چادرنشینی را توصیف كرده است كه دانه های شاهدانه را روی منقل سرخ كرده و با سردادن هلهله شادی از چادر خارج می‌شدند. حشیش نام مختصر بوته شاهدانه است. تمام اجزاء این گیاه خاصیت روانگردان دارد كه از بین آنها -? 9 – تترا هیدروكانابینول (THC -9 ? -) فراوان تر از همه است. قوی ترین انواع حشیش از سرشاخه های گلدار گیاه یا از ترشح رزینی قهوه‌ای مایل به سیاه خشك شده برگ‌های آن كه HASH یا HASHISH نامیده می شود به دست می آید. برگ های خشک گیاه شاهدانه را داخل سیگار ریخته و آن را دود می كنند. در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم اثرات ضد درد، ضد تشنج و خواب آور حشیش شناسایی شده بود. در دهه چهارم قرن بیستم این ماده جزو سیستم دارویی آمریكا به حساب می‌آمد. بیش از 400 ماده شیمیایی در گیاه حشیش وجود دارد كه 60 درصد آنها از لحاظ شیمیایی با ?THC9- در ارتباط است.
حشیش چگونه مصرف می شود؟
حشیش به صورت سیگار تدخین می شود كه به آن سیگاری، JOINT و ناخن (NAIL) هم می گویند. با تدخین حشیش اثرات نشئه آور آن ظرف چند دقیقه ظاهر شده و حدود 30 دقیقه بعد به اوج می رسد و 2 تا 4 ساعت دوام می یابد. برخی اثرات حركتی و شناختی 5 تا 12 ساعت طول می كشد.
عوارض حاصل از مصرف چیست؟
میزان اثرات این ماده بر افراد به عوامل زیر بستگی دارد:
1 – تجربیات قبلی فرد در مصرف این ماده
2 – میزان ماده THC در سیگار
3 – انتظارات فرد از نحوه ایجاد عوارض
4 – محل مصرف آن
5 – همراهی مصرف حشیش با مصرف سایر مواد مثل الكل و …
بعضی افراد ذكر می‌كنند كه پس از تدخین حشیش (ماری جوانا) هیچ احساسی ندارند و بعضی احساس سبكی و سرخوشی می‌كنند. بعضی افراد دچار افزایش اشتهای شدید و تشنگی شدید می شوند. در صورت مصرف میزان زیاد ماری جوانا، فرد مصرف كننده دچار اضطراب و افكار پارانوئید می شود.
شایع ترین اثرات پس از مصرف حشیش عبارت اند از:
1 – اتساع عروق خونی ملتحمه چشم (قرمزی چشم)
2 – افزایش ضربان قلب (تاكی كاردی خفیف)
3 – افت فشارخون وضعیتی در دوزهای بالای مصرف
4 – افزایش اشتها كه اشتهای گاوی نامیده می شود.
5 – خشكی دهان
6 – حملات حاد اضطراب
عوارض كوتاه مدت مصرف:
1 – اختلالات حافظه و یادگیری
2 – اختلال در حواس بینایی، شنوایی و لامسه
مسمومیت با حشیش، اغلب حساسیت فرد مصرف كننده را نسبت به محرك های بیرونی بالا می برد و جزئیات تازه‌ای را آشكار می‌كند. فرد رنگ ها را غنی تر و عمیق تر از گذشته حس می كند.
3 – اختلال درك زمان و مكان
4 – اختلال در قدرت تجزیه و تحلیل مغز
5 – اختلال تعادل و مهارت های حركتی : به علت اختلال در مهارت های حركتی، افراد مصرف كننده تا 12 ساعت پس از مصرف نباید رانندگی كنند.
اختلال خواب و فعالیت جنسی كه از چند روز تا چند هفته پس از مصرف از بین می رود.
عوارض بلند مدت مصرف حشیش:
1 – آتروفی (تحلیل) بافت مغزی
2 – استعداد تشنج
3 – آسیب ژنتیكی كه فرزندان فرد را مبتلا به ناهنجاری های مادرزادی می كنند.
4 – اختلال فعالیت ایمنی بدن
5 – تغییر غلظت هورمون های جنسی مردانه و زنانه ( بی نظمی قاعدگی )
6 – اختلالات اضطرابی- توهم- هذیان و دیوانگی
[در افراد با زمینه قبلی احتمال رخداد آنها بیشتر است].
7 – استعداد ابتلا به سرطان ریه كه به علت وجود هیدروكربن های سرطان‌زا در دود سیگار می باشد.
8 – فقدان انگیزه در فرد برای استمرار كارهای روزمره به طوری كه فرد مصرف كننده فاقد نیرو، بی حال و ظاهراً تنبل است.
در افرادی كه حشیش مصرف می كنند، استعداد اعتیاد به سایر مواد روان گردان بیشتر است.
نشانه‌های ناشی از ترک حشیش
وابستگی به حشیش، روانی و غیر جسمی است. نشانه های ناشی از ترك در معتادین محدود به افزایش تحریك پذیری، بی قراری، بی خوابی، بی اشتهایی و تهوع خفیف است و همه این نشانه ها هنگامی بروز می كنند كه شخص به طور ناگهانی مصرف مقادیر زیاد حشیش را قطع كند.
درمان اعتیاد به بنگ
شامل پرهیز از مصرف ، و حمایت روانی فرد می باشد. از داروهای ضد اضطراب و ضد افسردگی نیز استفاده می شود.
كاربرد درمانی بنگ
حشیش مانند سایر مواد دخانی، کاربردهای درمانی نیز دارد و در درمان بی‌اشتهایی افراد مبتلا به ایدز، تهوع شدید ناشی از درمان با داروهای شیمی درمانی، و درمان میگرن استفاده می شود.
بیتوته
