اگر شما دیابت دارید، در معرض خطر بیشتری بیماریهای مختلف استخوان و اختلالات مفصل هستید. مثلا آرتروپاتی نوروپاتیک به دلیل آسیب های عصبی ناشی از عوارض شایع دیابت است. که در درجه اول در پا تاثیر می گذارد.
بیماریهای مختلفی در حیطه کاری فیزیوتراپ‌ها وجود دارد که از شایع‌ترین آنها می‌توان به صاف بودن کف پا، پرانتزی بودن و یا x بودن حالت زانو در اطفال اشاره کرد.
برای بیماری‌هایی که اطفال دارند، ورزش و همچنین و تمرین‌های مخصوصی وجود دارد که با استفاده از آنها بیماری بهبود می‌یابد. نوجوانان و به خصوص دختران جوان در مقطعی از سن حدود ۱۲ تا ۱۷ سالگی استخوان‌های آنها به شدت رشد می‌کند اما تاندون‌ها کوتاه می‌ماند، پشت شانه‌های این افراد جمع شده و گرد (قوز) می‌شود.
بیشترین مشکلات و اختلالات در فیزیوتراپی برای سالمندان دیابت نوع ۲ است، چرا که این بیماری عوارضی داشته که مربوط به فیزیوتراپیست است.
پا زمانی که بر روی زمین گذاشته می‌شود، مانند خمیر پهن شده و شارکو نام می‌گیرد. در این صورت شخص نیاز به کفش‌های مخصوص دارد. استخوان‌های این افراد به دلیل عدم تحرک و فعالیت قوام کافی نداشته و در این صورت با استفراغ یا حتی عطسه کردن به راحتی می‌شکنند.
برای افرادی که به راحتی استخوان‌هایشان با کوچک‌ترین فعالیت می‌شکند، بهترین توصیه تغییر شیوه زندگی با فعالیت فیزیکی مناسب و تحرک بوده و همچنین در کنار فعالیت‌های فیزیکی روزانه ورزش نیز تاثیرات بسزایی دارد.
منبع-http://www.yjc.ir
