رابطه میان تغذیه بدن و خونسازی آن

امام صادق(ع) در کتاب توحید مفضل می فرماید: ای مفضل درباره تغذیه بدن و تدبیر نهفته در آن نیک بیندیش. غذا در آغاز به معده می رسد، معده آن را می پزد [هضم می کند.] آن گاه عصاره آن از طریق مجاری بسیار ریز و نازکی که مانند یک پالنده کار می کند، به کبد راه می یابد. مجاری ریز برای آن است که مبادا چیزی خشن و غلیظ به آن راه یابد زیرا کبد در نهایت ظرافت و نازکی است و تاب فشار را ندارد. کبد آن را می پذیرد و تبدیل به خون می کند. از طریق عروق و مجاری به تمام بدن سرازیر می شود مانند جوی هایی که در زمین است و آب را به همه جای بدن می رساند. مواد زاید و آلوده در ظرف های خاص قرار می گیرد. آن چه از صفراست به سوی کیسه صفرا و آن چه از سوداست به سمت طحال و آن چه از تری و رطوبت است به سمت مثانه می رود.

در حکمت الهی در ترکیب بدن درنگ کن که چگونه هر عضوی را در جایش قرار داده و این ظرف ها را چنان نهاد که مواد زاید و فاسد را در خود گرد آورند تا این مواد در سراسر بدن منتشر نشود و جسم را بیمار و زار نکند.

بلندمرتبه است کسی که تقدیر را نیکو کرد و تدبیر را استوار، سپاس او را چنان که شاید و سزد.