اسکیزوفرنی یک بیمای روانی است که با توهم ارتباط دارد. مطالعاتی انجام شده که نشان می دهد، کودکان دارای پدر مسن بیشتر در معرض خطر ابتلا به اسکیزوفرنی قرار دارند. هم چنین احتمال ابتلا به برخی مشکلات پزشکی و بعضی سرطان ها در این کودکان بیشتر است.
یکی از محقق‌های این تحقیق دکتر دولورس مالاسپینا است که به وب‌سایت WebMD این‌گونه می‌گوید: «سن پدر در مقایسه با سن مادر یکی از عوامل مهم و حتی یک عامل مهم‌تر از سن مادر در ابتلای کودک به اسکیزوفرنی و بسیاری از نقص‌های تولد است.»
در حقیقت او می‌گوید که از سال‌های بسیار قبل این حقیقت پذیرفته‌شده است که کودکی که در سن 40 سالگی یا سنین بالاتر پدر خود متولدشده است بیشتر در معرض ابتلا به یک ناهنجاری ژنتیکی است. دکتر مالاسپینا، دانشیار روان‌پزشکی بالینی در دانشگاه کلمبیا و محقق روان‌پزشکی در موسسه دولتی روان‌پزشکی در شهر نیویورک می‌گوید: «دلیل اینکه مردم از حقیقت مربوط به تاثیر سن پدر در ایجاد ناهنجاری ژنتیکی آگاهی ندارند این است که هیچ غربالگری ژنتیکی وجود ندارد.»
بیماری‌های ژنتیکی زمانی ایجاد می‌شوند که ژن‌های مادر، ژن‌های پدر یا ژن‌های هر دو به هنگام انتقال به کودک به‌گونه‌ای دستخوش تغیر می‌شوند. به‌طورکلی، مشخص کردن دقیق خطاهای ژنتیکی انتقال‌یافته از مادر آسان‌تر است، چون این خطاهای ژنتیکی بیشتر دربرگیرنده کروموزم ها هستند و درنتیجه می‌توان از طریق تست‌های غربالگری آن‌ها را آسان‌تر تشخیص داد. اما در مقابل یافتن یک خطاهای ژنتیکی ناشی از پدرها به‌مانند یافتن یک سوزن در انبار کاه است.
در حقیقت او می‌گوید که از سال‌های بسیار قبل این حقیقت پذیرفته‌شده است که کودکی که در سن 40 سالگی یا سنین بالاتر پدر خود متولدشده است بیشتر در معرض ابتلا به یک ناهنجاری ژنتیکی است. دکتر مالاسپینا، دانشیار روان‌پزشکی بالینی در دانشگاه کلمبیا و محقق روان‌پزشکی در موسسه دولتی روان‌پزشکی در شهر نیویورک می‌گوید: «دلیل اینکه مردم از حقیقت مربوط به تاثیر سن پدر در ایجاد ناهنجاری ژنتیکی آگاهی ندارند این است که هیچ غربالگری ژنتیکی وجود ندارد.»
بیماری‌های ژنتیکی زمانی ایجاد می‌شوند که ژن‌های مادر، ژن‌های پدر یا ژن‌های هر دو به هنگام انتقال به کودک به‌گونه‌ای دستخوش تغیر می‌شوند. به‌طورکلی، مشخص کردن دقیق خطاهای ژنتیکی انتقال‌یافته از مادر آسان‌تر است، چون این خطاهای ژنتیکی بیشتر دربرگیرنده کروموزم ها هستند و درنتیجه می‌توان از طریق تست‌های غربالگری آن‌ها را آسان‌تر تشخیص داد. اما در مقابل یافتن یک خطاهای ژنتیکی ناشی از پدرها به‌مانند یافتن یک سوزن در انبار کاه است.
در این تحقیق دکتر مالاسپینا و همکارانش سابقه پزشکی بیش از 87000 فرد متولدشده در شهر اورشلیم (بیت‌المقدس) و در سال‌های بین 1964 و 1976 را موردبررسی قراردادند و این بررسی‌ها را با گزارش‌های ثبت‌شده در وزارت بهداشت اسرائیل مرتبط کردند. این تحلیل محققان نشان داد که مردهای 45 تا 49 ساله در مقایسه با مردهایی که تا سن 25 سالگی بچه‌دار می‌شوند دو برابر بیشتر در معرض داشتن کودکانی هستند که در سال‌های آتی زندگی خود دچار اسکیزوفرنی می‌شوند.
دکتر جیمز کرو، کارشناس مسائل مربوط به جهش‌های ژنتیکی ناشی از سن پدر می‌گوید: «نتایج این تحقیق بیان می‌دارد که حداقل بخشی از اسکیزوفرنی نشانی از یک جهش ژنتیکی جدید است.» کرو پس از بررسی بیشتر این تحقیق گفت: «این تحقیق این نظر را تایید می‌کند که حداقل بخشی از اسکیزوفرنی به دلیل جهش‌های ژنتیکی جدید است.» به‌عبارت‌دیگر، نتایج این تحقیق می‌توان موید این حقیقت باشد که علاوه بر عوامل محیطی عوامل ژنتیکی نیز می‌توانند در ایجاد اسکیزوفرنی دخیل باشند.
دکتر جیمز کرو، استاد ژنتیک در دانشگاه ویسکانسین می‌گوید که هر چه سن مردها بالاتر باشد، خطر انتقال جهش‌های ژنتیکی به کودک بیشتر خواهد بود. دکترانید رید روانشناسی است که یک تعبیر دیگر از این تحقیق داد. او نیز موافق است که با افزایش سن خطر جهش‌های ژنتیکی افزایش می‌یابند، اما عوامل خطرزای دیگری نیز در ایجاد اسکیزوفرنی دخیل هستند که ممکن است محقق‌ها آن‌ها را در نظر نگرفته باشند. برای مثال، یک خانم بارداری که در سه‌ماهه دوم بارداری خود دچار آنفولانزا شده است نیز در معرض خطر فراوان داشتن کودکی است که درنهایت مبتلابه اسکیزوفرنی می‌شود. درنتیجه، صرف بالا بودن سن یک مرد یا یک زن نمی‌تواند عاملی برای ابتلای کودک او به اسکیزوفرنی باشد.
مالاسپینا می‌گوید: «دانستن این نکته نیز حائز اهمیت است که اکثر افراد دارای پدر مسن کاملا بی‌عیب و نقصی هستند و درنتیجه نتایج این تحقیق نباید این‌گونه تفسیر شود که مردهای مسن‌تر نباید بچه‌دار شوند، بلکه این تحقیق احتمالا این را می‌گوید که وقتی مردم در حال برنامه‌ریزی برای تدارک خانواده‌ای هستند هم باید سن پدر و هم سن مادر را در نظر بگیرند.» درنتیجه، این تحقیق نباید این ناراحتی را برای افراد ایجاد کند که در صورت بچه‌دار شدن در سنین بالا کودک آن‌ها مبتلابه اسکیزوفرنی خواهد شد. علاوه بر این، دکتر کرو می‌گوید که تاثیر سن خیلی بزرگ نیست و نتایج این تحقیق‌ها بیشتر مناسب تلاش‌هایی است که محققان در جهت فهمیدن دلیل اسکیزوفرنی در حال انجام دادن هستند. به‌طورکلی، این تحقیق یک گام کوچکی است که محققان در روشن کردن نقش ژن‌ها در ایجاد بیماری اسکیزوفرنی برداشته‌اند. بنابراین، در این تحقیق تنها به پیوند میان سن بالای پدر و خطر بالای ابتلای کودک به اسکیزوفرنی اشاره‌شده است ونمی توان این‌گونه بیان داشت که بر اساس این پیوند سن بالای پدر قطعا باعث ابتلای کودک به اسکیزوفرنی خواهد شد، بلکه بر اساس نتایج این تحقیق می‌توان این‌گونه بیان داشت که سن بالای پدر احتمالا در ابتلا کودک به اسکیزوفرنی نقشی را ایفا خواهد کرد. علاوه بر این، همانظور که دکتر رید بیان داشته است احتمالا محقق‌ها دیگر عوامل خطرزای اسکیزوفرنی را در تحقیق خود در نظر نگرفته‌اند. درنتیجه این تحقیق نباید این ترس و نگرانی را در فرد ایجاد کند که با بالا رفتن سن دیگر قادر نخواهد بود که کودک سالمی داشته باشد، هرچند اگر یک فرد در سنین جوانی بچه‌دار شود احتمال سالم بودن کودک او بیشتر است. باوجوداین، مواردی نیز دیده‌شده است که در آن‌ها مردی که در سنین جوانی بچه‌دار شده است کودک او مبتلابه یک بیماری شده است.
منبع: سپید آنلاین
