20سال بعد از پیدا شدن تاثیر کنترل کننده هورمون لپتین بر متابولیسم، اشتها و وزن از راه سلولهای مغزی (نورونها)، پژوهشگران دانشگاه Yaleکشف کردند که این هورمون همچنین برروی سلولهای کنترل کننده اشتها نیز بی تاثیر نیست
تأثیر هورمون لپتین در سرکوب گرسنگی درهیپوتالاس(بخشی از مغز) بخوبی شناخته شده است. نیاز به خوردن غذا تحت تأثیر پیام هایی که از بدن به مغز ارسال می شود، تنظیم می گردد و لپتین یکی از مولکولهایی است که این پیام را به مغز می فرستد تا مصرف غذا را تعدیل کند.
نتایج این تحقیق در مجله ی Nature Neuroscience(اول ژوئن 2014) منتشر گردید.
تاکنون، دانشمندان تصور می کردند لپتین منحصراً روی نورونها عمل می کند و رفتارهای تغذیه ای و وزن بدن را تعدیل می کند، نتایج این تحقیق اینپارادایم را تغییر داد. اگر حیوانات فاقد لپتین یا گیرنده ی لپتین باشند مقادیر بسیار زیادی غذا خورده و شدیداً چاق می شوند.
تأثیر لپتین بر متابولیسم از طریق تأثیر بر مدارهای عصبی درمغز شناخته شده است اما پیش از این هیچ تحقیقی تأثیر لپتین بر کنترل رفتار سلولهای دیگر بغیر از نورونها را مطرح نکرده بود.
برای آزمایش این نظریه دکتر Horvathو همکارانش بطور انتخابی گیرنده های لپتین را در سلولهای بالغ گلیال غیرعصبی درموش تخریب کردند، سپس مقدار مصرف آب،غذا و فعالیت بدنی آنها را هر 5 روز یک بار گزارش نمودند. آنها دریافتند که حیوانات کمتر به کاهش تأثیرات تغذیه ای هورمون لپتین پاسخ می دهند اما پاسخ های تغذیه ی به هورمون گرسنگی گرلین دراین حیوانات به اوج می رسد.
دکتر Horvathمی گوید: سلولهای گلیال سد اصلی بین مغز و بخشهای محیطی هستند بنابراین سلولهای گلیال می توانند به عنوان هدف داروهایی برای درمان اختلالات متابولیکی از جمله چاقی ودیابت واقع شوند.
منبع-http://diabetestma.org
