یک گزارش جدید نشان می‌دهد که حدود یک نفر از هر سه مورد مبتلا به زوال عقل با پیروی از عوامل مناسب سبک زندگی، مانند انجام تمرینات جسمانی بیشتر یا داشتن یک زندگی اجتماعی فعال، قابل پیشگیری هستند.
به گفته موسسه ملی کهنسالی (NIA)، شایع‌ترین نوع زوال عقل یعنی بیماری آلزایمر، تقریبا 5 میلیون نفر را در ایالات متحده با سن 65 سال به بالا تحت تاثیر قرار می‌دهد. با این وجود، این تنها یکی از انواع فراوان این بیماری است و بر اساس تخمین NIA، بین 20 تا 40 درصد از افرادی که مبتلا به این اختلال تشخیص داده شده‌اند، دچار انواع دیگری از آن هستند.
برخی از عوامل خطر ابتلا به زوال عقل که قبلا توسط NIA شناسایی شده‌اند، عبارت‌اند از: سن، مصرف الکل، دیابت، فشار خون بالا، افسردگی و سیگار کشیدن.
محققان شش عامل سبک زندگی را شناسایی کردند که مدیریت مناسب آنها می‌تواند به پیشگیری از زوال عقل کمک کند. آنها در کنار این شش عامل، سه مداخله غیرپزشکی با اثر مشابه را مشخص کردند. این گزارش ادعا می‌کند که حدود 35 درصد از موارد ابتلا به زوال عقل به این نه عامل وابسته هستند.
هیچ‌گاه برای پیشگیری زود نیست
متخصصان میگویند که این عوامل خطر باید در هر مرحله از زندگی، از دوران کودکی تا کهنسالی، مورد توجه قرار گیرند. این گزارش تاکید می‌کند که این گام‌ها می‌توانند میزان نرخ بروز زوال عقل را تا 20 درصد کاهش دهند.
در سن بالا، اجتناب کردن از سیگار کشیدن، مقابله با افسردگی، کنترل دیابت، انجام تمرینات جسمانی بیشتر و داشتن زندگی اجتماعی فعال‌تر بسیار مهم است. محققان همچنین اضافه می‌کنند که این موضوع می‌تواند بروز زوال عقل را تا 15 درصد بیشتر کاهش دهد.
تمرکز زیادی بر ساخت داروها برای جلوگیری از زوال عقل، از جمله بیماری آلزایمر، وجود دارد؛ اما به رغم تلاش‌ها برای یافتن داروهای پیشرفته برای بیماران، اقدامات غیر دارویی می‌توانند میزان موفقیت بیشتری داشته باشند.
میزان بالقوه تاثیر کاهش عوامل خطر مربوط به زوال عقل، بیش از چیزی است که ما می‌توانیم برای داروهای آزمایشی تصور کنیم.
تعامل اجتماعی بر داروهای ضدروان‌پریشی غلبه می‌کند
جنبه اساسی دیگری که این گزارش مطرح کرده ، اثربخشی تعامل اجتماعی در درمان بیماران مبتلا به زوال عقل است. اغلب زمانی رفتار پرخاشگرانه و مضطرب بیماران مورد اهمیت واقع می‌شود که صحبت از امنیت و سلامتی آنها است. در این هنگام داروهای ضدروان‌پریشی مورد استفاده قرار می‌گیرند. داروهای ضدروان‌پریشی به طور معمول برای درمان آشفتگی و پرخاشگری مورد استفاده قرار می‌گیرند؛ اما نگرانی قابل‌توجهی در مورد این داروها به علت افزایش خطر مرگ‌و‌میر، عوارض جانبی قلبی عروقی، عفونت‌ها و خواب‌آوری زیاد وجود دارد.
شواهد به استفاده موثرتر از مشارکت اجتماعی، به‌جای آرام‌بخش‌ها تاکید دارند. آنها نشان دادند که افزایش فعالیت‌های اشتراکی و ارتباط اجتماعی، در مقابله با اضطراب و پرخاشگری موفق‌تر است. به گفته پژوهشگران: «تضعیف عوامل خطر، راهی قدرتمند را برای ما فراهم می‌کند تا بار جهانی زوال عقل را کاهش دهیم.»
منبع: سپید آنلاین
