اصطلاح کودک آزاری معمولا وقتی به کار برده می‌شود و یا شنیده می‌شود اغلب اوقات، افکار مخاطبین به سمت افرادی سوق داده می‌شود که بد طینت، بد سرشت و شیطان صفت هستند که اقدام به آزردن کودک از نظر روانی، عاطفی، جسمی و جنسی می‌کنند و در بسیاری از مواقع این فرد کودک آزار فردی بیگانه و غریبه می‌باشد. اما در کودک آزاری مدرن، فرد کودک آزار، دیگر نه فردی بدسرشت و شیطان صفت است و نه فردی بیگانه، بلکه فردی است که نقش اول در پرورش کودک را داراست و فردی است که قصر دلبستگی و امنیت کودک بر فونداسیون صمیمیت وی بنا می‌شود. آری این فرد کسی نیست جزء مادر کودک و گاهی پدر (پدران هم گاهی مبادرت به کودک آزاری می‌کنند اما به نسبت مادران، کم‌تر).
اما به راستی این کودک آزاران مدرن، والدین هستند؟ روان رنجوران مهربان چه نوع سبک تربیتی دارند؟
بله، مادران و پدران هستند، والدینی هستند دارای اختلال شخصیت وسواس، اما نه از نوع وسواس فکری-عملی (OCD)، بلکه از نوع وسواس . این مادران، معمولاً به خاطر مشکلات روان‌شناختی سرکوب شده‌ای که از کودکی در سیاهچال ذهنی آنها دفن شده‌اند سعی بر آن دارند تمام چرخه فیزیولوژیک و رسشکودک را که به صورت یک برنامه از پیش تعیین شده ژنتیکی در هر فردی یا ارگانیسمی تعبیه شده است را در اختیار و کنترل خود گیرند و آن را دستکاری کنند، این مادران افرادی هستند که خورشیدهای تازه طلوع کرده را با شمشیر مهربانی سر می‌برند، کودکان تازه متولد شده نرمال را روانی و مریض می‌کنند. این مادران، افرادی هستند که شگردشان تبدیل بلبل خوش صدا به قورباغه می‌باشد.
دکتر ویسانی
متخصص روان‌شناسی کودک و نوجوان
lمنبع/ویکی روان
