گاهی اوقات ممکن است که دچار گرسنگی شدید شوید و اولین چیزی که به ذهنتان خطور کند، غذا باشد ولی شاید به آنچه واقعا نیاز دارید، آب باشد. در این مقاله از دکتر سلام می خواهیم به دلایل اصلی گرسنگی دائمی بپردازیم. توصیه ما این است که حتما این بخش را مطالعه کنید و آن را از دست ندهید. با ما همراه شوید.
ضعف جسمانی، غرغر معده، سردرد و دشواری در تمرکز از جمله احساسات آشنا برای ما هنگام گرسنگی هستند. در شرایطی که تجربه این علائم هنگام بیدار شدن از خواب در صبح و نزدیک به زمان وعده های غذایی شایع است، برای برخی افراد هر چه بیشتر در طول روز رخ می دهند.
چنین احساس گرسنگی شدیدی که در پزشکی به نام پلی‌فاجیا (اشتهای زیاد) شناخته می شود، اغلب نشان دهنده یک نگرانی سلامت زمینه ای مانند رژیم غذایی ضعیف یا عادات شخصی ناسالم است. اگر به طور منظم حتی پس از غذا خوردن درباره وعده غذایی بعدی خود نگران هستید در ادامه با هفت دلیل احتمالی برای این شرایط بیشتر آشنا می شویم.
کربوهیدارت های پالایش شده
کلوچه ها، شیرینی ها و نان سفید اگرچه خوشمزه هستند، اما به سرعت سطوح قند خون انسان را افزایش می دهند. این در شرایطی است که افت قند خون نیز به همان اندازه سریع صورت می گیرد، در نتیجه، هر چه بیشتر احساس گرسنگی می کنید و هوس های غذایی بیشتری برای مصرف این کربوهیدارت های پالایش شده برای تامین سوخت مورد نیاز بدن خواهید داشت. بر همین اساس یک چرخه شکل می گیرد.
برای حفظ سطوح قند خون در شرایط مطلوب و پرهیز از احساس گرسنگی، مصرف کربوهیدارت های پیچیده که از محتوای بالای فیبر بهره می برند، مانند بادام، سیب، دانه های چیا و پسته توصیه می شود.
تشنگی
هنگام احساس درد گرسنگی نخستین چیزی که در ذهن انسان نقش می بندد، غذا است. اما شاید آنچه بدن شما به واقع نیاز دارد، آب باشد! از آنجایی که مردم کم آبی بدن را با گرسنگی اشتباه می گیرند، بهترین روش برای درک دلیل شکل گیری این احساس نوشیدن مقدار فراوان آب و انتظار برای این است که آیا احساس گرسنگی رفع می شود یا خیر.
استرس
زمانی که دچار استرس شده اید، وسوسه خوردن غذا می تواند قوی‌تر شود. هنگامی که بدن دچار تنش شده است، هورمون های استرس شامل آدرنالین و کروتیزول بیش از اندازه ترشح می شوند، که هر دو آنها می توانند بدن را فریب دهند که به غذای بیشتر نیاز دارد.
همچنین، استرس سطوح انتقال دهنده عصبی سروتونین را کاهش می دهد، که می تواند احساس گرسنگی را افزایش دهد. برای مقابله با این شرایط انجام منظم فعالیت های کاهنده استرس، مانند مدیتیشن و یوگا، را مد نظر قرار دهید.
خواب ناکافی
در شرایطی که روند زندگی ما به طور فزاینده سریع‌تر و پر مشغله‌تر از گذشته شده است، قربانی شدن برخی چیزها مانند ساعات خواب چندان شگفت آور نیست. در شرایطی که خواب کافی برای سلامت کلی انسان اهمیت ویژه ای دارد، اما یکی از قربانیان نخست محسوب می شود.
کمبود خواب می تواند به ناتوانی هر چه بیشتر در بیدار ماندن طی روز منجر شود و همچنین می تواند تولید هورمون گرلین را افزایش دهد، که احساس گرسنگی را بدون نیاز بدن به دریافت کالری بیشتر ایجاد می کند.
بیش از اندازه سریع غذا خوردن
سرعت بیش از اندازه غذا خوردن زمان کافی برای ثبت این که به میزان کافی غذا خورده اید را در اختیار مغز قرار نمی دهد. در نتیجه، پس از این که حتی به میزان کافی نیز غذا خورده اید، ممکن است احساس گرسنگی داشته باشید، که به تداوم غذا خوردن منجر می شود.
برای این که سرعت غذا خوردن خود را کاهش دهید، وقفه های کوتاه بین هر لقمه به منظور جویدن کامل مواد غذایی توصیه می شود. همچنین، از تماشای تلویزیون، کار با رایانه یا خواندن روزنامه هنگام غذا خوردن اجتناب کنید، زیرا این عوامل حواس پرتی می توانند توجه شما از این که در حال غذا خوردن هستید را منحرف سازند.
نیاز به پروتئین و چربی بیشتر
آیا به طور مداوم غذا می خورید، اما هرگز احساس سیری و پری در شما شکل نمی گیرد؟ این شرایط ممکن است با آن چه می خورید در ارتباط باشد. همان گونه که پیش‌تر اشاره شد، کربوهیدارت های پالایش شده یکی از مقصران اصلی در این زمینه محسوب می شوند، زیرا در سطوح قند خون اختلال ایجاد کرده و فاقد مواد مغذی ضروری مانند پروتئین و چربی هستند.
پروتئین و چربی برای مدت زمان بیشتری در معده باقی می مانند و به احساس پری و سیری کمک می کنند. شما می توانید منابع بیشتری از این مواد مغذی را در وعده های غذایی خود جای دهید، که از آن جمله می توان به ماهی، مرغ، تخم مرغ، مغزهای خوراکی یا لبنیات کم چرب اشاره کرد.
برخی داروها
احساس گرسنگی دائمی می تواند اثر جانبی مصرف برخی داروها باشد. آنتی هیستامین ها یکی از موارد شناخته شده در این زمینه هستند و از گزینه های دیگر می توان به داروهای ضد افسردگی به نام SSRIs، استروئیدها، برخی داروهای دیابت و داروهای ضد روان پریشی اشاره کرد.
اگر احساس گرسنگی حتی پس از خوردن یک وعده غذایی بزرگ شما را رها نمی کند، صحبت کردن با پزشک درباره داروهای مصرفی و تغییر برخی از آنها ممکن است مفید باشد.
منبع: عصر ایران
