رفتار کودکان قلدر قابل تغییر خواهد بود اگر والدین در این زمینه قدم های مهمی برداشته و به وی در این زمینه کمک کنند. با مشاهده رفتارهای قلدرمآبانه توسط کودک بهتر است والدین با وی صحبت کرده و او را از عواقب کارش باخبر سازند و به آن ها بفهمانید نشان دادن قدرت به دیگران و همسن و سال ها کار جالبی نیست. سعی کنید مهارت های اجتماعی و عاطفی فرزندتان را تقویت کنید.
در حالی که فکر می‌کنید همه چیز خوب پیش می‌رود یک روز از مدرسه با شما تماس می‌گیرند و در مورد قلدریهای فرزندتان از شما میخواهند تا پاسخگو باشید. نود و نه درصد پدر و مادرها اصلا قبول نمی‌کنند که فرزندشان یک کودک آزارگر و قلدر است. آنها معمولا در برابر شکایت والدین یا مسئولان مدرسه هر نوع بد رفتاری کودک را انکار می‌کنند.
اما مساله این است که هر کودکی قابلیت این را دارد که قلدری کند. حتی اگر شما فکر کنید فرزندتان یک فرشته است.
چرا کودکان قلدری می‌کنند؟
معمولا کودکان به دو دلیل رفتارهای قلدرمآبانه نشان میدهند. معمولا کودکان برای نشان دادن قدرت و محبوبیت خود دست به این کار میزنند. علاوه بر این کودکانی که دچار کمبود هستند، کودکانی که هر روز رفتارهای قلدرمآبانه را ازطریق رسانه، برنامه‌های تلویزیونی و اخبارها دریافت می‌کنند و یا کودکانی که این رفتارها را از اعضای خانواده یا همخانوادههایشان و یا دوستانشان میآموزند از این رفتار به عنوان یک الگوی مناسب پیروی می‌کنند. کودکان معمولا درک درستی از رفتار خود ندارند و ممکن است آن را رفتاری پذیرفتنی تلقی کنند. یک نفس عمیق بکشید، تمام جزییات آنچه اتفاق افتاده است را جمعآوری کنید و اجازه بدهید مسئولان مدرسه یا والدین دیگر احساس کنند شما خواهان همکاری و نتیجه مطلوب هستید. در عین حال لازم است اطمینان حاصل کنید که مجازات مدرسه برای فرزندتان عادلانه باشد. معمولا در خیلی از مدارس نسبت به افرادی که قلدری می‌کنند سختگیری بیشتری انجام می‌شود. این کودکان معمولا مورد قضاوت ناعادلانهای قرار می‌گیرند. خبر خوب این است که قلدری را میتوان کنار گذاشت و شما می‌توانید به فرزندتان کمک کنید تا این عادت رفتاری اشتباه را ترک کند.
نشانه‌های رفتاری کودک قلدر
کودکان قلدر معمولا خشونتهای فیزیکی و کلامی دارند. آنها معمولا با کودکان قلدر دوست می‌شوند. پرخاشگری می‌کنند و دیگران را مقصر بد رفتاریهای خود می‌دانند کودکان قلدر معمولا پول یا چیزهای تازهای در اختیار دارند که والدین برای آنها تهیه نکردهاند. این دسته از کودکان مسئولیت رفتاری خود را نمی‌پذیرند. بسیار رقابتجو هستند و دایم نگران شهرت و محبوبیت خود هستند. آنها دیدگاه مثبتی نسبت به خشونت دارند. نسبت به والدین، معلم و افراد بزرگسال دیگر نیز به راحتی پرخاشگری می‌کنند. کودکان قلدر تمایل دارند دیگران و موقعیت را کنترل کنند. پسرهای قلدر معمولا میخواهند از نظر قدرت بدنی از دیگر هم سن و سالان خود قویتر باشند. همچنین دخترهای قلدر تمایل دارند به هر قیمتی برنده شوند و رنج و عذاب دیگران برایشان اهمیتی ندارد. به طور کلی کودکان قلدر زود عصبانی می‌شوند، به محدودیتها توجهی ندارند و با دیگران همدلی نمی‌کنند.
رفتار کودک را بشناسید
با کودکتان در مورد آنچه که اتفاق افتاده است به آرامی حرف بزنید. از او بپرسید چرا سعی می‌کند رفتارهای قلدر مآبانه داشته باشد. شنونده خوبی باشید و از متهم کردن کودک بپرهیزید. هرچه باشد او یک کودک است. او نیاز دارد که دیگران درک کنند او می‌تواند اشتباه کند. برای اینکه بتوانید او را متوجه رفتارش کنید از او سوالهایی بپرسید که تاثیر رفتار او بر دیگران را نشان بدهد.
مثلا بپرسید: «آیا رفتار تو محترمانه بود؟ آیا به کسی صدمه زدی؟ آیا اجازه میدهی کسی با تو همین کار را انجام بدهد؟» به او توصیح بدهید که چنین رفتارهایی در میان اعضای خانواده شما پذیرفته شده نیست. مثلا بگویید: «در خانواده ما کسی اینطور رفتار نمی‌کند، چون ما به بقیه احترام می‌گذاریم. ما دوست نداریم دیگران با ما چنین رفتاری داشته باشند.»
به عواقب رفتار اشاره کنید
اجازه بدهید او متوجه رفتارش بشود و بفهمد که باید بخاطر آنچه انجام می‌دهد پاسخگو باشد. عواقب رفتار را برای او مشخص کنید. شاید لازم باشد یکبار آنها را برای او بنویسید و هر هفته یکبار آنها را مرور کنید و بر آنها تاکید کنید. در بعضی موارد برای اینکه او کاملا با نتایج رفتارهای بد خود روبرو شود لازم است محرومیتهایی برای او در نظر بگیرید. مثلا گوشی هوشمندش را از او بگیرید. ساعات تماشای تلویزیون یا بازی کامپیوتری را کم کنید و یا اجازه ندهید در یک فعالیت جمعی شرکت کند.
با این حال شما می‌توانید با رویکردی مثبت نیز با رفتار کودک مقابله کنید. مثلا به او یاد بدهید در موقعیتهای بعدی چگونه رفتار کند تا بابت آنچه انجام داده است از چیزی محروم نشود و نتایج تاسف باری به بار نیاورد. گاهی لازم است از او بخواهید خود را جای کودک دیگر بگذارد و احساسش را توصیف کند یا یک نامه عذر خواهی بنویسد.
با مدرسه همکاری کنید
بدون شک مسئولان مدرسه برای همکاری با والدین برای بهبود وضیت بسیار مشتاق خواهند بود. هیچوقت خود را والد بدی تصور نکنید و نگران قضاوت دیگران نباشید. پرورش و تربیت یک کودک دشوار است و درخواست کمک از دیگران به معنای شکست نیست.
از مسئولان مدرسه بخواهید تا به شما برای آموزش خوش رفتاری به کودک کمک کند. خوب است این کار را با همکاری معلم کودک انجام دهید و سپس با مدیر، مشاور و دیگر کارکنان مدرسه ادامه بدهید. از مشاور بخواهید تا برای اصلاح رفتار کودک به شما کمک کند. ارتباط خود را با مدرسه حفظ کنید تا رفتار کودک بهبود پیدا کند.
مهارت‌های اجتماعی و عاطفی را به کودک یاد بدهید
کودکی که قلدری می‌کند در مهارت‌های اجتماعی و عاطفی ضعیف است. بنابراین لازم است کودک را برای مقابله با مشکلات و مدیریت شرایط سخت توانمند کنید. خودآگاهی، خودمدیریتی، توانایی حل مساله و توانایی
تصمیم گیری صحیح بعضی از مهارت‌های اجتماعی و عاطفی هستند. برخی از برنامه‌های خارج از مدرسه می‌تواند در آموزش روابط مثبت و کنترل احساسات تاثیر گذار باشد. این مهارت‌ها را هرچه زودتر توسعه دهید. این هدیه شما برای همه عمر کودک خواهد بود.
منبع: سلامت نیوز
