همه والدین علاقمندند تا فرزندانی درس خوان و موفق داشته باشند تا مایه افتخار و سربلندی آنها باشند. اغلب کودکان با انجام تکالیف درسی خود مشکل دارند و در انجام تکالیف خود کاهلی می کنند؛ اما این وظیفه والدین و معلمان کودک است تا در حل این مشکل به وی کمک کنند. در ادامه با دکتر سلام همراه باشید.

والدین در سراسر دنیا عاشق روش جادویی ای خواهند شد که کودکان را تشویق به انجام تکالیف مدرسه کند. برای برخی از والدین تشویق موثر کودکان به انجام تکالیف مدرسه نیاز به تغییر برخورد آن ها با بچه ها دارد، ولی کار سختی نیست و تنها به مقداری صبر و تغییر روش نیاز دارد. از این روش ها استفاده کنید و به کودکان کمک کنید که تکالیف مدرسه خود را انجام داده و در مدرسه عملکرد عالی ای از خود نشان دهند.

واقعیت این است که برای بعضی از دبستانی ها هیچ کاری سخت تر از انجام تکالیف درسی نیست و والدین کلافه و خسته از تعیین انواع تنبیه و تشویق و تهدید و سرزنش درمی مانند که چگونه باید یک بار برای همیشه ضرورت انجام تکالیف درسی را به کودک بفهمانند.

اگر کودک از انجام تکالیف مدرسه اجتناب می‌کند یا می‌گوید که نمی‌تواند آنها را انجام دهد نیاز به کمک برای افزایش توان شنیدن و تمرکز دارد. اولین کاری که باید انجام دهید این است که علت را بیابید.

برای این کار می‌توانید از محیط مدرسه و معلم شروع کنید. مطمئن شوید که معلم، مدیر، همکلاسی‌ها و حتی فضای کلاس هیچ‌کدام موجب آزردگی کودک نشده است. بعد از آن سراغ خود او بروید و ببینید آیا او ناتوانی یا اختلال در یادگیری دارد یا صرفا نمی‌تواند تمرکز کند. هر کدام از این عوامل نیاز به راهکارهای متفاوتی دارد اما برخی راهکارها را می‌توانید در پیش بگیرید.

تکالیف کودکتان را تقسیم بندی کنید

قاطعیت و جدیت والدین در انجام کارها نقش تعیین کننده ای در حرف شنوی بچه ها در انجام کارهایشان از جمله تکالیف درسی دارد. والدینی که قاطع و مصمم هستند، کارهایشان را به موقع انجام می دهند، در واقع الگوی عملی در اختیار کودک قرار می دهند. کودک باید بداند که اگر قرار است کاری را انجام بدهد، دلیلی ندارد بهانه تراشی کند یا به دنبال راه فرار بگردد زیرا هر کس در منزل وظیفه ای دارد که باید انجام بدهد.

واقعیت این است که اگر والدین بتوانند اصول فرزند پروری را به درستی اجرا کنند، می توانند امیدوار باشند که نه فقط در انجام تکالیف بلکه در سایر امور، کودک وظیفه اش را انجام می دهد. بنابراین اولین اصل قاطعیت است که در همه امور باید رعایت شود. علاوه بر قاطعیت والدین باید مهربان باشند و با مهر و محبت از کودک بخواهند وظیفه خود را انجام دهد. از طرفی برنامه درسی تنظیم شده در عین منظم بودن باید قابل انعطاف باشد و با مشورت و مشارکت بچه ها تنظیم شود.

والدین باید دقیقا توقع خود را از کودک عنوان و مشخص کنند که پس از انجام تکالیف چه کار تفریحی می تواند انجام دهد. والدین باید توانایی کودک را در انجام تکالیف ارزیابی کنند و طبق آن از کودک توقع داشته باشند. گاهی علاقه، تمرکز و توجه کودک به یک درس کمتر است، بنابراین توجه به علایق و توانایی کودک اهمیت اساسی دارد در غیر این صورت و با تهدید و یا اجبار کودک واکنش تند نشان می دهد یا از درس خسته و دلزده می شود.

برای جلوگیری از خستگی و دلزدگی کودک بهتر است تکالیف را هر قدر هم کم است، تقسیم بندی کنیم به عنوان مثال ۲ صفحه مشق را به ۴ قسمت تقسیم کنیم و در فواصل مشخص از او بخواهیم آن را انجام دهد.

کودک شما چگونه تکالیفش را انجام می دهد؟

اینکه روش خاصی را به آنها القا کنید یا بخواهید آنها را کمک و راهنمایی کنید به روش آنها توجه کنید. ببینید در چه مدت زمان بدون کمک شما می‌تواند تکالیفش را انجام دهد؟ چه اشکالاتی دارد؟ آیا خیالبافی در حین انجام تکالیف دارد؟ آیا مرتبا جای خود را عوض می‌کند؟ آیا در حین انجام تکالیف به کارهای دیگری هم می‌پردازد؟ یا اینکه حواس او به انجام تکالیفش است؟ پاسخ به این سوالها به شما کمک می‌کند.

تشویق شاه کلید حل تمام مشکلات!

تشویق کردن همیشه یکی از بهترین روش ها برای ادامه انجام و یا آغاز انجام یک کار خوب است. روش تشویق و تنبیه همیشه توسط روانشناسان توصیه می شود و اغلب موارد نیز این امر به حصول نتیجه مطلوب منجر خواهد شد. شما می توانید کودک خود را با تشویق کردن به انجام تکالیف خویش راغب کنید.

تلاش او را تشویق کنید؛ کودکان باید به اهمیت کار سخت و تلاش کردن پی ببرند. انجام دادن تکالیف فرصت خوبی برای استحکام بخشیدن پشتکار فرزندان برای والدین است. برای این که آن ها قدر تلاش را بدانند باید تاکید کنید که «شروع کردن یک کار کافی نیست، پایان بردن کار مهم است.»

نمی توان کودک را وادار به انجام تکالیف مدرسه کرد اما از آن جایی که نوشتن تکالیف ضروری است والدین با آگاهی و صبر پیشه کردن می توانند این را از کودک خود بخواهند.آنها می توانند با تمجیدهای کلامی به او برای انجام این کار انگیزه کافی بدهند.

– چقدر کلمات را خوب روی خط نوشتی

– حالا دیگه می تونی حروف را به اندزه مناسبش بنویسی، آفرین.

– خوشحال می شم می بینم که تکلیفتو مرتب و تمیز می نویسی.

به حرف کودکتان گوش کنید

توجه به تفاوت کودکان از سوی والدین امر بسیار مهمی است و نباید برای کودکان ضعیف تر سختگیری بی جا کرد. بعضی کودکان کندتر هستند و نیاز به زمان بیشتری برای نوشتن دارند، برخی دیرتر درس را متوجه می شوند و برخی علاقه کمتری نسبت به یک درس نشان می دهند. همین ویژگی باعث می شود کودک مرتب از انجام تکالیف طفره برود و والدین که ریشه مشکل را پیدا نکرده اند، روز به روز سختگیرتر می شوند و مشکل کودک را تشدید می کنند.

بنابراین مقایسه درس کودکان با یکدیگر کار اشتباهی است. وقتی کودک ضعیف تر است والدین باید ابتدا با او همدلی و سپس تلاش کنند از میان صحبت های کودک علت این امر را جویا شوند. بچه ها گاهی اوقات مشکل را می گویند اما نه به زبان بزرگ ترها بلکه به زبان خودشان؛ بنابراین بهتر است والدین به دقت به حرف کودک گوش کنند و راه حل را از حرف های او بیابند.

با کودک خود رفتار مسالمت آمیزی داشته باشید و هرگز با خشونت با وی رفتار نکنید؛ دلایل مختلفی برای ننوشتن تکالیف توسط کودک وجود دارد اما والدین نباید وی را مجبور به بیان دلایل این امر بکنند؛ راه حل مناسب این است که از کودک خود بخواهید تا احساس خود را در این باره بیان کند. این که از انجام چه اعمالی لذت می برد و یا چه چیز هایی موجب آزار وی می شوند.

سپس از حرف های خودش استفاده کرد و دلیل مشق نوشتن و انجام تکالیف را برای او توضیح داد. نکته این جاست که قاطعیت والدین حتی در این شرایط هم حیاتی است و کودک باید بداند انجام تکالیف وظیفه اوست، وظیفه ای که باید انجام دهد.

رعایت این نکات از جانب والدین الزامی است!

کودک از اینکه درس و مشق مدرسه موجب پرخاشگری و ناراحتی مادر یا پدر شده است، از درس و مدرسه متنفر می‌شود. بنابراین در مورد همکاری درس با کودک باید:
– آرام و متین باشید.
– خوددار و باحوصله باشید.
– در فواصل متعدد این همکاری انجام گیرد.
– اگر کودک مطلب یا دروس یا تمرین‌هایی را نتوانست حل کند یا بنویسد، باکمال آهستگی و شکیبایی توأم با شوق او را یاری دهید.
– از دادوفریاد و پرخاشگری جدا خودداری کنید.
– زمانی که حوصله کافی ندارید با کودک تکالیف درسی انجام ندهید.
– عادت به نظم و ترتیب و تمیزی دفاتر را به کودک یاد بدهید.
– با معلم او مراودۀ مستقیم و تلفنی داشته باشید.
– چون محیط مدرسه برای او ناآشناست از گم‌شدن اسباب و اثاثیه‌اش او را نترسانید و تنبیه نسازید. بلکه به وی گوشزد کنید که اسباب و اثاثیه‌اش را همراه داشته باشد.
– برای برگ‌های تشویق اهمیت قائل شوید و او را تشویق کنید.
– بیشتر از جادۀ تشویق عبور کنید و تنبیه را کنار بگذارید.
– نسبت به نمراتش حساسیت زیاد به خرج ندهید، اما باحوصله او را به‌سوی نمرۀ بهتر راهنمایی کنید.
– در درس‌ و مشق با تکرار و حوصله به او کمک کنید.
– نسبت به هم شاگردان و دوستانش احساس محبت داشته باشید و از مراوده مستقیم و تلفنی کنترل‌شده، بهره بگیرید.
– مواظب پیشرفت یا عدم پیشرفت او باشید.
– وسایل او را مورد بازدید قرار دهید.
– دروسی که ضعیف است برای جبران آن تلاش کنید.
– غذا و خواب او را کنترل کنید.

در این باره بیشتر بخوانید: انجام تکالیف مدرسه توسط کودک

هرگونه کپی برداری با درج نام دکتر سلام و لینک دهی مستقیم مجاز است