مطالعات انجام شده توسط دکتر دیوید نیل از دانشگاه کالیفرنیا جنوبی در سال 2011 نشان داد که انجام دادن تزریقات بوتاکس بر روی صورت می‌تواند در درک نوزادان از بزرگسالان اختلال ایجاد کرده و آنها در شناخت احساسات ناتوان کند. این امر باعث نارحتی آنها می‌شود چرا که نمی‌توانند با والدین خود همدلی داشته باشند. این یافته‌ها بدان معنی است، مادری که جراحی پلاستیک بر روی صورت خود انجام داده، زمانی که قصد همدلی با کودکش را دارد، بچه ناراحت می‌شود چرا که به نظرشان بزرگسالان بظاهر تحت تاثیر رفتار خود قرار ندارند.
به گفته دکتر نیل، هنگامی که نوزادان نتوانند از احساسات والدین خود تقلید کرده و برای مثال غم یا شادی را نشان دهند، ممکن است برخی اوقات باعث گیجی آنها شود. بر این اساس، هرچه والدین این روزها بیشتر به سوی استفاده از بوتاکس برای ارتقای ظاهر خود در سالهای میانسالی روی می‌آورند، ممکن است روابط خود با کودکانشان را بدتر کنند. این پژوهش اخیرا دوباره مورد بحث قرار گرفته است چرا که یک هنرمند انگلیسی موسوم به جاناتان یو به انتقاد از استفاده از عملهای جراحی در والدین پرداخته است. به گفته یو، عملهای جراحی علاوه بر اثرات منفی مذکور در ظاهر افراد، چهره انسانها را همگن کرده است.
