سرگیجه یکی از مشکلات شایعی است که افراد بسیاری از آن رنج می برند و علل متفاوتی می تواند داشته باشد. اگر دچار سرگیجه های شدیدی هستید که امانتان را بریده است ممکن است به بیماری منییر مبتلا باشید. کاهش شنوایی و وزوز گوش از جمله شایع ترین نشانه های بیماری منییر است.
منيير چيست؟
بيماری منيير كه هيدروپس آندولنف نيز ناميده مي شود، اختلال در گوش داخلي است. اين بيماري در بيشتر موارد فقط يك گوش و در حدود 15% از بيماران هر دو گوش را درگير مي كند. شروع بيماري به طور معمول در سنين بين 20 تا 50 سال و در بين زنان و مردان به طور مساوي رخ مي دهد.
عامل اصلی ابتلا به منییر چیست؟
اگر چه علت اين بيماري هنوز ناشناخته است، اما احتمالاً ناشي از يك اختلال در فشار مايع گوش داخلي است كه يكي از مهمترين و شايعترین دلايل سرگيجه واقعي در گوش داخلي به حساب مي آيد.
از دیگر علل ابتلا به این بیماری می توان به موارد زیر اشاره کرد:
– تغییرات هورمونی
– مواد شیمیایی غیرطبیعی وارد شده در جریان خون
– مواد نامناسب ایجاد شده در اثر قرار گرفتن در شرایط عصبی
– استرس
– واکنش های حساسیتی
– بیماری های خودایمنی
– سابقه خانوادگی
– دیابت
– اختلالات عروقی مانند میگرن و عفونت های ویروسی
نشانه های بيماری چیست؟
1- سرگیجه:
احساس سرگیجه به شکل ناگهانی به فرد دست می دهد و احساس می کند که اتاق دور سر او می چرخد یا خودش می چرخد. در نتیجه تعادل خود را از دست می دهد.
این سرگیجه بدون هیچ گونه علامت هشداردهنده ای بروز می کند و به مدت 20 دقیقه تا دو ساعت یا بیشتر طول می کشد. اگر سرگیجه شدید باشد می تواند باعث تهوع و استفراغ شود.
2- کاهش شنوایی:
کم شنوایی در این بیماری متغیر است. در نهایت بسیاری از افراد بیمار دچار کم شنوایی دائمی می شوند.
3- وزوز گوش:
صدای زنگ یا غرش یا سوت زدن یا صدای خش خش در گوش فرد مبتلا احساس می شود. فرکانس وزوز گوش در این دسته از افراد فرکانس بم می باشد.
4- احساس پری در گوش:
فرد مبتلا احساس پری و یا فشار در گوش خود دارد. (به دلیل افزایش فشار مایع گوش داخلی)
هشدار
سرگیجه، علامت مشترک بسیاری از بیماری هاست؛ مانند سکته مغزی، تومور مغزی، ام اس و بیماری‌های قلبی.
پزشک متخصص باید مراقب باشد که اگر سرگیجه با هر یک از علایم زیر همراه بود، سریعا درمان‌های اولیه را در نظر بگیرد:
– سردرد غیرعادی و شدید
– اختلال بینایی و یا دوبینی
– اختلال در گفتار
– ضعف پا یا بازو
– بیهوشی
– افتادن یا پرت شدن یا مشکل در راه رفتن
– بی حسی و یا سوزش عضلات
– درد قفسه سینه
– بی نظمی ضربان قلب
راه های تشخیص بیماری منیر
1- بررسی آزمون های پزشکی و بررسی سابقه خانوادگی بیمار:
– بررسی سابقه ابتلا به بیماری های عفونی و یا آلرژی
– بررسی داروهایی که فرد مصرف می کند.
– بررسی مشکلات شنوایی فرد که از گذشته داشته است.
– بررسی سلامت عمومی فرد
– بررسی سابقه خانوادگی ابتلا به مشکلات گوش داخلی
2- ارزیابی های شنوایی:
متخصص شنوایی سنجی، با بررسی شنوایی فرد ابتلای او به منییر را تایید و یا رد می کند. این متخصص دو صدای بسیار شبیه به هم را برای بیمار از طریق هدفون پخش می کند و میزان تشخیص این دو صدا توسط فرد بیمار را می سنجد.
از طریق این تست، نه تنها حس شنوایی فرد ارزیابی می شود، بلکه شنوایی‌سنج متوجه می شود که کم‌شنوایی منشا عصبی دارد و یا منشاء آن در گوش داخلی و حلزون گوش است.
3- ارزیابی تعادل فرد:
بین حملات سرگیجه در مبتلایان به منییر، وضعیت تعادل فرد به حالت عادی برمی گردد. در این فاصله، تعادل فرد مورد ارزیابی قرار می گیرد.
4- آزمایش ENG:
شنوایی شناس با نصب الکترود در نزدیکی چشم ها و یا قرار دادن عینک بر روی چشم ها، حرکات چشم را بررسی می کند. با اندازه گیری حرکات غیرارادی چشم ها در پاسخ به محرک هایی که فرستاده می شود می توان ابتلا به منییر را در فرد بررسی کرد.
5- شنوایی سنجی ساقه مغز:
در این تست، اعصاب شنوایی و مغز مورد بررسی قرار می گیرند. توسط این تست می توان وجود توموری که در عملکرد عصب شنوایی اختلال وارد می کند را تایید و یا رد کرد.
درمان بیماری منییر
با آن که هیچ درمان قطعی و شناخته شده ای برای بیماری منییر وجود ندارد، با این حال فرد مبتلا می تواند با رعایت نکات زیر به تسکین علایم خود کمک کند:
– پزشک ممکن است راهکارهایی را مبنی بر کاهش مایعات بدن ارائه دهد. . پس سعی کنید میزان مایعات بدن خود را کنترل کنید تا دچار فشار در گوش داخلی و به دنبال آن تشدید حملات منییر نشوید.
– مصرف قرص و داروهای دیورتیک (ادرارآور) که پزشک تجویز کرده باشد.
– رژیم غذایی کم نمک
– جلوگیری از حرکات ناگهانی که علایم را در فرد بدتر می کند.
– اجتناب از لامپ روشن در محیط اطراف در طول حملات سرگیجه، زیرا سبب بدتر شدن علایم منییر خواهد شد.
– در حین بروز علایم استراحت کنید و فعالیت خود را کنار بگذارید.
– منییر می تواند استرس زا باشد. سعی کنید با ورزش منظم، استراحت و خواب کافی، استرس و تنش را از خود دور کنید.
– مشروبات الکلی ننوشید و مصرف کافئین (مثل قهوه) را کاهش دهید.
جراحی چه زمان توصيه می شود؟
هنگامي كه با روش هاي ذكر شده، حملات سر گيجه را نتوان كنترل كرد يكي از روش هاي جراحي زير توصيه مي شود:
– درمان (Chemical labyrinthotomy) یا لابیرنتکتومی شیمیایی يك روش مناسب براي کنترل حملات بيماري مي باشد. به اين ترتيب كه داروئي مانند جنتامايسين و يا داروهاي ديگر در گوش مياني تزريق مي شود. جنتامايسين يك آنتي بيوتيك است كه باعث كاهش عملكرد تعادل در گوش تحت درمان و در نتیجه كنترل سرگيجه با حفظ شنوائي در سه چهارم موارد مي شود.
به جز دوره ای کوتاه پس از درمان كه به عنوان دوره عدم تعادل یا دوره تطابق بيمار با سطح جديدي از عملكرد تعادل نام دارد، اين درمان قابل تحمل مي باشد. همچنين در مقايسه با ديگر روش هاي جراحي ساده تر و كم خطر تر مي باشد.
– شانت آندولنفاتيك يا روش دکمپرسیون (decompression) يك عمل گوش است كه در آن ساک اندولنفاتیک که محل تجمع مایعات گوش داخلی است، باز می شود. با اين روش حملات سر گيجه در 2/1 تا دو سوم افراد كنترل مي شود. اما تعادل افراد دائمي نيست. زمان بهبود بعداز عمل درمقايسه با روش هاي ديگر كوتاهتر است.
– قطع عصب وستيبولر روش ديگري است كه عصب تعادل از محل خروج آن از گوش داخلي به سمت مغز قطع مي شود. حملات سرگيجه در تعداد زيادي از بيماران به طور موقت درمان مي شود و در بيشتر افراد شنوائي حفظ مي شود.
– تخریب لابيرنت و قطع عصب هشت: در اين روش مكانيسم تعادل و شنوائي در گوش داخلي در يك گوش مختل مي شود. اين روش زماني كه بيمار دچار افت شديد شنوایی در گوش مبتلا است مورد استفاده قرار مي گيرد. تخریب لابيرنت و قطع عصب هشت باعث كنترل حملات سر گيجه در درصد بالایی از بیماران مي شود.
هرگونه کپی برداری با نام دکتر سلام و لینک دهی مستقیم مجاز است.
بیشتر بخوانید:
آشنایی با علل رایج ایجاد سرگیجه
سرگیجه و تهوع را با این روش ها درمان کنید
