تا به حال نام بیماری آب سیاه به گوشتان خورده است؟ از نشانه های مهم برای ابتلا به بیماری آب سیاه چه میدانید؟ برخی از پرسش های مهم در مورد این بیماری چشمی را در این بخش دکتر بهرام آزادی جراح و متخصص چشم پاسخ داده اند با ما همراه باشید و به دانستنی هایتان در مورد این بیماری بیفزایید.
آب سیاه برای بسیاری از افراد بیماری ترسناکی محسوب می‌شود.
ترسناک به این علت که در بیشتر موارد این بیماری در مراحل اولیه بی‌علامت بوده و بیمار را از وجود خود آگاه نمی‌کند و به همین دلیل، گلوکوم به عنوان دزد بینایی نیز مشهور است.
در این‌باره گفتگو با دکتر بهرام آزادی جراح و متخصص چشم را در ادامه می خوانید :
وی در ابتدا گفت : بیماری آب سیاه نوعی بیماری چشم است که در آن به علت افزایش شدید فشار مایع درون چشم، دید از بین می‌رود. به‌طور کلی اشکال در خروج این مایع از منافذ بسیار کوچکی در پیرامون عنبیه (دایره رنگی چشم) است. در برخی موارد بطور مادرزادی منافذ تنگ هستند. در موارد دیگر جلو آمدن عنبیه یا مسدود شدن این منافذ با رنگدانه‌های عنبیه یا یاخته‌های خون پس از خونریزی داخل چشم مسیر تخلیه مایع داخل چشم تقریباً مسدود می‌شود.
دکتر آزادی ،علل و عوامل خطرساز بیماری آب سیاه چشم را اینگونه تشریح کرد : فاکتورهای علل و عوامل خطرساز بیماری آب سیاه چشم عبارتند از : سن بالای ۶۰ سال، سابقه خانوادگی آب سیاه حاد یا مزمن چشم،دیابت و بسیاری از داروها نیز فشار داخل چشم را بالا می‌برند و موجب بدتر شدن بیماری می‌شوند مانند قرص‌های سرماخوردگی و آلرژی، آنتی هیستامین ها، آرام‌بخش ها، داروهای کورتیکواستروئیدی و برخی داروهای معده و روده.
این جراح و متخصص چشم افزود : بیماری آب سیاه چشم در اثر تجمع مایع و افزایش فشار درون چشم و در نتیجه آسیب رسیدن به رشته‌های عصب چشمی به وجود می‌آیند. وقتی برخی علایم در فرد وجود داشته باشند امکان دارد شک به وجود بیماری آب سیاه مزمن چشم برانگیخته شود: عوض کردن مداوم عدسی عینک، سردرد خفیف یا اختلالات مبهم بینایی یا عدم توانایی در تطبیق بینایی از روشنایی به تاریکی. وی در پاسخ به این پرسش که راه درمان بیماری بیماری آب سیاه چشم چیست ، خاطرنشان کرد : بیماری آب سیاه چشم را نمی‌توان درمان قطعی کرد، اما علایم آن را می‌توان کنترل نمود. در اکثر اوقات می‌توان فشار چشم را با دارو تا حدی پایین آورد که از آسیب به عصب چشمی و از دست دادن احتمالی بینایی در آینده جلوگیری شود.
مهارکننده‌های آنزیم کربنیک آنهیدراز مانند دورزولامید به تنهایی یا به‌همراه داروهای مسدد گیرنده بتاآدرنرژیک برای کاهش فشار داخل چشم به کار می‌روند. داروهای ادرارآور (دیورتیک) برای کاهش تولید و در نتیجه کاهش تجمع مایع در چشم استفاده می‌شوند. در صورتی که با قطره‌های چشمی نتوان بیماری را کنترل نمود، می‌تواند از جراحی با لیزر کمک گرفت.دکتر آزادی در پایان توصیه کرد : از چشم پزشک خود بخواهید در هر بار معاینه چشم، فشار چشم شما را نیز اندازه بگیرد. توجه داشته باشید که پس از ۴۰ سالگی باید حداقل سالی یک بار معاینه چشم انجام شود. در صورت بروز هرگونه تغییر در بینایی به پزشک مراجعه کنید.معاینات چشم از جمله تونومتری یا فشارسنجی (اندازه‌گیری فشار درون کره چشم) و افتالموسکوپی (مشاهده پشت چشم ) است.
آفتاب یزد
