اگر گاهي اوقات احساس اضطراب يا نگراني مي کنيد، طبيعي است. اما اگر اين اضطراب، شروع به تاثير بر روي کار شما، زندگي شخصي شما، يا سلامتي شما گذاشت، آن وقت شما به اختلال اضطراب دچار شده ايد. همانگونه که دکتر چارلز گوداشتاين استاد روانپزشکي مرکز پزشکي دانشگاه لانگون نيويورک ميگويد: “آن چيزي که باعث اين اختلال مي شود، زماني است که فرد اضطراب شديدي داشته و ديگر قادر به مقابله با آن نيست”.
اختلالات اضطرابی که در مرکز “ترس و اضطراب بيش از حد و غير منطقي” قرار دارند، بر حدود 40 ميليون بزرگسال امريکايي در ايالات متحده تاثير مي گذارد. علائم فيزيکي آن ممکن است شامل: ضربان قلب سريع يا ضربان قلب پرش دار، تنفس سريع، دهان خشک، تعريق زياد، لرزش و سرگيجه باشد. با توجه به موسسه ملي سلامت روان، در حالي که اضطراب خفيف مي تواند نسبتا سريع از بين برود، علائم مربوط به اختلال اضطرابي مي تواند حداقل 6 ماه مانده يا بدتر شود.
اضطراب در کودکان
حتي کودکان ممکن است داراي اضطراب شديد باشند؛ بخصوص در زمانها پر استرس مثل شروع سال تحصيلي جديد. دکتر سانوزاک معاون کلينيک سرپايي بيمارستان کودکان لوکس پکارد کاليفرنيا ميگويد: “اختلالات اضطرابي شايع ترين چيزي است که بچه ها را در ماههاي آغازين سال تحصيلي جديد، وادار به روبرو شدن با يک روانشناس ميکند”. وي افزود: “ما در اين ماهها بچه هاي بيشتري را به دليل اختلالات اضطرابي ويزيت مي کنيم”.
دکتر جيمز مورو معاون روانپزشکي و علوم اعصاب و مدير برنامه هاي اختلالات رفتاري و اضطراب دانشکده پزشکي ايکان در مون سينايي نيويورک ميگويد: “يکي از رايج ترين انواع اختلالات اضطرابي اختلال هراس و وحشت است که زماني که يک بيمار در معرض حملات ناگهاني وحشت قرار ميگيرد، و زماني که بيمار از نگراني رفتار اجتنابي خود در بين حملات رنج مي برد، تشخيص داده مي شود.
اين اختلال مي تواند به ناتواني جدي تبديل شود؛ چون فرد مبتلا به دليل ترس از خروج از خانه، که آن نيز به دليل ترس از شروع حملات پانيک خود مي باشد، خانه نشين ميشود. ساير انواع اختلالات اضطرابي شامل آگورا فوبيا يا ترس از بودن در يک مکاني که امکان فرار از آن وجود ندارد، يا پرهيز از شرمساري و اختلال اضطراب عمومي که در آن فرد بطور مداوم نگران است، مي باشد.
علل ایجاد اضطراب
دلايل اختلالات اضطرابي ناشناخته است؛ گرچه احتمالا ترکيبي از عوامل ژنتيکي، محيطي، رواني و رشدي است. مطالعات، ارتباط بين اختلالات اضطرابي و سوء مصرف مواد و احتمال افزايش خطر ابتلا به خودکشي را مشخص کرده اند؛ بنابراين هرگونه علائم شديد و مداوم بايد به پزشک گزارش داده شود. درمان معمولا شامل دارو، روان درماني و يا ترکيبي از هر دو مي باشد.
در این باره بیشتر بخوانید: نگاهی اجمالی به تاثیرات منفی اضطراب بر روابط اجتماعی
برگردان: سيما آزادفلاح
هرگونه کپی برداری با ذکر نام دکتر سلام و لینک دهی مستقیم مجاز است.
