پژوهشگران دریافتند انجام مدت زمان کوتاهی ورزش متراکم و سنگین پیش ازوعده های غذایی بهتر از ورزش یک جلسه نیم ساعته با شدت متوسط در طی روز قادر به کنترل قندخون در اشخاصی که مقاوم به انسولین هستند، کمک کند. بالا بودن قندخون بصورت مداوم در پی صرف غذا مهمترین مشخصه مقاومت به انسولین است.
کاهش این پیک افزایش قندخون پس از غذا به کاهش خطر ابتلا به دیابت و عوارض مرتبط با آن کمک می کند.
نتایج این تحقیق در مجله ی Diabetologia منتشر گردید. این نتایج بر انجام مدت زمان کوتاهی ورزش شدید قبل از غذا (محققین در این تحقیق به آن exercise snacking می گویند) برای کنترل قندخون در افراد مقاوم به انسولین تاکید دارد.
این مطالعه بصورت متقاطع انجام شد یعنی هر شرکت کننده به عنوان کنترل یا شاهد خود در نظر گرفته شد، به این ترتیب تعداد شرکت کنندگان در این تحقیق تقلیل یافت. 9 نفر متشکل از 2 زن و 7 مرد در این تحقیق ثبت نام کردند نتایج قندخون این افراد بیانگر مقاومت آنها به انسولین بود این افراد از هیچ داروی ضد دیابتی یا داروهای قلب وعروق استفاده نمی کردند. میانگین سن آنها 48 سال (از 18 سال تا 55 سال) بود و میانگین نمایه ی توده ی بدنی این افراد 36 kg/m² گزارش گردید. در بین این افراد 2 نفر به تازگی در غربالگری دیابت نوع2 مبتلا به این بیماری تشخیص داده شدند.
شرکت کنندگان به طور تصادفی در 3 مداخله ی ورزشی مجزا شرکت کردند. اندازه گیریها در طی 3 روز با انجام ورزش در میانه ی روز صورت گرفت: گروه اول (CONT) یک جلسه ورزشی 30 دقیقه ای مداوم با شدت متوسط (با افزایش ضربان قلب به 60 درصد حداکثر ضربان قلب) و پیاده روی قبل از شام، در گروه دوم که گروه Exercise Snacking (ES) بودند 6 دوره ی یک دقیقه ای ورزش با شدت زیاد ( ضربان قلب به 90 درصد حداکثر ضربان قلب می رسید) و به دنبال آن مقداری پیاده روی که این مراحل 30 دقیقه قبل از صبحانه، نهار و شام انجام گردید و یک دقیقه پیاده روی برای سرد کردن بدن پس از هر دقیقه ورزش شدید ، در گروه سوم ورزش کامپوزیت یا Composite exercise snacking(CES) که شامل 6 دوره ی یک دقیقه ای از پیاده روی و ورزش های مقاومتی (همراه با یک دقیقه پیاده روی آهسته برای سرد کردن بدن بین هر یک دقیقه ورزش) که این حرکات 30 دقیقه قبل از صبحانه، نهار و شام انجام می شد .
دانشمندان به مقایسه ی گروه اول (CONT) با گروه دوم (ES)از نظر مصرف انرژی پرداختند. گروه دوم و سوم از نظر زمان انجام ورزش با هم یکسان بودند اما گروه CES یک ورزش کوتاه مدت اما شدید برای تمام عضلات اصلی بدن در طول روز محسوب می شد.
زمان صرف غذا و ترکیب غذایی این سه گروه یکسان بود، نظارت تغذیه ای بر این سه گروه بر اساس گزارش تغذیه ای آنها، بحث روزانه در مورد مواد غذایی مصرفی و نرم افزار آنالیز تغذیه ای انجام گردید.
شرکت کنندگان زن این کارآزمایی را در فاز اولیه ی فولیکولار در سیکل قاعدگی خود به اتمام رساندند (در طی 3 دوره ی قاعدگی مجزا)، در حالیکه برای شرکت کنندگان مرد بین کارآزمایی های سه گانه حداقل 7 روز فاصله بود.
محققان دریافتند که انجام ورزش بصورت گروه دوم (ES)و گروه سوم (CES) نسبت به گروهاول CONT)) در کنترل قندخون موثرتر است، بخصوص مقدار قندخون 3 ساعت پس از صرف صبحانه 17 درصد نسبت به وقتی که هیچ ورزشی انجام نمی شود، کاهش می یابد همچنین مقدار قند خون پس از شام 13 درصد کمتر از گروه اول است. در طول روز، بطور کلی 12 درصد کاهش در میانگین غلظت قندخون پس از غذا مشاهده می گردد. تأثیر انجام ورزش به سبک ES قبل از نهار بر مقدار قندخون پس از نهار نامشخص است. علاوه بر این تأثیر کاهش قندخون در گروه ESدر مقایسه با CONT یعنی گروه اول 24 ساعت پس از انجام ورزش ادامه یافت.
اگر چه دانشمندان معتقدند برای تعیین تأثیرات بالینی این نتایج نیاز به انجام تحقیقات بیشتری وجود دارد اما نتایج آنهاازایده ی انجام فعالیت فیزیکی فشرده اما مختصر برای جلوگیری از بیماریهای کاردیومتابولیک حمایت می کند .
در بسیاری از توصیه های بین المللی انجام 30 دقیقه ی متوالی ورزش، 5 روز در هفته توصیه می شود اما در این روش همچنان ساعات طولانی از روز، فرد در حالت بی تحرک و سکون است که تأثیرات مضری بر سلامت فرد دارد. تحقیقات قبلی نشان داده است انجام فعالیت بدنی متوالی و کم شدن ساعات بی تحرکی، فواید بیشتری در کاهش اندازه ی دور کمر، کنترل قندخون و سایر پارامترهای متابولیک دارد.
ایده ی Exercise Snacking یا ورزش میان وعده ای چه قبل از غذا و یا در زمانهای دیگر می تواند مدت زمان بی تحرکی را کاهش داده و برای سلامت عمومی فرد مفید باشد.
در این تحقیق مشخص گردید که انجام 30 دقیقه فعالیت ورزشی با شدت متوسط سبب بهبود کنترل قندخون نمی شود در حالیکه توزیع همین مقدار ورزش به 3 میان وعده ی ورزشی قبل از غذا موجب کاهش میانگین مقدار قندخون پس از غذا به میزان 12 د رصد می گردد و این تأثیر در روز بعد نیز ادامه دارد.
ورزش به سبک گروه ES بر پایه ی پیاده روی و ورزش به سبک گروه CES سبب بهبود کنترل قندخون بصورت مشابه می شود. در این تحقیق ورزش ES سبب کاهش مقدار قند خون نسبت به روز کنترل می شود در حالیکه ورزش CONT این تأثیر را ندارد.
اگر چه تأثیر روش ES در 24 ساعت بعد از ورزش بسیار بیشتر از روش CONT است اما میانگین مقدار قندخون در طی 24 ساعت از نظر آماری با روش CONTتفاوت معنی داری ندارد. در مطالعات دیگر که به مقایسه ی ورزش مداوم در هر روز هفته و ورزش بصورت یک روز در میان پرداخته شده است، مشخص گردید تأثیر ورزش با فاصله (یک روز در میان) به همان میزان ورزش در هر روز هفته است تنها تفاوتشان در میزان انجام فعالیت ورزشی است. بر اساس نتایج این تحقیق و سایر مطالعات چنانچه ورزش با شدت زیاد همراه باشد شاید انجام آن با فاصله ی زمانی موثرتر باشد.
به گفته ی دکترFrancois : توجه به انجام ورزش هایی در زمانهای کوتاه قبل از غذا ایده ی بی نظیر و بسیار مهمی است که از نتایج این تحقیق است. افزودن این مقادیر کوتاه اما با قدرت ورزش قبل از غذا (بخصوص صبحانه وشام) بهره وری مناسبی از زمان برای وارد نمودن ورزش در زندگی روزانه ی افراد است.
محققین نتیجه گیری کردند که ورزش های میان وعده ای راه جدید و موثری برای بهبود کنترل قندخون در افراد مبتلا به مقاومت به انسولین است، ورزشهای کوتاه مدت با شدت بالا و بصورت فاصله دار قبل از وعده های اصلی غذا تأثیر شگرفی بر مقدار قندخون پس از غذا و همچنین بر مقدار گلوکز در 24 ساعت بعدی نسبت به یک جلسه ورزش متوالی با شدت متوسط قبل از وعده ی شام دارد.
این نتایج برای افراد مبتلا به مقاومت به انسولین و افرادی که قندخون پس از غذای آنها بالا است این پیام را دارد که هم زمان و هم شدت ورزش برای بهینه سازی کنترل قندخون مهم است. تحقیقات بعدی بروی ورزش های شدید و انواع مختلف ورزش بروی افراد جوانتر بی تحرک انجام خواهد شد.
منبع-http://diabetestma.org
