نحوه برخورد و تذکر به فرزندان به خصوص نوجوانان که در سن بلوغ نیز می باشند از اهمیت بالایی برخوردار است زیرا در صورت تذکر با لحن دستوری و خشن نوجوان نه تنها از کار خود پشیمان نمی شود بلکه در مقابل تنبیه نیز واکنش نشان می دهد.
تشویق و تنبیه دو اصل مهم و اساسی در تربیت فرزند هستند که بدون آنها تقریباً تمام تلاش‌های تربیتی شما به بیراهه می‌رود، اما یک مشکل وجود دارد؛ تا وقتی فرزندتان کوچک است شاید بتوانید راحت او را تنبیه کنید اما مهار کردن رفتارهای اشتباه نوجوان نسبت به کودک و خردسال دشوارتر است.
الهام آزاد
ایران آنلاین /بسیاری از تنبیه‌هایی که برای یک نوجوان در نظر گرفته می‌شود ممکن است با مقاومت، مقابله به مثل یا بی‌تفاوتی مواجه شده و بی‌اثر شود. برای تربیت، مهار کردن یا آموزش دادن به نوجوان می‌توانید از این روش‌های تنبیهی استفاده کنید:
از دست دادن امتیازات: در این روش نوجوان به دلیل انجام ندادن کاری که از او خواسته شده است جریمه می‌شود. مثلاً وقتی به فرزند نوجوانتان می‌گویید باید ساعت 8 شب خانه باشد اما او دیرتر به منزل می‌آید، باید بگویید: «قانون خانه این است: ساعت 8 شب باید در خانه باشی، در غیر این صورت برای هر دقیقه‌ای که دیر کنی به همان نسبت فردا شب باید زودتر به خانه بیایی.» یا مثلاً بگویید: «در ازای هر روزی که دیر به خانه برگردی، اجازه رفتن به باشگاه را نخواهی داشت.»
تحریم کردن یا جلوگیری از فعالیت‌های مورد علاقه نوجوان: همان‌طور که از اسم این نوع تنبیه مشخص است، باید نوجوان به فعالیتی که خیلی به آن علاقه دارد مشغول باشد و شما روش تنبیهی‌تان را روی همین فعالیت محبوب، پیاده کنید. مثلاً از فرزند نوجوانتان می‌خواهید که فقط در روزهای خاصی با رایانه بازی کند اما او این قانون را زیر پا می‌گذارد و هر روز پشت رایانه وقت می‌گذراند. در این صورت می‌توانید به او بگویید که هر بار قانون را نادیده بگیرد، رایانه به مدت 3 روز یا یک هفته جمع‌آوری خواهد شد و در دسترس او قرار نخواهد داشت.
محروم کردن از پاداش: تشویق و تنبیه مکمل یکدیگر هستند و حذف تشویق خود می‌تواند یک نوع تنبیه باشد. مثلاً ممکن است شما به فرزندتان بگویید که اگر هر روز بعد از خواب اتاقش را مرتب کند یا اگر هر روز قبل از بیرون رفتن از خانه دوش بگیرد، به او 5 هزار تومان جایزه می‌دهید. با عمل نکردن نوجوان به این قانون شما می‌توانید پاداش او را حذف کنید و این نوعی تنبیه خواهد بود.
نکته: قانون باید دقیق مشخص باشد تا بحث و جدل بر سر اجرا شدن یا اجرا نشدن آن پیش نیاید و فرزندتان نتواند آن را انکار کند. مثلاً اگر قانون بگوید دعوا کردن با خواهر و برادر ممنوع است، باید مشخص کنید که دعوا کردن دقیقاً یعنی چه؟ داد زدن، کتک زدن و درگیر شدن، بد و بیراه گفتن یا فقط یکی از این‌ها؟باید از اخطار یا تذکر هم استفاده کنید. مثلاً بگویید: داری قانون را زیر پا می‌گذاری و اگر یک بار دیگر تکرار شود تنبیه (جریمه) خواهی شد./ ایران بانو
منبع/ایران آن لاین
