تمرکز بر مکانیسم عملکرد دارویی، روند کشف را تسهیل کرده است. مهارکننده های آنژیوتانسین تبدیل آنزیم (ACE) و آنتاگونیست های گیرنده آنژیوتانسین –II ، در درمان فشار خون بالا بسیار بهبود یافته اند. کنترل بهتر بروز بیوسنتز کلسترول از طریق استفاده از مهارکننده های HMG-CoA باعث کاهش بیش از یک سوم بیماریهای قلبی عروقی می شود.
مهارکننده های جذب استخوان، درمان موثری را برای درمان پوکی استخوان ارائه می دهند. آنتاگونیست های گیرنده لوکوترین، کیفیت زندگی بیماران مبتلا به آسم را بهبود می بخشند. آگونیست های سروتونین، با خاصیت زیرنوع گیرنده، درمان موثری را برای سردردهای میگرنی ارائه می دهند.
درمان بهبود یافته برای افسردگی و اسکیزوفرنی نیز، از عواملی است که دارای پروفایل های زیر مجموعه گیرنده هستند که نسبت به دارو های قبلی متفاوت هستند. کشف مهار کننده های پروتئازی HIV و مهارکننده های ترانس کریپتاز معکوس غیرنوکلئیدی، بطور
چشمگیری باعث بهبود چشم انداز بیماران مبتلا به HIV شده است. در حالی که پیشرفت های درمانی در ربع آخر قرن گذشته چشمگیر بوده است، اما بسیاری از فرصت ها و چالش ها باقی می مانند. برای درمان سرطان، زوال عقل، چاقی، دیابت و بیماری های عفونی داروهای بهتری مورد نیاز است.
همانگونه که این فهرست کوتاه که شامل همه چیز هم نمی شود نشان می دهد، کمبود فرصت هایی برای کشف داروهای جدید وجود ندارد.
ساختارهای سازمانی و روابطی که کار گروهی را تسهیل می کنند، و به اشتراک گذاری باز اطلاعات به منظور دستیابی به موفقیت در جهان پیچیده کشف داروها، باید مورد استفاده قرار گیرد. نیروی کار باید بتواند به عنوان یک تیم بین رشته ای متشکل از شیمیدانان، زیست شناسان و دانشمندان متخصص در مدل سازی مولکولی، تجزیه و تحلیل محاسباتی، تعیین ساختار، متابولیسم دارو، داروسازی، ارزیابی ایمنی و تمامی جنبه های اطلاع رسانی بطور گروهی وجود داشته باشد.
از آنجا که ابزارهای مورد استفاده تیم (مثل شیمی ترکیبی، ژنومیک و پروتئومیکس) مقدار زیادی اطلاعات تولید می کند، تیم باید به منابع مورد نیاز، به منظور پردازش این اطلاعات ارائه شده دسترسی داشته باشد. این دسترسی آزاد به تمام اطلاعات، برای پیشبرد و تقویت مرزهای جستجو به دنبال راه حل های نو آورانه در هر پروژه کشف دارویی، مهم است.
تجزیه و تحلیل ساختاری ماکرو مولکول های هدف، با استفاده از کریستالوگرافی پرتو ایکس پروتئین، و طیف سنجی NMR، تا کنون تاثیر مثبتی در طراحی دارو داشته است. برنامه های محاسباتی قدرتمند و تکنیک های مدل سازی، باعث افزایش ابزارهای این روش شده اند.
این احتمال وجود دارد که این روند تا زمانی ادامه یابد که علم جدید، تکامل یابد. طیف سنجی جرمی، به ویژه در زمینه های قابلیت زیستی و متابولیسم، کلید دستیابی سریع به اطلاعات در حال تغییر است که به نوبه خود در روند مراحل بهینه سازی داوطلب، بسیار مفید است.
در حالی که وعده پروتئومیکس، ژنومیک و بیوانفورماتیک (اطلاع رسانی زیستی) هنوز درک نشده است، پتانسیل این علم جدید به منظور کشف دارو، به طور قابل توجهی واقعی و حقیقی است. پیشرفت های مداوم شیمی آلی و شیمی تجزیه برای صنعت داروسازی نیز مهم است. پیشرفت در سنتز موازی، دارای پتانسیلی برای سرعت بخشیدن به تنوع ترکیبات موجود برای مطالعه، به عنوان داروی جدید است.
شیمی جدید که باعث می شود تولید داروها بسیار کارآمدتر باشد، ارزش تجاری قابل توجهی دارد. ادامه سرمایه گذاری در تمام علوم، که از پیشرفت دانش در ارتباط با شیمی و زیست شناسی و رابطه مابین این دو حمایت میکند، برای دستیابی به ارزش کامل آنچه که ما سابق بر این آموخته بودیم،حیاتی است.
در این باره بیشتر بخوانید: مصرف دارو های لاغری و این پیامد های خطرناک!
برگردان: سیما آزادفلاح
هرگونه کپی برداری با ذکر نام دکتر سلام و لینک دهی مستقیم مجاز است.
