یافته هایی در مورد متابولیسم بدن

گاهی اوقات با تغییر رژیم غذایی باز هم موفق به کاهش وزن نمی شویم و هرچقدر هم که گرسنگی بکشیم و طبق رژیم غذایی پیش برویم به نتیجه مطلوب دست پیدا نمی کنیم. وقتی تنظیمات متابولیسم بدن بهم میریزد این اتفاق پدید می آید. بهتر است به اطلاعاتتان در مورد متابولیسم و سوخت و ساز بدن و عوامل تاثیرگذار برآن بیافزایید.

اگر در کاهش وزن دچار مشکل شده اید تنها نیستید. مخصوصا در حال حاضر که اضافه وزن یکی از شایع ترین مشکلاتی است که مردم به خاطر آن به پزشکان مراجعه می کنند. مراجعینی که می خواهند وزن اضافه کنند در مقایسه با افرادی که از اضافه وزن رنج می برند قابل مقایسه نیست. اگر همه کارها ( ورزش، درست غذا خوردن ) را درست انجام می دهید اما باز هم موفق به کاهش وزن نمی شوید، ممکن است مشکل آدرنال داشته باشید. این تنها چیزی نیست که باعث مقاومت به کاهش وزن می شود اما یکی از مهمترین ها است.

بیایید درباره متابولیسم صحبت کنیم

به گزارش سلامت نیوز به نقل از سایت دکتر کرمانی، قبل از اینکه به سمت آدرنال شیرجه برویم باید درباره متابولیسم صحبت کنیم. من معمولا برای کاهش وزن محدود کردن کالری را توصیه نمی کنم و دلیلش هم این است که وقتی کالری دریافتی را به شدت محدود می کنید تنظیمات کل متابولیسم خود را به یک دریافتی جدید تغییر می دهید. بنابراین وقتی در مرحله اول این برنامه غذایی جدید را آغاز می کنید وزن کم می کنید اما بعد از گذشت مدتی کاهش وزن متوقف می شود. دلیلش هم این است که بدنتان به دریافت مقدار کالری جدید عادت می کند.

به علاوه وقتی یک برنامه غذایی را شروع می کنید در واقع به یک وضعیت موقت می روید و سپس بعد از به پایان رساندن آن دوباره وزنی که کم کرده بودید را باز می گردانید چون روش غذا خوردن را تغییر نداده اید. بدن را یک مدت آموزش داده اید که کالری کمی دریافت کند و سپس وقتی کالری دریافتی را افزایش می دهید وزنتان اضافه می شود. یک برنامه غذایی تاثیر گذار باید بر اساس کیفیت غذاها، تراکم مواد مغذی و پرهیز از خوردن غذاهای فرآوری شده و قندی طراحی شود.

خستگی آدرنال و وزنتان

یکی از بیمارانم به این دلیل مراجعه کرده بود که دچار ریزش مو شده بود و نسبت به 5 سال گذشته 13 کیلوگرم وزن اضافه کرده بود. وقتی پیشم آمد به تازگی یک دوره 4 ماهه برنامه غذایی که خیلی کم کالری بود را به پایان رسانده بود. برنامه غذایی او روی کاهش شدید کالری و ورزش متمرکز بود. و بعد از چهار ماه توانسته بود تنها نیم کیلوگرم وزن کم کند.

او در دوره پیش یائسگی قرار داشت و همین می توانست کاهش وزنش را دشوارتر کند اما این پایان داستانش نبود. پنج سال پیش همسرش دچار یک حادثه وحشتناک شده بود و آسیب مغزی شدیدی دیده بود. دیگر نمی توانست کار کند. در عرض یک شب تنها نان آور و مراقبت کننده اصلی از همسرش شده بود. مجبور بود با هزینه های درمان همسرش درگیر باشد، دو فرزند جوان داشت و در کل مجبور بود روزی 90 دقیقه در رفت و آمد باشد.

او در طول شب 7 ساعت می خوابید اما به دلیل نیازهای مختلف همسر و فرزندانش این خواب تکه تکه شده بود. و البته این را هم بگویم که او در هال و روی یک مبل می خوابید. وعده های غذایی اش هیچ نظم و ترتیبی نداشت و خیلی دیرتر از زمان شام به خانه برمی گشت و بیشتر غذایش سالادهایی بود که از خانه به سرکار می برد. فرزندانش در مدرسه زیاد دچار مشکل می شدند و به او نیاز پیدا می کردند.
ورزش؟ فراموشش کن. مدیتیشن؟ حرفشم نزن. استراحت؟ حتی یک دقیقه. آخر هفته ها را هم مجبور بود برای جمع و جور کردن زندگی تلاش کند، بنابراین با شروع هفته باز هم این چرخه تکرار می شد.

استرس مزمن و افزایش وزن از نظر علمی

حالا می دانستم شرایط این مراجع وخیم است اما این شرایط به خوبی نقشی که آدرنال در کاهش وزن بازی می کرد را برجسته کرده بود. بدن او 5 سال در حالت جنگ و گریز و یخ زدگی قرار گرفته بود. اصل مطلب: وقتی آدرنالتان تحت فشار قرار می گیرد، یک سری وقایع کاملا پیچیده در بدنتان شروع به رخ دادن می کند. وقتی در وضعیتی استرس زا قرار می گیرد برای مدت کوتاهی گوارش و جذب متوقف می شود. سپس آدرنال به کبد می گوید ذخایر گلوکزش را رها کند و سطح قند خون افزایش می یابد و ممکن است مقاومت به انسولین تغییر کند. حواس و واکنش هایتان سریعتر و مردمک چشم ها بازتر می شود.

مشکل اینجاست که این پاسخ استرسی در مواقع استرس زا و کوتاه مدت طراحی شده است، مانند فرار کردن از یک شیر. این واکنش هرگز نباید مزمن یا طولانی مدت باشد. و وقتی شرایط استرس زا تشدید شود، مقاومت به انسولین باعث ذخیره ی چربی در شکم می شود. به این نوع چربی ” چربی عصبانی ” گفته می شود، چون از دیگر انواع خود التهابی تر است و باعث تحریک باقی سیستم بدن می شود. این نوع چربی سوزاندنش هم دشوارتر است.

کاری که باید برای آرام کردن سیستم عصبی بدن و کاهش وزن بکنید

بدن را از حالت جنگ و گریز و یخ زدگی بیرون بیاورید و آن را به سمت فرایند طبیعی اش هدایت کنید.
چگونه این کار را بکنیم؟ ابتدا باید به یک متخصص مراجعه کنید. سپس برای تشخیص سطح استرس و عملکرد غده آدرنال آزمایش می دهید. در همین حین، غذاهای فرآوری شده و قندی را حذف می کنید و مطمئن می شوید استراحتی با کیفیت بالا خواهید داشت یعنی 7 تا 9 ساعت خواب بدون وقفه.

یکی دیگر از کارهای خوبی که می توانید انجام دهید مدیتیشن است. نیازی نیست که استاد این کار باشید فقط کافیست یکجا بنشینید و نفس بکشید. درحالیکه بازدم بیشتر از دم طول می کشد، این کار سیستم عصبی پاراسمپاتیک را فعال می کند که کارش در رابطه با استراحت، ریلکسیشن، گوارش و ترمیم است. و بالاخره، خیلی آرام و روشمند یکی یکی به حل علل پنهان عوامل استرس خود بپردازید. این کار نیاز به صبر و تعهد دارد بنابراین التیام یافتن غده آدرنال و کاهش وزنی که متوقف شده کاملا امکان پذیر است.

نویسنده: ویندی تروبو