پژوهشگران کانون دیابت جاسلین نشان دادند که بهبود اندازه هموگلوبین A1Cتأثیرات بسیار زیادی درکاهش ریسک ابتلا به نارسایی کلیوی دراشخاص مبتلا به دیابت نوع 1 دارد.
دراین تحقیق بیماران درمعرض خطر بیماری مرحله ی پایانی کلیوی ESRDبه مدت 15 سال بررسی شدند. 349 شرکت کننده ی مبتلا به دیابت نوع 1 و بیماری مزمن کلیوی CKDدرمراحل 1 تا 3 درطول این مدت بررسی شدند. در شروع تحقیق همه ی شرکت کنندگان کنترل بسیار ضعیفی بر مقدار قندخون خود داشتند و متوسط مقدار هموگلوبین A1Cآنها برابر با 9.3درصد (معادل 78 میلی مول در مول) بود.
بیماری کلیوی (نفروپاتی) یکی از عوارض اصلی بیماری دیابت است و این بیماری مزمن کلیوی شامل 5 مرحله است. درمرحله ی اول بیماری کلیوی، کلیه ها عملکرد طیبعی خود را انجام می دهند که البته با دفع مقداری پروتئین بیش از حد طبیعی از طریق ادرار همراه است. در مرحله ی 3 عملکرد کلیه ها بطورمتوسطی کاهش می یابد و در مرحله ی 5 که علامت مرحله ی پایانی بیماری کلیوی یا ESRDاست بیمار برای زنده ماندن نیاز به دیالیز یا پیوند کلیه دارد.
محققان به بررسی سطح HbA1Cو پیشرفت بیماری مزمن کلیوی درشرکت کنندگان تحت نظارت پرداختند. محققان اشاره کردند در حالیکه سلامت کلیه ها پس از 5 سال بین افرادی که کنترل خوبی بر بیماری دیابت داشتند و افرادی که کنترل ضعیف یا بدی داشتند مشاهده نگردید اما با گذشت زمان تاثیر تفاوت در کنترل قند خون پس از 10 و 15 سال بطور چشمگیری بر میزان نارسایی کلیوی ظاهر گردید.
با آنالیزهای آماری انجام شده دانشمندان دریافتند هر یک درصد (11 میلی مول درمول) کاهش هموگلوبین A1Cسبب کاهش خطر ابتلا به ESRDبه میزان 24 درصد می شود. نتایج بر اهمیت کنترل بیماری دیابت دلالت دارد.
اگر کنترل قندخون شما بالاتر از میزان توصیه ی شده ی هدف یعنی 48 میلی مول در مول یا 6.5درصد است کاهش 10 تا 20 میلی مول درمول می تواند تفاوت چشمگیری در کاهش خطر دراز مدت نارسایی کلیوی داشته باشد. در حالیکه مدیریت دیابت نوع 1 بسیار دشوار است اما حتی تغییرات کوچک درجهت بهبود کنترل می تواند نتایج بهتری را سبب شود واعتماد بنفس بیشتری برای کنترل بهتر بیماری برای شما به ارمغان آورد.
منبع-http://diabetestma.org
