در جدیدترین مطالعاتی که توسط محققان در خصوص سلول های بنیادی صورت گرفته است، به این موضوع پی برده اند که سلول های بنیادی پوست مانند مغز حافظه ندارند، ولی قادر هستند که واکنش های التهابی را به خاطر بسپارند و از این تجربه برای بهبود زخم و آسیب در آینده استفاده کنند.
مطالعات جدید نشان می‌دهد زخم و هرگونه آسیبی که به پوست وارد و منجر به التهاب شود، در حافظه سلول‌های بنیادی پوست باقی می‌ماند و می‌تواند در مراتب بعدی به بهبود سریعتر جراحت کمک کند.
مطالعات محققان دانشگاه راکفلر در نیویورک نشان می‌دهد در حالی که سلول‌های بنیادی(Stem Cells) حافظه‌ای شبیه به حافظه مغز ندارند، قادرند واکنش‌های التهابی را به خاطر بسپارند و از این تجربه برای بهبود زخم و آسیب در آینده استفاده کنند.
این توانایی به پوست کمک می‌کند تا یکپارچگی خود را حفظ کند و از این خاصیت در بهبود زخم بهره بگیرد. البته این توانایی نتایج منفی هم دارد و می‌تواند به عود بیماری های التهابی مانند پسوریازیس دامن بزند. پسوریازیس یک بیماری خودایمنی التهابی مزمن پوستی است که دو تا سه درصد افراد سفید پوست را تحت تاثیر قرار می دهد.
عود علایم این عارضه در فصل سرما بیشتر دیده می شود. مهمترین علایم پسوریازیس شامل ایجاد تکه های ضخیم قرمز رنگ پوستی و فلس های نقره ای رنگ است که بسیار دردناک بوده و سبب خارش می شود. این عارضه معمولا زانو، آرنج، پوست سر، کف دست و پا و کمر را تحت تاثیر قرار می دهد؛ همچنین در اطراف ناخن، ناخن پا و داخل دهان نیز دیده شده است.
مطالعات قبلی نشان می‌دهد سیستم ایمنی(Safety system) رکوردی از واکنش های التهابی را ثبت می‌کند تا بتواند در مراتب بعدی با استفاده از آن بهترین مکانیسم دفاعی را در پیش گیرد. مطالعات جدید نشان می‌دهد پوست نیز از الگوی مشابهی پیروی می‌کند. آزمایش‌های حیوانی نشان می‌دهد زخم دو برابر سریعتر بر روی پوستی که قبلا آسیب دیده بهبود می یابد.
این مطالعه درک بهتری در زمینه نحوه تاثیر التهاب(Inflammation) بر سلول‌های بنیادی و سایر بافت‌های بدن و درک محققان در مورد بیماری هایی نظیر سرطان و پسوریازیس در اختیار محققان قرار می‌دهد.
منبع: شفا آنلاین