در این مقاله از دکتر سلام اطلاعاتی در خصوص واکسن اچ پی وی (زگیل تناسلی) را تهیه کرده ایم. توصیه ما به زنان این است که حتما این مقاله را مطالعه کنند چون ویروس اچ پی وی عامل 99 درصد موارد سرطان گردن رحم می باشد.
پژوهشگران بریتانیایی می‌گویند زنانی که واکسن ویروس پاپیلومای انسانی (زگیل تناسلی یا اچ پی وی) تزریق کرده‌اند به فقط سه بار پاپ اسمیر در عمرشان نیاز دارند.
ویروس اچ پی وی عامل ۹۹ درصد موارد سرطان گردن رحم است. برای جلوگیری از این بیماری، بیماریابی سرطان گردن رحم انجام می شود که به پاپ اسمیر معروف است. در این تست که معمولا بدون درد و خونریزی است (بسیارشبیه معاینه اعضای تناسلی خانم‌ها است) اما ممکن است ناخوشایند باشد نمونه‌ای از سلول‌های گردن رحم برداشته می‌شود. بعد این نمونه در آزمایشگاه بررسی می‌شود که آیا تغیرات سرطانی در سلول‌ها دیده می‌شود و آیا ویروس اچ‌پی‌وی در دهانه رحم فرد وجود دارد یا نه.
بر اساس توصیه فعلی در بریتانیا زنان باید در طول عمر خود دوازده بار پاپ اسمیر انجام دهند.
در این کشور از سال ۲۰۰۸ واکسن اچ پی وی به تمام دختران ۱۱ تا ۱۳ ساله توصیه و تزریق می شود و از آن زمان تا کنون موارد اچ پی وی به میزان زیادی کاهش یافته است.
پژوهشگران دانشگاه کوئین مری لندن می گویند دختران جوانی که واکسن را تزریق کرده اند ، فقط سه بار، سی، چهل، و ۵۵ سالگی نیاز به پاپ اسمیر دارند.
پروفسور پیتر ساسینی که این تحقیق را سرپرستی کرده می‌گوید زنانی که واکسن اچ پی وی زده اند بسیار کمتر احتمال دارد به سرطان گردن رحم مبتلا شوند و به همین دلیل نیاز به این همه پاپ اسمیر ندارند.
در بریتانیا قرار است در سال ۲۰۱۹ واکسن جدید اچ پی وی به بازار وارد شود که در ۹۰ درصد موارد از آلودگی به این ویروس جلوگیری می‌کند در حالی که در واکسن فعلی این میزان هفتاد درصد است.
اچ‌پی‌وی پسران را هم می تواند مبتلا کند اما عوارض آن کمتر از دختران است. در بریتانیا بحث اینکه به پسران هم واکسن تزریق شود مطرح شد اما تابستان امسال کارشناسان آن را قابل توجیه ندانستند چرا که معتقد بودند با کاهش موارد ابتلا در دختران، شانس ابتلای پسران هم کاهش پیدا می کنند هر چند که منتقدان از این تصمیم ابراز نگرانی کرده‌اند.
در ایران واکسن اچ‌پی‌وی در دسترس است اما جزء برنامه واکسیناسیون سراسری نیست اما دختران نوجوان می‌توانند از پزشک بخواهند که برای آنها این واکسن را تجویز کند و به این ترتیب احتمال ابتلا به سرطان گردن رحم به میزان قابل توجهی کاهش پیدا کند.
ویروس پاپیلومای انسانی (اِچ‌پی‌وی)
ویروس پاپیلومای انسانی (اِچ‌پی‌وی) یکی از شایعترین بیماری‌های آمیزشی در دنیاست. این ویروس بیش از صد نوع دارد که چهل نوع آن در ناحیه تناسلی ایجاد بیماری می‌کند.
این ویروس بقدری شایع است که می‌توان گفت تقریبا هر مرد یا زنی در طول عمر خود با این ویروس در تماس قرار می‌گیرد.
بسیاری انواع این ویروس بی‌خطر هستند و در بسیاری از موارد (۹۰%) بدون ایجاد هیچ آسیبی خودبخود طی دو سال از بین می‌روند.
این ویروس هم مرد و هم زن را مبتلا می‌کند اما مثل بسیاری از بیماری‌های آمیزشی، ختنه احتمال ابتلا را کم می‌کند.
بسیاری موارد اچ‌پی‌وی بدون علامت هستند و فرد از آلودگی خود بی‌خبر می‌ماند. تنها بعضی انواع اچ‌پی‌وی ایجاد زگیل تناسلی می‌کنند. زگیل تناسلی ممکن است خودبخود خوب شود، بدون تغییر باقی بماند یا اینکه گسترش پیدا کند و عفونی شود. تنها برخی از انواع ویروس باعث سرطان گردن رحم می‌شوند.
راه انتقال این ویروس پوست و مخاط (پوشش مرطوب اعضای داخلی بدن) است. مهمترین راه تماس جنسی است، بویژه از راه واژن و مقعد. انتقال ویروس از راه دهان هم امکان‌پذیر است.
در موارد کمی تماس با پوست اطراف ناحیه تناسلی (بدون دخول) یا تماس اعضای تناسلی (بدون دخول) می‌تواند باعث انتقال بیماری شود. موارد نادر انتقال مادر به جنین هم دیده شده است.
کاندوم مانع از انتقال ویروس می‌شود، مگر آنکه ویروس از پوست ناحیه‌ای که کاندوم نمی‌پوشاند منتقل شود. بنابراین توصیه می‌شود از ابتدای رابطه جنسی از کاندوم استفاده شود و این کار تا پیش از دخول به تاخیر انداخته نشود.
اچ‌پی‌وی با سرطان دهانه رحم مرتبط است. تقریبا در تمام مبتلایان به سرطان دهانه رحم این ویروس پیدا می‌شود. این ویروس در ابتلا به سرطان مقعد، دهان و گلو و سرطان پروستات هم نقش دارد.
این ویروس درمان ندارد یعنی نمی‌توان با دارو آن را در بدن از بین برد و ریشه کن کرد، اما برای عوارض آن درمان وجود دارد.
برای پیشگیری از این آلودگی واکسن وجود دارد، واکسن چهارگانه اچ‌پی‌وی (گارداسیل) از زگیل تناسلی، سرطان دهانه رحم، سرطان مقعد، سرطان آلت تناسلی زنان و مردان پیشگیری می‌کند.
توصیه می‌شود تمام افراد بزرگسال بخصوص آنها که شرکای جنسی متعدد دارند این واکسن را تزریق کنند.
رابطه جنسی از سنین پایین
شرکای جنسی متعدد
داشتن شریک جنسی که شرکای جنسی متعدد دارد
عفونت کلامیدیایی
سیگار
حاملگی‌های متعدد
اولین حاملگی در سن پایین
مصرف طولانی قرص ضد بارداری
آلودگی به ویروس پاپیلومای انسانی
شرایط نامناسب اقتصادی-اجتماعی
سابقه بیماری در خانواده
نقص سیستم ایمنی (ایدز)
منبع: پارسینه
