آیا دویدن، برای آسیب به عضله و استخوان شما باید سرزنش شود؟ هنگامی که شما می دوید، قسمت پایین بدن می تواند کاملا مورد آسیب قرار بگیرد. دویدن موجب فشار زیادی به مفاصل، استخوان ها، ماهیچه ها و تمام بافت هایی که در زیر کمر قرار دارد، می شود، اما این فشار به خصوص در زانو ها و لگن سخت تر است. بر طبق برخی مطالعات، اکثر آسیب های دویدن، در پا ها و بخصوص زانو ها اتفاق می افتد، چون در دویدن، از زانو استفاده خوبی نمی شود.
1- نگاهی نزدیک به دلایل و خطرات
اغلب آسیب های مربوط به دویدن، می تواند ناشی از شکل نامناسب یا نا هماهنگی مفاصل باشد. بعضی از شواهد همچنین اشاره به زمین و یا حتی کفش شما دارد. اکثریت قریب به اتفاق آسیب های ناشی از دویدن (تا 75٪) می تواند به “استفاده بیش از حد” مربوط باشد. هنگامی که بدن بدون استراحت، به حرکات تکراری ادامه می دهد، مشکلات ممکن است رخ دهد. باید کمی تعجب برانگیز باشد، بنابراین در هر جایی از بدن، 30 تا 70 درصد آسیب های ناشی از دویدن، رخ می دهد. دویدن، همچنین به عنوان یکی از بهترین راه های کاهش وزن شناخته شده است و توسط مدرسان تناسب اندام برای مدت زمان طولانی توصیه شده است. “استفاده بیش از حد”، یک روش دویدن برای فاصله های طولانی است، در حالی که شما استراحت نکرده و به بدن خود مواد مغذی مورد نیازش را نمی رسانید. زمانی که شما با این شرایط، کیلومتر های بیشتری را به ورزش خود اضافه می کنید، این یک دستورالعمل برای آسیب رساندن خواهد شد.
چاقی نیز منجر به آسیب دیدگی در دویدن می شود. بر طبق یک مطالعه که افراد چاق و غیر چاق دونده را مقایسه می کرد، افرادی که چاق بودند، در معرض خطر بیشتری بوده و در طی اولین هفته خود که 3 کیلومتر یا بیشتردویده بودند، بیشتر از افراد غیر چاق دونده، زخمی شدند و اگر این صدمات در گذشته رخ داده بود، باز هم احتمال بیشتری وجود داشت که این صدمات دوباره اتفاق بیافتد.
2- انواع آسیب های در حال دویدن
پارگی عضلات همسترینگ (پیچ خوردگی همسترینگ) و التهاب تاندون (تاندونیت) آسیب های رایج در میان قهرمانان دوی سرعت است. دونده های مسافت میانی، تمایل به ابتلا به درد کمر و پشت دارند، در حالیکه دونده های مسافت طولانی، بیشتر مشکلات پا دارند. برخی از مشکلات اضافی که می توانند روی دونده ها تاثیر بگذارند عبارتند از: پیچ خوردگی ساق پا، زانوی دونده، پارگی رباط، تاندونیت آشیل، پارگی مچ پا و فاسیتیس پلانتار.
3- آیا دویدن، باعث کاهش تراکم استخوان می شود؟
در مقایسه دونده های مسافت های طولانی و کوتاه، چندین مطالعه نشان می دهد که دونده های طولانی تر، دارای چگالی استخوان پایین تری هستند. در واقع، متوسط تراکم استخوانی ستون فقرات کمری دونده هایی که به طور متوسط 92 کیلومتر در هفته می دویدند، 9.7٪ پایین تر از کسانی بود که نمی دویدند. جرم کم استخوان و گردش سریع استخوان نیز در مطالعه ای که شامل دونده های طولانی دو نفره مردان بود، خود یک مشکل بود. به نظر می رسد که این نشان دهنده این مسئله است که دونده هایی که فاصله های طولانی می دوند، احتمال بیشتری برای از دست دادن استخوان دارند. به نظر می رسد دوندگان زن استقامتی نیز مشابه هستند. به نظر می رسید که بین فاصله دویدن آنها و تراکم معدنی استخوان ستون فقرات کمری آنها یک ارتباط وجود دارد. تراکم استخوان پایین تر افراد را در معرض خطر افزایش شکستگی قرار می دهد، به ویژه در فعالیت های سریع و با تاثیر بالا، مانند دویدن، پریدن و جست و خیز کردن. این نوع فعالیت ها
فشردگی ستون فقرات را افزایش داده و منجر به مشکلات ذکر شده می شود.
با این حال، برخی از تحقیقات اخیر متضاد این یافته را نشان می دهد، یعنی افزایش تراکم استخوان پا با تمرینات تحمل بار از جمله دویدن، امکان پذیر است. این مطالعات همچنین نشان می دهد که سختی استخوانی، که به طور مستقیم با تراکم استخوان ارتباط دارد، بدون در نظر گرفتن جنس و فاصله دویدن، دیده می شود. به گفته جان توبیاس، استاد دانشگاه بریستول، نوجوانان وقتی که در فعالیت های با تأثیرات بالا شرکت کردند، تراکم استخوان خود را افزایش دادند. به نظر می رسید در مردان، بیشتر مشخص است. هنگامی که تراکم استخوان زود رس می شود، ممکن است مشکلاتی با تراکم استخوان در پنهان داشته باشد، که بعدها رخ دهد. این به خصوص در زنان درست است، که ممکن است مربوط به زمانی باشد که استروژن پس از یائسگی کاهش می یابد.
4- آیا دویدن به قلب فشار می آورد؟
حملات قلبی می تواند از طریق تقلا و فشار تحریک شود، اما آیا این تنها دلیلی است که آنها رخ می دهند؟ برای یک دونده، تجربه یک حمله قلبی در عرض یک ساعت پس از شروع دویدن خود، بی سابقه نیست. این به احتمال زیاد برای کسانی مشکل است که به طور معمول در این راه تقلا نمی کنند. یک مطالعه چیزی جالب نشان داد. حملات قلبی ممکن است در کسانی که می دوند، رخ دهد،اما نسبت به همه دلایل حمله قلبی، “حمله قلبی به دلیل دویدن”، به کمتر از 4 درصد می رسد. مطالعه به نظر می رسد نشان دهنده این موضوع باشد که اضافه کردن سطح فعالیت به آرامی، می تواند خطرات آن را کاهش دهد. حمله قلبی در افرادی با سطوح تقلا و فشار متوسط نیز وجود دارد. به نظر می رسد که این نشان می دهد که علاوه بر تقلای جسمانی، عوامل محرک دیگر نیز وجود دارد. حتی خشم و استرس نیز می تواند چنین رویدادی را ایجاد کند.
5- آیا دویدن بر روی کلیه ها فشار وارد می کند؟
رابدومیولیز عمدی یک فرآیند است که به سلول های عضلانی اسکلتی آسیب دیده منجر می شود و با ورزش شدید ارتباط دارد. آسیب به عضله باعث آزاد سازی میوگلوبین می شود، یک نوع پروتئین که در جریان خون آزاد می شود. هنگامی که بدن تحت تحریک استرس قرار می گیرد یا بدن دچار کمبود آب می شود، میوگلوبین در سطوح بالا تری دیده شده و در کلیه ها جمع می شود. همانطور که این پروتئین در کلیه ها شکسته می شود، می تواند به سلول آسیب برساند و باعث نارسایی کلیه شود. اما جالب است که در مورد دونده های مسافت طولانی، نارسایی کلیه یک مشکل رایج نیست.
هنگامی که این مشکل وجود دارد، اغلب مشخص شده است که عفونت های باکتریایی یا ویروسی موجب آن شده است. سایر دلایل نارسایی کلیه در دونده ها شامل مصرف داروهای ضد درد برای شرایطی است که اغلب وجود دارد، از جمله میوپاتی نهفته، کم آبی و تحریک استرس. به طور خلاصه دویدن، به خصوص اگر به درستی انجام نشود، با خطراتی مواجه می شود. با این حال، هنگامی که اقدامات احتیاطی لازم صورت پذیرد، ممكن است از وارد شدن جراحات جلوگیری شود. کار ها را از مسیر درست انجام دهید تا فایده های آن را دریافت و عوامل خطر را محدود کنید.در صورت امکان، همه چیز را آهسته و با راهنمایی مناسب از یک دونده موفق، تجربه کنید. در همه کار ها، از جمله دویدن، میانه روی کلید موفقیت است.
برگردان: سیما آزادفلاح
