میزان شادی و خوشحالی در افراد متاهل بیشتر است یا در افراد مجرد؟ آیا کسانی که زندگی مشترکی با همسرشان دارند و در کنار پدر و مادرشان زندگی نمیکنند افراد شادی هستند؟ مطالعات اخیر محققان انگلیسی برای بررسی احساس رضایت از زندگی در این دو گروه را با هم می خوانیم.
به نظر شما چه ارتباطی میان شادی و ازدواج وجود دارد؟ آیا افراد متأهل نسبت به سایرین رضایت خاطر بیشتری از زندگی خود دارند؟ آیا ازدواج ضامن یک شادمانی همیشگی است؟
این احتمال وجود دارد که به دلیل هجمه اخبار ناخوشایندی که این روزها از گوشه و کنار دنیا درباره زندگی مشترک و تشکیل خانواده به گوش می رسد؛ اغلب افراد گمان کنند که ازدواج انسان را با چالش های روحی و روانی بی شماری مواجه می کند. این در حالی است که نتایج آخرین تخقیقات دانشمندان حکایت از نقش غیر قابل انکار ازدواج در شادمانی افراد دارد.
بر اساس مطالعات انجام شده در انگلستان روی بیش از 328 هزار نفر، افراد متأهل نسب به مجردها، بیوه ها و آنهایی که از هم جدا شده اند احساس رضایت بیشتری از زندگی دارند. نکته تمایز بخش این پژوهش در قیاس با نمونه های مشابه نقش ازدواج در احساس شادمانی عمیق تر متأهل ها نهفته است. صحبت از چنین یافته هایی در شرایطی است که تا پیش از این روان شناسان اعتقاد داشتند افزایش رضایت از زندگی تنها به سال های اول ازدواج محدود می شود و پس از گذشت مدتی همه چیز به حالت عادی باز می گردد.
در نقطه مقابل، مطالعات اخیر نشان می دهند مزایای یک ازدواج موفق منحصر به سال های ابتدایی نیست؛ بلکه با گذشت زمان بیش از پیش بر تغییر دیدگاه افراد نسبت به زندگی و حال خوش آنها اثرگذار است. در واقع، هر چه یک ازدواج عمری طولانی تر داشته باشد دو طرف درگیر در ماجرا احساس رضایت و خرسندی بیشتری پیدا می کنند؛ چراکه داشتن یک شریک مناسب به ویژه در دوران میانسالی و پیری نقطه امیدی است برای ادامه زندگی.
هم چنین نباید فراموش کرد که بر اساس آمار، میزان ابتلا به افسردگی در افراد متأهلی که از زندگی خود راضی هستند بسیار کمتر از دیگران است. بنابراین، یک ازدواج موفق نه تنها در کوتاه مدت رنگی تازه به زندگی می بخشد بلکه مهم تر از آن در یک بازه زمانی طولانی موجب سلامت روان و شادمانی در زندگی می شود.
شفقنا زندگی
