آب سیاه یک بیماری کوری غیر قابل برگشت است. بیماری عصب چشم نوری است، که به شبکیه متصل می شود، یک لایه از بافت حساس به نور پشت چشم، از رشته های عصبی ، شبیه به یک کابل الکتریکی است .عصب بینایی منابع اطلاعات بصری را از طریق همین کابل از مغز به چشم می فرستد.
هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد. با این حال، با تشخیص زودرس، گلوکوم را می توان با قطره، قرص، جراحی لیزری، و یا ترکیبی از این ها درمان کرد. هدف از درمان جلوگیری از نابینایی زیادتر است. نگه داشتن فشار داخل چشم تحت کنترل کلیدی برای جلوگیری از کوری است.
دارو به صورت قطره ها و یا داروهای خوراکی (قرص) است که اغلب برای درمان گلوکوم استفاده می شود. داروها فشار داخل چشم را کاهش میدهند مقدار مایع تولید شده در چشم کاهش میابد و با این حال، زمانیکه دارو دارای عارضه جبران ناپذیری باشد روش های جراحی هم انجام میشود
علاوه بر این، عمل جراحی لیزر به طور فزاینده ای به عنوان یک مرحله میانی بین داروها و جراحی های سنتی است. رایج ترین نوع جراحی برای گلوکوم به نام trabeculoplasty با زاویه باز انجام می شود . این روش بین ده تا بیست دقیقه طول می کشد و بدون درد است.
اگر چه ترابکولکتومی یک عمل جراحی نسبتا خوبی است، در حدود یک سوم از بیماران ظرف پنج سال آینده بعد از عمل جراحی دچار آب مروارید می شوند. با این حال، پس از ترابکولکتومی، بیشتر بیماران قادر به قطع تمام داروهای ضد گلوکوم هستند . فقط ده تا پانزده درصد از بیماران نیاز به عمل جراحی اضافی دارند
در عمل جراحی سنتی، جراح یک بخش کوچک از ترابکولار، تخلیه چشم انجام می دهد تا زلالیه آسان تر تخلیه شود ، فشار چشم کاهش یابد. این روش معمولا تحت بی حسی موضعی ترجیحا با بستری کوتاه انجام می شود و روز بعد از عمل جراحی دکتر فشار چشم را بررسی میکند، پس از عمل، ممکن است چند هفته بهبودیش طول بکشد
حقایقی در مورد آب سیاه
گلوکوم دومین علت قابل درمان شایع ترین نابینایی در سراسر جهان است. گلوکوم دومین علت کوری در کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته است، . تخمین زده شده 13 درصد از نابینایان در هند در اثر گلوکوم کور شده اند. تخمین زده می شود که 50 درصد از بیماران مبتلا به گلوکوم در سراسر جهان و 80 درصد از بیماران مبتلا به گلوکوم در کشورهای در حال توسعه مانند هند، از این بیماری چشمی غافل هستند چون این بیماری در مراحل اولیه علامتی ندارد
این مطلب توسط تیم مترجمین مجله پزشکی دکتر سلام ترجمه شده است و استفاده از آن فقط با ذکر منبع مجاز می باشد
