ایمپلنت دندان را می توان از جمله درمان های دائمی در علم پزشکی به شمار آورد. متخصصین بر این باورند که طول عمر هر ایمپلنت دندانی بالغ بر سی سال است و همین امر موجب محبوبیت این نوع درمان شده است. در این مطلب قصد داریم تا به بررسی کامل مراحل ایمپلنت دندان بپردازیم. در ادامه با دکتر سلام همراه باشید.
دکتر نوروززاده افزود: اگر بخواهیم به ذکر مراحل ایمپلنت دندان بپردازیم می‌توان گفت در مرحله اول پایه ایمپلنت که فیکسچر نام دارد قرار داده می‌شود. این پایه در داخل استخوان فک کاشته می‌شود. این پایه بر اساس فک بیمار و عرض استخوان فک او ساخته می‌شود. جوش خوردن و پیوند پایه ایمپلنت دندان به فک حدود چند ماه طول می‌کشد. بعد از ۳ الی ۶ ماه مرحله دوم از مراحل ایمپلنت دندان آغاز می‌شود که همان مرحله پروتز است. پروتز می‌تواند به صورت ثابت یا متحرک باشد. پروتز ثابت یا همان روکش روی فیکسچر، طی حدود چهار جلسه قالب‌گیری از ایمپلنت و امتحان، به بیمار تحویل داده می‌شود. ایمپلنت‌ها می‌توانند به صورت پایه‌هایی برای پروتز متحرک نیز به کار روند، که پروتز متحرک به صورت دکمه فشاری روی آنها قرار می‌گیرد و محکم‌تر از حالت عادی در داخل دهان قرار می‌گیرد.
جراحی یک مرحله‌ای
در این روش نیازی به پوشاندن روی ایمپلنت با لثه نیست و ایمپلنتی یک تکه‌ای با حلقه فلزی پیرامونی به گونه‌ای طراحی می‌شود که هنگام التیام یافتن استخوان از لثه بیرون بزند. میله پس از سپری شدن زمان التیام به ایمپلنت به گونه‌ای متصل می‌شود که امکان ساخت تاج جایگزین دندان از دست رفته فراهم گردد. تکنیک یک مرحله‌ای در روشی دیگر با اتصال سریع میله موقت التیام دهنده به ایمپلنتی دو تکه‌ای انجام می‌شود که تقریباً به روشی مشابه با ایمپلنت یک تکه‌ای از لثه بیرون می‌زند. با توجه به این که میزان موفقیت هر دو ایمپلنت یک و دو مرحله‌ای مشابه است، باید در مورد بهترین روش با دندانپزشک مشورت نمود و شیوه انجام عمل‌های یک یا دو مرحله‌ای را به تفصیل بررسی کرد.
جراحی دو مرحله‌ای
در این روش پایه ایمپلنت دندانی در استخوان فک قرار می‌گیرد و به وسیله لثه روی آن پوشانده می‌شود. به این ترتیب ایمپلنت دندانی دیگر قابل مشاهده نیست و همچنین هیچگونه فشاری به ایمپلنت وارد نمی‌شود. مدت زمان التیام ایمپلنت در فک پایین دو ماه و در فک بالا سه ماه است. بعد از این مدت لثه کنار زده می‌شود و سر ایمپلنت کنار زده می‌شود تا بتوان آن را دید و قطعه‌ای شبیه یک پیچ به صورت موقتی روی آن نصب می‌گردد. بعد از مدت حدودا دو هفته قالب‌گیری از ایمپلنت برای ساخت تاج دندان انجام می‌شود. در این مدت می‌توان از پروتز موقت استفاده نمود. البته باید توجه داشت که این پروتز شب‌ها هنگام خواب باید از دهان خارج شود. یکی از مزایای این نوع جراحی این است که ایمپلنت دندان در زیر لثه قرار دارد و دیده نمی‌شود.
جراحی سه مرحله‌ای
پرکاربردترین روش قرار دادن ایمپلنت دندان “راهبرد مرحله‌ای” است. ایمپلنت در مرحله نخست طی عمل جراحی جای گذاری ریشه دندان داخل استخوان و زیر لثه قرار داده می‌شود. پوشانده شدن ایمپلنت با لثه در زمان التیام یافتن و جوش خوردن با استخوان از آن در برابر نیروهای خارجی محافظت می‌کند. روی ایمپلنت پس از التیام یافتن و جوش خوردن کامل با برداشتن مقداری از لثه پوشاننده ایمپلنت باز می‌شود.
جراح در مرحله‌ی دوم، جوش خوردن و یکپارچه شدن ایمپلنت با استخوان را بررسی می‌کند و در صورت موفقیت آمیز بودن فرایند نوعی میله، به نام اباتمنت، را به ایمپلنت متصل می‌کند که از درون لثه خارج می‌شود. اباتمنت‌ها در انواع گوناگون و به صورت پیش ساخته در کارخانه یا سفارشی در لابراتوار دندانپزشک تهیه می‌شوند. سپس زمان کافی برای التیام یافتن لثه اطراف میله و شکل گیری حلقه‌ای در اطراف آن در نظر گرفته می‌شود. پس از آن دندانپزشک شرایط را بررسی و آماده بودن برای مرحله نهایی یعنی قرار دادن دندان یا دندان‌های مصنوعی را اعلام می‌کند.
بر اساس پژوهش‌های انجام شده غالباً می‌توان میله و ایمپلنت را همزمان در دهان قرار داد. البته این همزمانی محدودیت‌هایی دارد، اما دیگر نیازی به انجام جراحی دوم و باز کردن روی ایمپلنت نخواهد بود. در هر حال همچنان باید اجازه داد تا فرایند التیام به خوبی انجام شود و ایمپلنت و استخوان به یکدیگر جوش بخورند.
در این بین باید از میله‌ها در برابر نیروهای ناشی از جویدن محافظت کرد تا عمل جوش خوردن و التیام یافتن به خوبی انجام شود. پس از آن که زمان کافی سپری شد و دندانپزشک یکپارچه شدن ایمپلنت و استخوان را تایید کرد، مرحله پایانی ترمیم انجام می‌شود. دندان مصنوعی در این مرحله ساخته می‌شود و به ایمپلنت متصل می‌گردد.