محققان دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو و مدرسه پزشکی سان دیگو با همکارانی در آریزونا و لوئیزیانا، در تایید مدل های محاسباتی قبلی، گزارش کردند که “خاطرات اپیزودیک در هیپوکامپ مغز انسان توسط مجموعه های مجزا و مجموعه ای از نورون ها کد گذاری می شود.” این یافته ها در 15 ژانویه در PNAS Online Early Edition منتشر شده است.
خاطرات اپیزودیک خاطراتی از وقایع گذشته است که در یک زمان و مکان خاص اتفاق افتاده است، یک قسم مرتب سازی سفر ذهنی زمان برای فراخوانی؛ برای مثال یک جشن تولد در گذشته یا یک مکالمه با یک دوست.
رمزگذاری خاطرات اپیزودیک در هیپوکامپ اتفاق می افتد، (یک جفت از مناطق کوچک شبیه به اسب دریایی که به طورعمیق درون بخش مرکزی مغز قرار دارد) اما مکانیزم دقیق و تعداد نورونهای درگیر درآن مشخص نشده است.
دکتر John Wixted محقق اول و استاد برجسته در گروه روانشناسی در UC سن دیگو و نویسنده این تحقیق می گوید: دانشمندان به اینگونه موضوعات، نه تنها به دلیل مفاهیم آنها برای مدل های حافظه ای علاقه دارند، بلکه به دلایل مربوط به سلامت نیز به آن علاقه مند هستند.” به عنوان مثال، دژنراسیون در این ناحیه مغز مسئول از بین رفتن حافظه در مراحل اولیه بیماری آلزایمر است.”
دکتر Wixted با دکتر لری اسکایر، استاد برجسته روانپزشکی، علوم اعصاب و روانشناسی در دانشکده پزشکی دانشگاه سن دیگو و همکارانش، عملکرد مغزی 20 بیمار مبتلا به صرع را تحت نظارت داخل جمجمه به منظور اهداف بالینی مورد مطالعه قرار دادند. از آنها خواسته شد تا اگر کلمه جلوتر را به یاد آوردند، بگویند که آیا این کلمات، “جدید” هستند یا “قدیمی”. فعالیت عصبی شدیدی که در هیپوکامپ همراه با کلمات تکراری و نه با کلمات جدید، به وجود آمده بود، شواهدی از فعالیت مربوط به حافظه اپیزودیک بود.
دانشمندان بر این باور بودند که خاطرات اپیزودیک افراد رمزنگاری می شود و توسط فعالیت هایی قوی از مجموعه های کوچک (کمتر از 2.5 درصد) و اغلب غیر اشتراکی از نورون های هیپوکامپ نشان داده می شوند؛ یک یافته که شاید به توضیح این که چرا تلاش های تحقیق گذشته برای شناسایی این روند تلاش کرده اند، کمک کند.
در همان زمان، آنها اشاره کردند که میزان شلیک یا فعالیت نورون های هیپوکامپ باقی مانده (تقریبا 97.5 درصد) سرکوب شد؛ یک پدیده به نام تشدید عصبی. این یافته ها قابل توجه هستند زیرا آنها تایید می کنند که آنچه که دانشمندان مدتهاست به آن معتقدند، درست است اما شواهد مستقیمی برای آن وجود ندارد.
محققان همچنین فعالیت های مربوط به آمیگدال را جستجو کردند، یک منطقه در نزدیک مغز که با احساسات و حافظه هیجانی همراه است. مدل ها پیش بینی نمی کنند که خاطرات اپیزودیک در ناحیه آمیگدال همانطور که در هیپوکامپ قرار دارند، توسط مجموعه های جداگانه عصبی کد گذاری شده اند، و در واقع، دانشمندان چنین فعالیتی را در آنجا پیدا نکردند.
دکتر اسکایر گفت: “اگر درمان ها و پیشگیری ها برای مشکلات حافظه و برای بیماری هایی که حافظه را تحت تاثیر قرار می دهند، توسعه یابند، پس مهم خواهد بود که بدانیم مغز چگونه یادگیری و حافظه را انجام می دهد: کدام ساختارهای مغزی برای حافظه مهم هستند و چه کارهایی انجام می دهند؟ در این مطالعه، ما آن چه را که به دلیل مدل های علمی توسعه یافته قبلی از حافظه، ازدست رفته بود، به سادگی پیدا کردیم.
برگردان: سیما آزادفلاح
