بیماری لوپوس: علائم، عوامل خطر، تشخیص و درمان لوپوس

لوپوس یک بیماری خودایمنی است و زمانی اتفاق می افتد که سیستم ایمنی بدن شما به بافت ها و اندام های خود، حمله می کند. التهاب ناشی از لوپوس می تواند بر بسیاری از سیستم های مختلف بدن تاثیر بگذارد ، از جمله مفاصل، پوست، کلیه ها، سلول های خونی، مغز، قلب و ریه ها.

تشخیص بیماری لوپوس می تواند دشوار باشد چرا که علائم و نشانه های آن، اغلب تقلید از بیماری های دیگر است. به طور کلی بیماری های خودایمنی علائم و نشانه های مشابهی دارند ؛ لذا تشخیص آنان را سخت می کند.

علائم خاص لوپوس عبارتند از راش صورت ( جوش و دانه ) که شبیه به بال های پروانه است و روی هر دو گونه بوجود می آید – در بسیاری از موارد راش پوستی ایجاد می شود اما همه ی موارد را شامل نمی شود.

برخی از مردم از زمان تولد مستعد ابتلا به لوپوس هستند که ممکن است به دلیل عفونت، داروهای خاص و یا حتی نور خورشید، این بیماری خودایمنی خود را نشان دهد. هیچ درمانی برای لوپوس وجود ندارد اما درمان ها به کنترل علائم لوپوس کمک می کنند.

علائم لوپوس

علائم و نشانه های بیماری لوپوس کاملاً مشابه هم نیستند. علائم لوپوس ممکن است به آرامی و یا ناگهانی ظاهر شود، ممکن است خفیف یا شدید باشند و ممکن است موقت یا دائمی باشند. اکثر افراد ، مبتلا به لوپوس خفیف هستند که آن را انفجار لوپوس می نامند. در یک مدت زمانی ممکن است علائم و نشانه های لوپوس بدتر شوند ، سپس بهبود پیدا کرده و یا حتی به طور کامل برای مدتی ناپدید شوند.

علائم و نشانه های لوپوس بستگی به سیستم بدنی فرد دارد ؛ رایج ترین علائم و نشانه های لوپوس عبارتند از :

خستگی

تب

درد مفاصل، سفتی و تورم

راش های پوستی پروانه ای شکل روی صورت که گونه ها و برآمدگی بینی و یا هرجای دیگری از بدن را تحت تاثیر قرار می دهند.

زخم های پوستی که با قرار گرفتن در معرض نور خورشید نمایان می شوند. ( حساسیت به نور )

انگشتان دست و پا در زمان سرد شدن یا زمان های استرس زا به رنگ سفید یا آبی تغییر رنگ می دهند. ( پدیده رینود )

تنگی نفس

درد قفسه سینه

خشکی چشم

سردرد، سرگیجه و از دست دادن حافظه

چه زمان به پزشک مراجعه کنیم ؟

اگر تب مداوم، راش پوستی ناشناخته، درد ماندگار و یا خستگی داشتید ؛ به پزشک خود مراجعه کنید.

علل ابتلا به لوپوس

همانطور که گفته شد، لوپوس زمانی اتفاق می افتد که سیستم ایمنی بدن شما به بافت های سالم بدن شما حمله کند. ( بیماری های خودایمنی ) احتمال دارد که لوپوس ترکیبی از مسائل ژنتیکی و محیطی باشد. به نظر می رسد کسانی که مستعد بیماری لوپوس به صورت ارثی هستند، هنگامی که در محیط چیزی آنها را تحریک کند باعث ابتلا به لوپوس می شوند. علت ابتلا به بیماری لوپوس در اغلب موارد ، با این حال ناشناخته است. برخی از عوامل تحریک کننده عبارتند از :

نور خورشید . قرار گرفتن در معرض آفتاب می تواند زخم های پوستی لوپوس را ایجاد کند و یا ممکن است افراد حساس تحریک شده و پاسخ داخلی بدهند.

عفونت . یک عفونت می تواند شروع کننده لوپوس و یا دلیلی برای بازگشت لوپوس باشد.

داروها . لوپوس می تواند با مصرف انواع خاصی از داروهای فشار خون، داروهای ضد تشنج و آنتی بیوتیک ها ایجاد شود. افرادی که مبتلا به لوپوس ناشی از دارو هستند ، معمولاً هنگامی که دارو را قطع می کنند ، بهتر می شوند. به ندرت امکان دارد که بعد از قطع مصرف دارو، علائم ادامه پیدا کند.

عوامل خطر در ابتلا به لوپوس

فاکتورهایی که احتمال ابتلا به بیماری لوپوس را افزایش می دهند ، عبارتند از :

جنسیت شما . لوپوس در زنان رایج تر از مردان است.

سن . گرچه لوپوس در همه ی سنین می تواند اتفاق بیفتد اما اغلب اوقات در سنین 15 تا 45 سالگی تشخیص داده می شود.

نژاد . لوپوس در نژاد آفریقایی-آمریکایی، اسپانیایی و آسیایی آمریکایی‌ ها شایع تر است.

عوارض جانبی لوپوس

التهاب ناشی از لوپوس می تواند روی بسیاری از مناطق بدن شما تاثیر بگذارد، از جمله :

کلیه ها : لوپوس می تواند به کلیه آسیب جدی وارد کند و نارسایی کلیه یکی از علل اصلی مرگ در افراد مبتلا به لوپوس است.

مغز و سیستم عصبی مرکزی : اگر لوپوس بر روی مغز شما تاثیر گذاشته باشد، ممکن است سردرد، سرگیجه، تغییرات رفتاری، مشکلات بینایی و حتی سکته یا تشنج را تجربه کنید. بسیاری از افراد مبتلا به لوپوس مشکلات حافظه را تجربه می کنند و بیان افکارشان می تواند برای آنها سخت باشد.

خون و رگ های خونی : لوپوس ممکن است منجر به مشکلات خون، از جمله کم خونی و افزایش خطر خونریزی یا لخته شدن خون گردد. همچنین می تواند باعث التهاب رگ های خونی ( واسکولیت ) شود.

ریه ها : ابتلا به لوپوس باعث افزایش احتمال ایجاد حفره قفسه سینه ( پلورزی ) می شود که باعث دردناکی تنفس می شود. خونریزی به ریه ها و پنومونی نیز امکان پذیر است.

قلب : لوپوس می تواند باعث التهاب عضلات قلب، شریان ها یا غشاء قلب (پریکاردیت) شود. خطر بیماری قلبی عروقی و حملات قلبی نیز به شدت افزایش می یابد.

انواع دیگر عوارض جانبی لوپوس

ابتلا به لوپوس ، خطر ابتلا به بیماری های زیر را نیز افزایش می دهد :

عفونت : افرادی که به لوپوس مبتلا می شوند ، نسیت به عفونت، آسیب پذیرتر هستند ؛ زیرا هر دو بیماری و درمان آن می توانند سیستم ایمنی بدن را تضعیف کنند.

سرطان : داشتن لوپوس به نظر می رسد خطر ابتلا به سرطان را افزایش می دهد ؛ با این حال این خطر کوچک است.

مرگ بافت استخوان ( نکروز آواسکولار ) : این اتفاق زمانی می افتد که موجودی خون استخوان کم می شود و اغلب باعث شکستگی های کوچک در استخوان و در نهایت فروپاشی استخوان می شود.

عوارض بارداری : زنان مبتلا به لوپوس خطر ابتلا به سقط جنین را افزایش می دهند. لوپوس خطر ابتلا به فشار خون بالا در دوران بارداری (پره اکلامپسی) و زایمان زودرس را افزایش می دهد. برای کاهش خطر این عوارض، پزشکان اغلب توصیه می کنند که بارداری را تاخیر بیاندازید تا زمانی که بیماری شما حداقل شش ماه تحت کنترل باشد.

تشخیص بیماری لوپوس

تشخیص لوپوس دشوار است، زیرا علائم و نشانه ها از فرد به فرد متفاوت است. علائم و نشانه های لوپوس ممکن است در طول زمان تغییر کند و با سایر اختلالات دیگر مشترک است.

هیچ آزمایشی نمیتواند لوپوس را تشخیص دهد.ترکیبی از آزمایش خون و ادرار ، علائم و نشانه ها و آزمایشات فیزیکی منجر به تشخیص لوپوس می شود.

درمان لوپوس

درمان لوپوس بستگی به علائم و نشانه های شما دارد. دارویی که پزشک برای شما تجویز می کند، بستگی به نشانه ها دارد. داروهایی که معمولاً برای کنترل لوپوس استفاده می شوند، عبارتند از :

داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی ( NSAIDs ) : برای درمان درد، تب و تورم مرتبط با لوپوس از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی نظیر ناپروکسن سدیم و ایبوپروفن استفاده می شود. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی قوی تر با نسخه در دسترس هستند. عوارض جانبی داروهای ضد التهاب عبارتند از : خونریزی معده، مشکلات کلیوی و افزایش خطر بیماری های قلبی.

داروهای ضد مالاریا : داروهایی که معمولا در درمان مالاریا استفاده می شوند مانند هیدروکسی کلروکین ، که بر سیستم ایمنی تاثیر می گذارد و می تواند به کاهش خطر عود لوپوس کمک کند. عوارض جانبی می تواند شامل ناراحتی معده و به ندرت، آسیب به شبکیه چشم می باشد. هنگام مصرف این داروها، آزمایشات چشمی منظم، توصیه می گردد.

کورتیکو استروئید : پردنیزون و انواع دیگر کورتیکواستروئیدها می توانند از التهاب لوپوس جلوگیری کنند. دوزهای بالا از استروئیدهایی مانند متیل پردنیزولون ، اغلب برای کنترل بیماری های جدی که مربوط به کلیه ها و مغز می شوند، مورد استفاده قرار می گیرند. عوارض جانبی شامل افزایش وزن، کبودی، پوکی استخوان، فشار خون بالا، دیابت و افزایش خطر عفونت است. خطر عوارض جانبی با دوزهای بالاتر و درمان طولانی مدت افزایش می یابد.

داروی سرکوب‌کننده سیستم ایمنی : داروهایی که سیستم ایمنی را سرکوب می کنند ممکن است در موارد جدی برای لوپوس مفید واقع شوند. به عنوان مثال آزاتیوپرین، میکوفنولات موفتیل و متوتروکسات از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی هستند. عوارض جانبی بالقوه ممکن است شامل افزایش خطر عفونت، آسیب کبدی، کاهش باروری و افزایش خطر ابتلا به سرطان می باشد.

داروهای بیولوژیک : نوع متفاوتی از دارو ، بلیمومب ( belimumab ) می تواند علائم لوپوس را در برخی افراد کاهش دهد. عوارض جانبی تهوع، اسهال و عفونت است و به ندرت می تواند بدتر شدن افسردگی را در پی داشته باشد.

ریتوکسیماب ( ریتوکسان ) : می تواند در لوپوس پایدار ، سودمند باشد. عوارض جانبی شامل واکنش آلرژیک به تزریق و عفونت می باشد.