در هفته های اخیر فعالیت های آنفلوآنزا در کشورهایی که در حال گذراندن فصل زمستان خودهستند، به شدت افزایش یافته است؛ برطبق آخرین گزارش CDC FluView فعالیت های گسترده در 49 کشور گزارش شده است. در حالی که واکسیناسیون آنفلوآنزا مهم ترین راه برای جلوگیری از آن است، داروهای ضد ویروسی نیز مهمترین راه برای درمان عفونت آنفلوآنزا می باشد.
مطالعات نشان داده است که درمان اولیه با داروهای ضدویروسی آنفلوانزا طول مدت تب و علائم بیماری را کاهش می دهد و می تواند خطر ابتلا به عوارض جدی آنفلوانزا را کاهش دهد.
مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریها CDC توصیه می کند که این داروها در اسرع وقت در افرادیکه به شدت بیمار هستند یا افرادی که در معرض خطر ابتلا به عوارض جدی آنفلوآنزا هستند و علائم آن را دارند، استفاده شود.
برای افرادی که دارای سن بالا یا عوامل بیماری هستند و آنها را در معرض خطر ابتلا به عوارض جدی آنفلوآنزا قرار می دهد، درمان سریع با داروهای ضد ویروسی آنفلوانزا می تواند به معنای تفاوت بین داشتن یک بیماری خفیف و اقامت در بیمارستان باشد.
در این زمان واکسیناسیون برای جلوگیری از موارد جدید آنفلوانزا هنوز هم یک ایده خوب است. هفته های مشابهی ازنظر احتمال ابتلا به آنفلوآنزا در طول فصل شایع آن وجود دارد، بنابراین واکسیناسیون هنوز هم می تواند حفاظت
مهمی را ارائه دهد.
در حالیکه ویروس آنفلوآنزا (A (H3N2 تا به امروز شایع تر بوده است، پخش شدن سایر ویروسهای مختلف آنفلوانزا در زمان های مختلف فصل غیرعادی نیست و بیشتر واکسن های آنفلوآنزا در برابر چهار ویروس مختلف آنفلوآنزا محافظت می بخشد.
1- سه مرحله برای مبارزه با آنفلوآنزا
اگر پزشک شما داروهای ضد ویروسی آنفلوآنزا را تجویز کند، آنها را مصرف کنید:
– افرادی که در معرض خطر بالای ابتلا به عوارض آنفلوآنزا هستند، باید در صورت داشتن علائم آنفلوآنزا حتی اگر در این فصل واکسینه شده باشند، سریعا با یک متخصص مراقبت های بهداشتی تماس بگیرند.
– اگر شما دراثر ابتلا به آنفلوآنزا بیمار هستید، می توانید برای درمان بیماری خود از داروهای ضد ویروسی استفاده کنید.
– مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریها CDC توصیه می کند که درمان سریع بیماران مبتلا به آنفلوآنزای پرخطر و به شدت بیمار، با داروهای ضد ویروسی شروع شود.
– این بسیار مهم است که داروهای ضد ویروسی در ابتدا برای درمان بیماران بستری، افراد مبتلا به بیماری آنفلوانزا شدید و افرادی که در معرض خطر ابتلا به عوارض جدی آنفلوآنزا براساس سن و یا سلامتشان هستند، استفاده شود.
هر روز اقدامات پیشگیرانه ای را برای جلوگیری از گسترش میکروب ها انجام دهید:
– در صورت امکان سعی کنید از تماس نزدیک با افراد بیمار جلوگیری کنید. اگر بیمار هستید، در حد امکان از تماس با دیگران اجتناب کنید تا از آلودگی آنها به ویروس جلوگیری کنید.
– حداقل به مدت 20 ثانیه دست های خود را با آب و صابون بشویید. اگر صابون و آب در دسترس نباشد، با دستمال های مرطوب بر پایه الکل دستهای خود را مالش دهید. همچنین سطوح و اشیایی را که ممکن است با میکروب ها یی مانند آنفلوآنزا آلوده شده باشد، تمیز و ضد عفونی کنید.
– از دست زدن به چشمان، بینی یا دهان خود اجتناب کنید، زیرا میکروب ها به این طریق گسترش می یابند. هنگام سرفه کردن یا عطسه کردن، دهان و بینی خود را با دستمال بپوشانید. اگر هنوز در این فصل واکسن آنفلوانزا دریافت نکرده اید واکسیناسیون کنید – خیلی دیر نیست!
– تا زمانی که ویروس های آنفلوآنزا گردش می کنند، حتی در ماه ژانویه یا بعد از آن، واکسیناسیون باید در طول فصل آنفلوانزا ادامه یابد.
– برای هرفرد 6 ماهه و مسن تر توصیه می شود هر سال واکسیناسیون آنفلوانزا را دریافت کنند، به استثناء موارد نادر.
– واکسن آنفلوآنزا برای پیشگیری از بیماری آنفلوآنزا استفاده می شود، نه برای درمان آن.
– واکسن های آنفلوآنزا فرد را در برابر سه یا چهار ویروس مختلف آنفلوآنزا محافظت می کنند.
– پس از واکسیناسیون دو هفته طول می کشد تا سیستم ایمنی بدن پاسخ کامل بدهد و آنتی بادی ها حمایت لازم را ارائه کنند.
با گذشت چند هفته از فعالیت آنفلوآنزا، که برای این فصل انتظار می رود، اگر قبلا چنین کاری نکرده اید، هنوز وقت برای دریافت واکسن وجود دارد. تا زمانی که ویروس های آنفلوآنزا گردش می کنند، واکسیناسیون می تواند شما را از ابتلا به آن محافظت کند.
یادآوری مهم برای والدین و مراقبان: برخی از کودکان 6 ماهه تا 8 ساله به 2 دوز واکسن آنفلوانزا برای حفاظت کافی در برابر آن نیاز دارند. بچه هایی در این گروه سنی که برای اولین بار واکسینه می شوند، باید 2 دوز واکسن آنفلوآنزا دریافت کنند، بین دوبار واکسینه شدن، حداقل 28 روز فاصله داشته باشد. بعضی از کودکانی که قبلا واکسن آنفلوانزا دریافت کرده اند نیز، ممکن است 2 دوز نیاز داشته باشند. پزشک فرزند شما یا سایر کارکنان مراقبت های بهداشتی می تواند به شما بگوید که آیا فرزند شما نیاز به دوز دیگری دارد یا خیر.
مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریها CDC معمولا مطالعات خود را در طول فصل آنفلوانزا انجام می دهد تا مشخص کند که واکسن های آنفلوآنزا چقدر خوب کار می کنند. در حالی که اثربخشی واکسن ممکن است متفاوت باشد، مطالعات اخیر توسط محققان CDC و دیگر متخصصان نشان می دهد که واکسیناسیون آنفلوانزا در میان جمعیت کلی زمانی که ویروس های واکسن مانند آن دسته از ویروس هایی هستند که در جامعه گسترش می یابند، خطر بیماری آنفلوآنزا را 30 تا 60 درصد کاهش می دهد.
2- چه کسی در معرض خطر است؟
هر فردی در معرض ابتلا به آنفلوآنزا قرار دارد. در حالی که این تعداد در کشورها متفاوت است، میلیون ها نفر بیمار می شوند، صدها هزار نفر در بیمارستان بستری می شوند و هزارها تا ده ها هزار نفر دراثر آنفلوآنزا سالانه جان می سپارند.
برخی افراد در معرض خطر ابتلا به عوارض جدی ناشی از آنفلوآنزا مانند پنومونی و یا بدتر شدن وضعیت سلامت مزمن قرار دارند. برای کسانی که در معرض خطر عوارض بالا هستند، این به خصوص مهم است که هر فصل واکسینه شوند. همچنین برای افرادی که در معرض علائم آنفلوانزا قرار دارند، باید سریعا درمورد مصرف داروهای ضد ویروسی با پزشک خود مشورت
کنند. برخی از افراد دارای خطر بالا عبارتند از:
– کودکان زیر 5 سال، به ویژه کودکان زیر 2 سال
– افراد 65 ساله و بالاتر
– زنان باردار (و زنانی که دو هفته از زایمان آنها گذشته است)
– کارکنان خانه های پرستاری و سایر امکانات درمانی بلند مدت
و افرادی که دارای شرایط پزشکی زیر هستند از جمله:
– افراد مبتلا به آسم
– دارای شرایط عصبی و عصبی گسترش یافته (از جمله اختلالات مغز، نخاع، اعصاب محیطی و عضلات مانند فلج مغزی، صرع، اختلالات تشنج، سکته مغزی، ناتوانی ذهنی، تاخیر در رشد متوسط تا شدید، آسیب دیستروفی عضلانی یا آسیب نخاعی)
– بیماری مزمن ریوی (مانند بیماری مزمن انسدادی ریوی (COPD) و فیبروز کیستیک)
– بیماری های قلبی (مانند بیماری های مادرزادی قلبی، نارسایی احتقانی قلب و بیماری عروق
کرونر)
– افراد مبتلا به چاقی شدید (شاخص توده بدنی 40 یا بیشتر)
به خصوص مهم است که افرادی که در این گروه های دارای خطر بالا قرار می گیرند، واکسینه شوند، اما بسیار مهم است که افرادی که در این گروه ها هستند، در صورت بروز علائم آنفلوانزا، به سرعت مراقبت های پزشکی را دریافت کنند.
