با اینکه سالیان سال است به دانش آموزان در خصوص اهمیت برنامه ریزی و استفاده بهینه از زمان توصیه های می شود ولی هنوز نتوانسته اند به اهداف اساسی برسند. در این مقاله از دکتر سلام در مورد مدیریت زمان توسط دانش آموزان اطلاعاتی را گردآوری کرده ایم. توصیه می کنیم که حتما این مقاله را مطالعه کنید و از دست ندهید. با ما همراه شوید.
“ساعت زمان” در پایان تکالیف روزانه، این هدف را در ذهن دانش آموز ترسیم می کند و به صورت غیر مستقیم به او گوشزد می کند که حتی در ساعات خارج از مدرسه و در منزل هم، معلمش او را رصد کرده و تحت کنترل دارد.
با این که سالیان سال است درباب اهمیت برنامه ریزی برای استفاده بهینه از زمان به دانش آموزان توصیه هایی می شود و این مساله مورد تاکید است، اما آنچنان که باید و شاید این موضوع نتوانسته به اهداف اساسی خود دست یابد. به نظر می رسد در این راستا، اموزش های کاربردی تر مغفول مانده و صرفا به توصیه ها و تاکیدها بسنده شده است.
طبیعی است تا زمانی که دانش آموز اهمیت واقعی و ملموس برنامه ریزی را درک نکرده است، امکان رسیدن به شرایط استاندارد در این عرصه بسیار کم خواهد بود. صرف تاکید بر تئوریهایی در این باره قطعا کافی نیست و ضرورت دارد دانش آموز به صورت ملموس جذابیت ها و اهمیت مدیریت زمان را درک کرده و جذابیت ها و خاصیت های مدیریت زمان در او نهادینه و درونی شود.
در راستای آموزش مفاهیمی همچون نظم، خداشناسی و دیگر مسائل دینی و تربیتی، آموزش مفهوم مدیریت زمان در سنین ابتدایی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. مدیریت زمان به او می آموزد که در تقسیم بندی اوقات خود در منزل و در خارج از منزل، باید تدابیری بیندیشید تا بتواند بر هر مشکل احتمالی غلبه کرده و مسیر درست را پیدا کند.
به همین دلیل ترسیم “ساعت زمان” در پایان تکالیف روزانه، این هدف را در ذهن دانش آموز ترسیم می کند و به صورت غیر مستقیم به او گوشزد می کند که حتی در ساعات خارج از مدرسه و در منزل هم، معلمش او را رصد کرده و تحت کنترل دارد. او باید از همان ساعت ورود به منزل تا هنگام خواب، زمان خود را مدیریت کند و به صورت بهینه از آن استفاده کند. زیرا بر اساس طرح مدیریت زمان، او باید روز بعد، پاسخگو باشد. و البته خودش نیز با دیدن ثمرات مثبت مدیریت زمانش و تشویق شدن، احساس خوبی به مدیریت زمان خود خواهد داشت. این همان مرحله مهم در نهادینه شدن یک رفتار یا فرهنگ جدید است که روی خانواده هم تاثیر مثبت خواهد گذاشت.
او باید اینگونه آموزش ببیند که حتی برای بازی کردن، خواب نیمروزی و تماشای تلوزیون و … هم باید برنامه ریزی داشته باشد. در این صورت است که با توکل بر خدا و برنامه ریزی در سنین بزرگسالی، نیز با گذشت زمان و یا هدر رفتن آن مشکلی نخواهد داشت. یعنی در واقع او یادگرفته زمانش را بیهوده صرف نکند و در برابر آن اتفاقا از هر مدیریتی که بر زمان خود داشته، بیشترین بهره و لذت را برده است. پس اینگونه است که ساعت زمان، برای او امکان جدیدی را برای پیشرفت و لذت بردن از زندگی فراهم کرده است که افراد فاقد این استراتژی، از آن محروم هستند.
در راستای رسیدن به چنین هدفی، بحث “ساعت زمان”، برای دانش آموزان تدارک دیده شده است و دانش آموز رفته رفته به اهمیت ملموس و واقعی آن پی خواهد برد. در طرح مذکور دانش آموز طی جدولی، زمانی را که صرف کارهای متعدد در منزل می کند نوشته و هر روز تلاش دارد که ساعت زمانش، بیش از هر روز دیگر و بیش از دیگران، به کارهایی اختصاص یابد که او برجسته تر و ویژه تر از دیگران کرده و مسیر موفقیتش را هموارتر می کند
منبع: دانا