کودک هنگامی که کابوس می بیند از خواب بیدار می شود و در هنگام بیداری بخشی از کابوس یا تمام آن را به خاطر می آورد. کودکان وقتی که کابوس می بینند روی تخت خود می نشینند و شروع به جیغ زدن می کنند یا اینکه به اتاق والدین خود می رود و از آن ها کمک می خواهد.
گاهی هم ممکن است کودک دچار وحشت شبانه در خواب شود و با صدای بلند در خواب داد بکشد و گریه کند اما از خواب بیدار نشود.
کابوسها در چه سنی بروز مییابند؟
کابوس و ترسهای شبانه ممکن است در هر سنی به وجود آیند اما کودکان پیشدبستانی معمولا در تمییز دادن واقعیت و تخیل دچار مشکل میشوند. از این رو، از هیولای زیر تخت یا مردی که درون گنجه کمین کرده، میترسند. اما وقتی کودک وارد مدرسه ابتدایی میشود، نگرانیها و ترسهای شبانه او بیشتر براساس رویدادهای واقعی ازجمله ترس از توفان، آسیبدیدگی یا آتشسوزی شکل میگیرند.
علل کابوس
علل و موجبات اصلی کابوس ها ممکن است بر اثر رویدادها و مسائل ترسناکی باشد که کودک در طی روز در تلویزیون میبیند یا در داستانها و کتابها میخواند و یا اطرافیان تعریف میکنند و یا اصولا مسئلهای باشد که کودک خود شخصا با آن رو به رو است مانند: دعواها ، مشکلات احساسی و در بچههای بزرگتر مشکلات در مدرسه و شاید سختی تکالیف درسی و غیره. همچنین کابوس های کودک میتواند تاثیراتی از اعمال روزانه باشد، یک روز فشرده و سخت میتواند باعث کابوس هنگام خواب شود.
البته خوابهای وحشتناک میتواند از تخیل کودک هم شکل بگیرد بدون اینکه معنای خاصی داشته باشد. در بچههای کوچک این خوابها قسمتی از رشد آنهاست و وقتی از خواب میپرند بلافاصله به خواب میروند و در فردا آن روز چیزی به یاد نمیآورند. هر کابوسی به این معنی نیست که مسئلهای وجود دارد. در کودکان تب ، مریضی ، زیاد یا دیر خوردن غذا میتواند نقش مهمی در کابوس داشته باشد.
نحوه برخورد والدین با کابوس
نحوه بر خورد والدین هنگام دیدن خواب های وحشتناک به این گونه است که: هنگامی که کودکی در دل شب فریاد کشید، بی آن که از خواب بیدار شود، باید او را نوازش کرد و آرام در گوشش لالایی نجوا کرد و در این هنگام نباید کودک را حتیالامکان از خواب بیدار کرد.
هنگامی که کودکان کابوس می بینند پدر و مادر ها باید این گونه برخورد کنند: وقتی که کودک در خواب کابوس می بیند و شروع به فریاد زدن می کند نباید او را بیدار کرد. در چنین حالتی باید او را نوازش نمایید و به آرامی برایش لالای بخوابید تا کودک آرام بگیرد.
اما زمانی که کودکتان از صدای فریاد خودش بیدار شد، همچنان وحشت زده و ترسیده است او را در آغوش بگیرید و یک لیوان آب به او بدهید و او را نوازش کنید و با صدای آهسته برایش تعریف کنید که این فقط یک خواب بود و گذشت، آنچه که دیدی همه در خواب بود.
حتی اگر کودک معنی واژه رویا را هنوز یاد نگرفته باشد، طنین آرام بخش صدایتان او را تسکین خواهد داد و به او خواهد فهماند که آنچه که دیده واقعیت نداشته است، و اگر کودک باز هم بیقراری کرد میتوان چراغ را روشن کرد و گفت بیا به دنبال آن چیزی که میترسی بگردیم و یا به او بگوییم چراغ را برایت روشن میگذارم. البته امکان دارد که در بعضی موارد ، صحنههایی از آن کابوس وحشتناک در ذهنش دوباره تکرار شود و از ترس اینکه دوباره آن منظرههای وحشتناک را ببیند از رفتن به رختخواب امتناع ورزد، توصیهای که در این زمان وجود دارد این است که موضوع خوابی را که کودک عنوان میکند را به شکل دیگری به پایان برسانیم به این شکل که مثلا اگر خواب اژدها را دید به او بگوییم که در انتها تو شمشیری داشتی و اژدها را کشتی.
سعی کنید وقتی کودک خواب ترسناک میبیند و به طرف تخت شما میآید او را به تخت خودش باز گردانید چون بعدا خیلی مشکل است که شبهای بعد در اتاق خودش به خواب رود و سعی کنید پیش کودک تا به خواب رفتن وی بمانید و بعد اتاق او را ترک کنید. هنگامی که احساس میکنید دیدن کابوس در کودکتان به علت این است که ذهنش مشغول مسئلهای است باید دقت کنید که چه چیزی در زندگی کودک تغییر یافته است. البته باید از خود کودک کمک گرفت و یک سئوال باز و دقیق پرسید مثلا دیشب چه خوابی دیده بودی؟ یا دقیقا از چه چیزی میترسی؟ و بگذاریم خودش تعریف کند و سعی کنیم بین صحبتهایش حرف نزنیم با دقت گوش کنیم.
زیرا کودک با این عمل ما احساس خواهد کرد که وی را درک میکنیم. البته در کودکانی که کوچکتر هستند نباید انتظار داشته باشیم که خوابشان را واضح بتوانند بیان کنند زیرا کودکان در سنین پائین نمیتوانند دقیقا خوابی را که دیدهاند به روشنی برای دیگران تعریف کنند و فقط ممکن است یک لغت بگویند مثل: زن بد جنس یا سگ بزرگ. در این صورت باید به آنها گفت که در واقعیت و در اتاق او چیزی وجود ندارد و میتوان به همراه کودک همه جای خانه را جستجو کرد.
پس از دیدن کابوس میتوانید این کارها را انجام دهید تا کودکتان احساس بهتری داشته باشد:
به او اطمینان بدهید که شما آنجا حضور دارید.
به او بگویید که این فقط یک رؤیای ترسناک بوده است و اکنون تمام شده است و همه چیز خوب است.
نشان دهید که ترسِ کودک را درک میکنید و این مسأله ایرادی ندارد.
به کودکتان کمک کنید احساس امنیت کند. با هم زیر تخت را چک کنید و به او نشان دهید که غولی در آنجا وجود ندارد. برای کودکان بزرگتر میتوانید یک چراغ خواب تهیه کنید.
به آرامی با کودکتان صحبت کرده و یا شئ مورد علاقهاش (پتو یا عروسک) را به او بدهید؛ در مورد رؤیاهای شیرین با او صحبت کنید و به او کمک کنید تا دوباره در تخت خود به خواب برود.
برای پیشگیری ازکابوس دیدن کودک چه کنیم؟
* از کودک بخواهید درمورد نگرانیهایش با شما صحبت کند. ترس او را دستکم نگیرید و بدانید که اگرچه ممکن است از نظر شما غیرمنطقی باشد اما نگرانیهای کودک در ذهنش کاملا واقعی است. آنچه کودک نگران آن است یا از آن میترسد همیشه با منطق بزرگسالان همخوانی ندارند اما به هرحال وجود دارد و نمیتوان با دلیل و منطق خودتان آن را از بین ببرید. پس نگرانیهای او را بپذیرید و با او همدردی کنید.
* برای اینکه بتوانید کابوسها و وحشت فرزندتان را کنترل کنید از مقالات و کتابهایی که در رابطه با کابوس های شبانه کودک هستند، استفاده کنید. هرچه در این باره بیشتر تحقیق و مطالعه کنید بهتر است. در این صورت میتوانید به او نشان دهید شخصیتهایی که در خواب میبیند، واقعی نیستند و او میتواند بر آنها غلبه کند.
* خیلی از بچهها یک حیوان عروسکی یا پتوی خاص دارند که به آنها کمک میکند شبها بهتر بخوابند. انتخاب یک اسباببازی خاص برای کودک نقش بسزایی در مقابله با کابوس های شبانه خواهد داشت. اگر فرزندتان یکی از این «دوست»ها دارد، به او بگویید که میتواند روی او حساب کند و به کمک او بخوابد.
* تنفس عمیق قبل از خواب برای شما و فرزندتان آرامشبخش خواهد بود. چند دقیقه وقت بگذارید و تمرینات تنفسی قبل از خواب را انجام دهید. این تمرینات را به صورت یک روال شبانه انجام دهید. اگر کودک از انجام این تمرینات لذت برد، میتوانید بیشتر ادامه دهید و حتی او را در کلاس ورزشی کودکان ثبتنام کنید. مسلما حفظ آرامش به کمک این حرکات آسانتر بوده و احتمال کابوس های شبانه را کم خواهد کرد.
*قبل از خوابیدن دستگاه های الکترونیکی مانند موبایل، تبلت و کنسول های بازی را خاموش کنید. مواردی همچون دیدن فیلم های ترسناک، بازی های خشن و اخبار جنایی و حوادث باعث می شود ساعت و کیفیت خواب کودک دچار اخلال شود.
حداقل یک ساعت قبل از اینکه کودک به خواب برود، شرایط را برای خوابیدن او مهیا کنید.