بیماری لوگریگ چیست؟
بیماری لوگریگ نوعی اختلال عصبی است که با ضعف ماهیچه ای و عضلانی همراه است. در این عارضه پروتئین در مایع نخاعی به صورت قابل توجهی افزایش می یابد و موجب التهاب سلول های عصبی مبتلایان می گردد. متاسفانه بیماری لوگریگ در مراحل پیشرفته قابل تشخیص است و در مراحل اولیه قابل شناسایی نیست.
وقتی پروتئين هاي موجود در مايع نخاعي افزایش پیدا می کنند، نشان دهنده آغاز بيماري لوگريگ در بدن می باشند. پژوهشگران علوم پزشكي معتقدند اين یافته، روشی جدید برای بررسی عارضه عصبي لوگريگ در اختیار محققین قرار ميدهد. بيماري لوگريگ (اسكلروز جانبي آميوتروفيك ,ALS) به خاطر از بین رفتن سلول هاي عصبي كنترل كننده فعالیت های عضلات پدید می آید. بررسی اين عارضه بسیار سخت است چون ضعف این عضلات در ديگر عارضه ها هم قابل مشاهده است و اکنون هيچ روش مورد اعتمادي براي ارزیابی بيماري لوگريگ وجود ندارد.
دكتر جيمز كانر و پرسنلش در یک دانشگاه در لوس انجلس در مصاحبه با پايگاه خبري يورك الرت در اينترنت مقاله ای در این زمینه ارائه داده اند اين بيماري بايد به حدی گسترش پیدا کند تا ضعف عضلات در بيمار ایجاد شود و پزشك بتواند متوجه آن شود. محققان معتقدند در صورتی که يك پردازشگر زيستي وجود داشته باشد مي توان این عارضه را از راه آزمايش تشخيص داد. در بعضی مبتلایان ، بيماري احتمال دارد طی 2 سال تکمیل شود و در بعضی مبتلایان نيز اين پروسه بين7 تا 10 سال طول مي كشد. دكتر كانر در کنار دكتر زاكاري سيمسون و دكتر رايان ميچل از مركز پزشكي ، بررسی های فراوانی روی پروتئين هاي موجود در مايع نخاعي انجام دادند.
این تحقیقات ثابت کرد كه باگسترش این بيماري ، سلول هاي عصبي ملتهب می شوند . پژوهشگران همچنين درمورد اندازه پروتئين هاي مايع مغزي نخاعي مطالعات زیادی انجام دادند و متوجه شدند سایز آنها نسبت به ديگر پروتئين ها کمتر است. آنها مايع مغزي نخاعي دو دسته از مبتلایان را بررسي كردند :دسته اول حدود 41 بيمار كه به لوگريگ مبتلا بودند و دسته دوم حدود 31 بيمار كه اختلالات عضلاني مانند ضعف و گرفتگي عضلاني در عضلاتشان داشتند.
سپس پژوهشگران مقداری مايع نخاعي و پروتئين هاي مربوط به التهاب را از هر دو گروه دریافت کرده و مورد بررسي قرار دادند. دكتر كانر گفت :ما متوجه شدیم11 پروتئين به صورت قابل توجهی در مبتلایان به لوگريگ بالا بود و 2 پروتئين هم به صورت مشخص بالاتر از ديگر پروتئين ها هستند كه این نتایج مشخص میکند بعضی پروتئين ها در مبتلایان به ASL بالا می رود. پژوهشگران با مقاله اي در تازه ترین نشريه نورولوژي مشخص کردند با بهره مندی از اين ارزیابی های زيستي يا بيوماركرها مي توانیم بيماري ASL را در مراحل اولیه بررسی کرد و به درمان بيماران کمک کرد.
همچنين پژوهشگران در بررسی ديگري متوجه شدند حدود 5 پروتئين جداگانه در خون وجود دارند كه مي توان با بررسی آنها ، عارضه اي ال اس را بررسی کرد. وجود اين پروتئين ها در مايع نخاعي ، دلیل مهمتري براي ابتلا به این بيماري اعلام شده است. به گفته این پزشک ، میزان فعاليت پروتئين هاي التهابي در خون اين مبتلایان بستگی به مقدار مايع نخاعي ندارد. اين بيوماركرها به بررسی بيماري لوگريگ كمك زیادی مي كنند و به عنوان مثال مي توان به مبتلایانی اشاره كرد كه با درد و ضعف عضلات پا يا کاهش ميزان قدرت عضلات دست دچار می شوند.
در حالتی كه پزشك به ابتلا به عارضه لوگريگ در بيمار شك كند در قدم بعدي بايد مراحل درماني را شروع كند. دكتر كانر گفت : آنچه انتظار داریم اين است كه بررسی کاملی براي برای تشخيص به موقع بيماري لوگريگ براي پزشكان وجود داشته باشد.
هرگونه کپی برداری با ذکر نام دکتر سلام و لینک دهی مستقیم مجاز است.