بیماری تیروئیدیت بیماری است که در آن غده تیروئید که در گردن و کنار نای قرار دارد دچار التهاب و تورم می شود و مشکلات بسیاری را برای فرد به وجود می آورد. اکثر افردی که به بیماری تیروئیدیت یا همان التهاب غده تیروئید مبتلا می شوند افرادی هستند که سن آن ها بین 30 تا 50 سال است و درصد ابتلای زنان به این بیماری تا حدود زیادی بیشتر از مردان می باشد.
تیروئیدیت اصطلاح پزشکی است که برای التهاب (تورم) غده تیروئید استفاده می‌شود. این التهاب می‌تواند باعث شود که سطح هورمون تیروئید در خون به صورت غیر طبیعی بالا یا پایین بیاید.
غده تیروئید غده پروانه‌ای شکل است که در گردن قرار دارد. این غده هورمون‌هایی را تولید می‌کند که پس از ورود به جریان خون، رشد و متابولیسم بدن را کنترل می‌کنند.
این بیماری دارای انواع محتلفی است که تیروئیدیت هاشیموتو، تیروئیدیت لنفوسیتیک یا تیروئیدیت خودایمن، تیروئیدیت تحت حاد، تیروئیدیت گرانولوماتوز، تیروئیدیت پس از زایمان، تیروئیدیت خاموش، تیروئیدیت ناشی از دارو، تیروئیدیت ریدل (Riedel’s thyroiditis) و تیروئیدیت حاد شایعترین انواع آن محسوب می‌شود.
بندرت این بیماری به دنبال عفونت ویروسی رخ می‌دهد و انواع نادرتر دیگری نیز دارد. بزرگی، درد و حساسیت به لمس در غده تیروئید، تب، درد فک یا گوش (گاهی اوقات)، پرکاری تیروئید (ضربان قلب سریع، عصبی شدن، لرزش و کاهش وزن سریع) از نشانه‌های این بیماری هستند.
درد ناشی از التهاب تیروئید اغلب با مسکن‌هایی مانند آسپیرین یا داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن، کاهش پیدا می‌کند. در مواردی که این داروها مؤثر نباشند، کورتون ممکن است تجویز شود.
این بیماری معمولا در عرض چند روز درمان می‌شود، اما فعالیت غده تیروئید ممکن است ظرف چند ماه به حالت عادی خود باز گردد. گاهی اوقات ممکن است بیماری مجدد عود کند و سطح هورمون‌های غده تیروئید به صورت دائمی دچار تغییر شود. در این شرایط ممکن است برای درمان، نیاز به استفاده از داروهای جایگزین هورمون برای طولانی مدت باشد.
