آرتروز گردن و روش های درمان آن

آرتروز گردن بیماری است که باعث ایجاد تغییرات اساسی در مهره های گردن شده و نتیجه این تغییرات باعث ساییده شدن مهره های گردن می شود. همچنین بیماری آرتروز گردن باعث ایجاد فشار و درد در قسمت های مختلف بدن همچون دست و پا و مثانه می شود.

آرتروز گردن در بین مردان شیوع بیشتری داشته و در مردانی که سن آن ها بیش از ۴۰ سال است احتمال ایجاد آن بیشتر نیز می شود.

شایان ذکر است شروع آرتوروز گردن بعد از سن ۶۰ سالگی بیشتر می شود. در بیماری آرتروز گردن مهره های گردن و دیسک های موجود بین آن ها و عروق خونی که به سمت مغز می روند تحت تاثیر قرار می گیرند.

علل ابتلا به آرتروز گردن

از شابع ترین علل ابیتلا به آرتروز گردن می توان به موارد زیر اشاره نمود.

افزایش سن

یکی از اصلی ترین علل ابتلا به آرتروز گردن بالا رفتن سن می باشد. با بالا رفتن سن، در افراد گردن درد ایجاد می شود که در نهایت این گردن درد ها به آرتروز گردن تبدیل می شوند.

دیسک‌های ستون مهره‌ها در حدود ۴۰ سالگی خشک می‌شوند و به تدریج تحلیل می‌روند؛ و به این ترتیب نمی‌توانند نقش حفاظتی بین استخوان‌های گردن را به خوبی ایفا کنند. همچنین همگام با گذر عمر دیسک‌ها ترک برمی‌دارند و در نتیجه برجستگی یا فتق دیسک رخ می‌دهد. به علاوه خارهای استخوانی یا زائده‌های استخوانی نیز به وجود می‌آیند. فتق دیسک و خارهای استخوانی با وارد کردن فشار مضاعف بر نخاع و ریشه‌های عصبی به بروز درد مفصل دامن می‌زنند. رباط‌ها (لیگامان‌های) ستون مهره‌ها، یعنی رشته‌های بافتی اتصال دهنده‌ی استخوان‌ها، نیز با پا به سن گذاشتن سفت‌تر می‌شوند و در نتیجه حرکت دادن گردن دشوارتر یا دردناک می‌گردد.

عوامل دیگر

آرتروز گردن به جز عامل سن به علت وجود عامل‌های دیگری نیز بروز می‌یابد که در زیر به شماری از آنها اشاره می‌کنیم:

آسیب‌های گردن.
فعالیت‌هایی شغلی مانند بلند کردن اشیاء سنگین که فشار زیادی به گردن وارد می‌کند و منجر به کشیدگی بیش از حد آن می‌شود و می تواند علت آرتروز گردن باشد.
نگه داشتن گردن در حالتی نامناسب به مدت طولانی یا تکرار حرکت‌های یکسان گردن در طول روز (فشار مکرر)
عامل‌های ژنتیکی (سابقه ابتلا به اسپوندیلوز گردنی در خانواده) از علت ارتروز گردن می باشد .
استعمال دخانیات
داشتن اضافه وزن و عدم فعالیت

علائم و نشانه ها

علائم آرتروز گردن عبارتند از:

• خشکی و گردن درد
• سردردی که ریشه آن در گردن است
• درد در شانه یا بازوها
• ناتوانی در چرخاندن یا خم کردن کامل سر، که گاهی اوقات رانندگی را مشکل می‌کند
• وجود حس یا صدای ساییدگی هنگام چرخاندن گردن

معمولاً علائم آرتروز گردن با استراحت بهبود پیدا می‌کنند. این علائم صبح‌ها و اواخر روز شدیدتر هستند. اگر آرتروز گردن باعث فشار بر نخاع شود (تنگی کانال نخاع گردنی)، عارضه‌ای به نام میلوپاتی گردنی به وجود می‌آید. علائم آرتروز گردن همراه با میلوپاتی عبارتند از:

• مورمور شدن، بی‌حسی و یا ضعف در دست‌ها یا پاها
• عدم هماهنگی و مشکل در راه رفتن
• رفلکس‌های غیرطبیعی
• اسپاسم‌های عضلانی
• بی‌اختیاری ادرار و مدفوع

یکی دیگر از عوارض احتمالی آرتروز گردن رادیکولوپاتی گردنی است، که در آن خارهای استخوانی هنگام بیرون زدن از استخوان‌های ستون فقرات روی عصب‌ها فشار می‌آورند. شایع‌ترین علامت این عارضه تیر کشیدن یک یا هر دو دست است.

درمان

طی سال های اخیر برای درمان بیماری آرتروز گردن روش های بسیار زیادی ارائه شده که قصد داریم به برسی آن ها بپردازیم.

فیزیوتراپی: یکی از پرکاربردترین روش های برای درمان آرتروز گردن روش فیزیوتراپی اسن که در این روش عضلات ضعیف کشیده شده و تقویت می شوند.

فیزیوتراپیست شما همچنین ممکن است از کشش گردن و یا وضعیت درمانی (posture therapy) استفاده کند. برنامه های فیزیوتراپی متفاوت اند ولی معمولا بین 6 تا 8 هفته به طول می انجامند که در هر هفته 2 تا 3 جلسه برنامه ریزی شده است.

دارو ها : در طول اولین فاز درمان آرتروز گردن معمولا چندین دارو به طور همزمان و به منظور برطرف کردن درد و التهاب استفاده می شوند.

شل کننده های عضلانی : دارو هایی از قبیل سیکلوبنزاپرین یا کاریزوپرودول نیز می توانند در موارد اسپاسم های دردناک عضلانی، استفاده شوند.

دارو های ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) : غالبا، دارو های ایبوپروفن و ناپروکسن به همراه استامینوفن، اولین دارو هایی هستند که برای درد مهره گردن تجویز می شوند. این دارو های برای برطرف کردن درد و التهاب کاربرد داشته و بسته به نوع مشکل، ممکن است برای چند هفته تجویز شوند. اگر فرد موارد جدی منع مصرف دارو های ضد التهاب غیر استروئیدی را داشته و یا درد وی به خوبی کنترل نشود، می توان از انواع دیگر دارو های مسکن درد، کمک گرفت.

گردنبند های طبی نرم : این گردن بند ها، حرکات گردن را محدود کرده و به عضلات آن اجازه ی استراحت می دهند. استفاده از گردن بند های طبی باید کوتاه مدت باشد، چرا که استفاده ی طولانی مدت از آن ها می تواند باعث تضعیف عضلات گردن شود.

گرما، سرما و دیگر روش ها : استفاده ی محتاطانه از یخ، گرما، ماساژ و دیگر درمان های موضعی، می تواند علائم آرتروز گردن را بهبود بخشد.

تزریق : بسیاری از بیماران به کمک تزریق استروئید، به طور کوتاه مدت، از درد رهایی پیدا می کنند. انواع زیادی از این تزریقات به سادگی انجام می شوند. رایج ترین روش ها برای گردن درد عبارت اند از :

بلوک اپیدورال گردنی : طی این عمل، استروئید و دارو ی بی حسی، به درون فضای مابین نخاع و پوشش آن (فضای “اپیدورال”)، تزریق می شوند. این روش به طور معمول برای درد گردن و یا دست، که ممکن است ناشی از بیرون زدگی یک دیسک گردن باشد (رادیکولوپاتی یا “پینچ عصبی”)، انجام می شود.

بلوک مفاصل فاست گردنی : استروئید و دارو های بی حسی در طی این عمل، به درون کپسول مفصل فاست تزریق می شوند. مفاصل فاست در پشت گردن قرار داشته و باعث ثابت ماندن و تحرک می شوند. این مفاصل ممکن است دچار آماس شده و به درد گردن کمک کند.

بلوک شاخه ی میانی عصب با امواج رادیویی : این روش در برخی موارد درد مزمن استفاده می شود. از این روش می توان هم برای تشخیص و هم درمان یک مفصل دردناک ، استفاده کرد.در طی مرحله ی تشخیصی این روش، عصب مربوط به مفصل فاست به وسیله ی یک دارو ی بی حسی بلوک می شود. (مانند داروی استفاده شده توسط دندانپزشک ها) پس از آن پزشک در مورد از بین رفتن کامل درد سوال می کند، اگر این طور بوده و درد به کلی از بین رفته باشد، پزشک منشا اصلی درد گردن را مشخص کرده است. قدم بعدی، بلوک کردن عصب به طور دائمی است، به طوری که با استفاده از امواج رادیویی، به عصب آسیب وارد می شود.

هرگونه کپی برداری با ذکر نام دکتر سلام و لینک دهی مستقیم مجاز است.