بر اساس نتایج پژوهشی که بتازگی منتشر شده است هر چه مدت زمان مصرف دوز کم آسپیرین زیادتر باشد ریسک ابتلا به سرطان پانکراس کاهش میابد. در اشخاصی که روزانه آسپیرین با دوز پایین استفاده می کنند ریسک ابتلا به سرطان پانکراس 48 درصد کاهش می یابد.
حفاظت در برابر سرطان لوزالعمده برای کسانی که دوز پایین آسپیرین را به مدت 6 سال یا کمتر استفاده کرده اند افزایش می یابد. خطر ابتلا به سرطان لوزالمعده دراین افراد تا 39 درصد کاهش یافته است و برای افرادی که مصرف دوز پایین آسپیرین را به مدت بیش از ده سال ادامه داده اند میزان کاهش خطر به 60 درصد می رسد.
نتایج این تحقیق در مجله ی Cancer Epidemiology, Biomarkers & Preventionکه یکی از مجلات وابسته به انجمن سرطان آمریکا است، منتشر گردید.
پرفسور Rischمی گوید: دراین تحقیق مشخص گردید استفاده از دوز پایین آسپیرین سبب کاهش خطر ابتلا به سرطان پانکراس به نصف می گردد. شواهد گردآوری شده نشان می دهد هر چه مدت زمان استفاده از آسپیرین با دوز کم طولانی تر باشد این خطر بیشتر کاهش می یابد. از آنجائیکه یک نفر ازهر 60 نفر فرد بالغ به سرطان لوزالمعده مبتلا می شوند و میزان بقاء در طی 5 سال کمتر از 5 درصد است یافتن راههایی برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری ضروری است.
درمطالعات پیشین از دوز بالای آسپیرین به طور منظم برای تسکین درد در برخی از بیماریها که خود ممکن است خطر ابتلا به سرطان لوزالمعده را افزایش دهد، استفاده شده بود. فقط اخیراً استفاده از دوز پایین آسپیرین درمدت زمان طولانی برای جلوگیری ازبیماریهای قلبی عروقی مرسوم شده است که می تواند در پیشگیری از ابتلا به سرطان لوزالمعده موثر باشد.
از افراد شرکت کننده در این تحقیق از 30 بیمارستان عمومی در Connecticutدرفاصله ی سالهای 2005 تا 2009 ثبت نام شد. 362 مورد سرطان پانکراس و 690 نفر به عنوان گروه کنترل بررسی شدند. برای تعیین زمان شروع مصرف آسپیرین و تعداد سالهایی که این افراد از این دارو استفاده کرده بودند مصاحبه ای با آنها صورت گرفت. در این مصاحبه نوع یا دوز انسولین (دوز پایین دربرابر مصرف منظم) وهمچنین زمان قطع مصرف آسپیرین وسایر موارد پرسیده شد. عوامل تأثیر گذار مانند نمایه ی توده بدنی، سابقه ی استعمال سیگار، سابقه ی ابتلا به دیابت نیز در نظر گرفته شد.
از میان شرکت کنندگان دراین تحقیق، 57 درصد مرد و حدود 92 درصد سفیدپوستان غیر اسپانیایی بودند، 49 درصد یا قبلاً سیگار می کشیدند یا در حال حاضر سیگاری بودند و در 19 درصد این افراد در طی 3 سال قبل از تحقیق، دیابت تشخیص داده شده بود.
دوز 75 تا 325 میلی گرم آسپیرین در روز به عنوان دوز پایین آسپیرین (معمولاً مصرف آن برای جلوگیری از ابتلا به بیماری قلبی به افراد توصیه می شود) در نظر گرفته می شود و دوزهای بالاتر از آن که غالباً هر 4 تا 6 ساعت بطور منظم مصرف می شود به عنوان مسکن درد یا با اهداف ضدالتهابی تجویز می شود.
از میان شرکت کنندگان 96 درصد از استفاده کنندگان از دوز پایین و 92 درصد از استفاده کنندگان از دوز منظم، آسپیرین را بصورت روزانه استفاده می کردند. هر چه زمان شروع مصرف آسپیرین با دوز کم و منظم زودتر باشد، کاهش خطر ابتلا به سرطان لوزالمعده بیشتر میشود: از 48 درصد در افرادی که 3 سال قبل از تحقیق شروع به مصرف آسپیرین نموده بودند تا 60 درصد در افرادی که از 20 سال قبل از تحقیق، مصرف آسپیرین را آغاز کرده بودند.
از سوی دیگر مصرف متناوب آسپیرین در طی 2 سال قبل از شروع تحقیق با افزایش خطر ابتلا به سرطان پانکراس به میزان 3 برابر بیشتر نسبت به افرادی که بطور منظم و مداوم از آسپیرین استفاده می کردند، همراه بود.
افرادی که به سرطان لوزالمعده مبتلا می شوند دچار تغییرات فیزیولوژیکی مختلفی می شوند از جمله اختلالات چشایی که دو تا 3 سال قبل از تشخیص سرطان پانکراس ایجاد می شود. احتمال قطع مصرف آسپیرین در این افراد بیشتر است، بنابراین جدا کردن جنبه های مختلف الگوهای مصرف آسپیرین و خطر ابتلا به سرطان پانکراس کار بسیار مشکلی است.
دکتر Rischمی گوید: استفاده از آسپیرین خطرات بالقوه ی خود را دارد بنابراین خطرات و فواید مصرف آن باید برای هر فرد بر اساس ویژگی های و ملاحظات فردی ارزیابی گردد. برای گروه خاصی که سابقه ی فامیلی ابتلا به سرطان پانکراس را دارند یا افرادیکه این خطر درآنها افزایش یافته است استفاده از آسپیرین می تواند به عنوان بخشی از رژیم طراحی شده برای کاهش خطر ابتلا به سرطان پانکراس درنظر گرفته شود.
منبع-http://diabetestma.org
